Driekoningen

De kroon mocht ik ditmaal niet op mijn hoofd zetten, maar dat kon de pret niet drukken. We aten spaghetti, speelden met de kindjes (wie is er sneller een draak of een tyrannosaurus-draak?) en leerden alweer een nieuw kaartspelletje kennen: Taipan, al blijft Bang toch veruit mijn favoriet.

Ik denk dat Taipan potentieel een heel leuk spel als je het met vier speelt, maar de variant voor zeven personen viel wat tegen. Eens je aan de bedelstaf raakte (lees: als laatste eindigde in de eerste spelronde), was het moeilijk uit de verliezerspositie te treden en dat maakte het meteen al minder interessant voor de verliezers. Misschien moeten we het nog eens spelen als we maar met vier zijn.

Bang!

Gisteren op het driekoningenfeestje een geweldig nieuw spelletje leren kennen: Bang! Echt leuk. Het spel speelt zich af in het wilde westen en iedereen aan tafel is een bepaald karakter: sheriff, outlaw, deputy of renegade, maar niemand van de andere spelers weet welk karakter je bent. Doel van het spel: mekaar afknallen! :-) Helemaal mijn ding. Vooral omdat ik als slechte outlaw twee van de drie keer mijn als sheriff vermomde vriendje het genadeschot heb gegeven. I’m evil like that. ]:-)

En zo kwam het dat wat een feestje in mineur dreigde te worden omdat R, de oudste zoon van onze gastheer en gastvrouw, ziek was (en nog besmettelijk ook) en daardoor de andere genodigden met kleine kinderen afgebeld moesten worden, toch nog een daverend succes werd. Door de ziekte van R (die ocharme, echt wel superzielig was), waren we met net genoeg personen om Bang! te spelen. Een geweldig alternatief voor het eeuwige weerwolven, alleen jammer dat je Bang! maar met maximaal zeven personen kan spelen.

@smara: Helaas geen boon voor mij dit jaar. Maar geen erg, ik heb in de loop der tijden al genoeg bonen verzameld en volgend jaar komt er een nieuwe kans. 😉