Vandaag had ik afgesproken met een vriendin uit oud-studiegenoot uit Tongeren om samen te gaan wandelen (hoe origineel!). Ik had me zelfs speciaal voor de gelegenheid een nieuwe wandelrugzak aangeschaft, aangezien mijn vriend zijn rugzak meegenomen had naar Genève.

Mijn vriendin kwam mij afhalen aan het station van Langdorp en van daar reden we samen naar het startpunt van de wandeling: de Heimolen, een originele Brabantse staakmolen, waarvan helaas de wieken tijdelijk verwijderd waren. Spijtig, want een molen zonder wieken is maar een zielig gezicht.

De wandeling van een kleine 14 kilometer was erg gevarieerd en bracht ons langs naaldbossen, loofbossen, landbouwwegels, holle wegen en de Demer, die de wandeling zijn naam gaf. Echt een prachtige wandeling die ik zeker nog eens met mijn vriend opnieuw wil doen in een ander jaargetijde.

Tijdens de wandeling hadden we uitgebreid de tijd om bij te praten en dat was nodig, want we hadden elkaar al een hele tijd niet meer gezien. We praatten over haar kinderen (OMG haar oudste begint in september te studeren aan de KU Leuven! Waar is dat kleine ventje met zijn schattige bolle wangen naartoe, dat aarzelend zijn eerste stapjes zette?), de vaccinatiecampagne en ‘t leven in het algemeen. Ik maakt me samen met haar zorgen over haar vriend die duidelijk richting burnout aan het snellen is, zonder dat aan zichzelf te willen toegeven.

En we eindigden de wandeling waar we hem begonnen waren: bij de Heimolen.

Na de wandeling reden we samen naar Leuven om iets te eten bij het Moorinneken. Bij het binnenrijden in Leuven, stopte mijn vriendin kort voor mijn appartement, zodat ik snel van schoenen kon wisselen. We parkeerden de wagen in het Ladeuzeplein en wandelden door de drukke Leuvense straten naar het terras van het Moorinneken, een ideale plek voor wie houdt van mensen kijken.

We bestelden de kreeftenbisque. Spijtig genoeg maakte mijn vriendin een onverhoedse beweging waardoor een gedeelte van de soep in haar schoot terecht kwam. Gelukkig snelde het personeel haar te hulp met handdoeken en servetten en kon mijn vriendin zich vervolgens fatsoeneren in het toilet. Ze had zo’n sneldrogende wandeloutfit aan, dus de schade viel erg mee. Ik zag alvast geen soepresten meer toen ze terug keerde van het toilet. We lieten dit kleine akkefietje alvast niet aan ons hart komen en bestelden nog een tweede gerechtje dat niet moest onderdoen voor het eerste gerechtje. De Sint-Jacobsvruchten met beuling waren fenomenaal!

Kreeftenbisque met kreeft, zeekraal, asperges, garnaal & wortelcréme:

Sint-Jacobsvruchten met een créme van broccoli, gebakken beuling en crumble van spek:

 

Na het diner namen we afscheid, want de weersvoorspellingen gaven zwaar onweer ‘s avonds en mijn vriendin zag het niet zitten om op dat moment nog in de wagen te zitten. Ik kon haar geen ongelijk geven en wandelde samen met haar naar de ondergrondse parking. We beloofden elkaar snel weer te zien, bij hopelijk iets zonniger weer!