de lijn

De verdwenen auto

Vrijdagavond stond er een bezoekje aan een kersverse baby op het programma. Mijn vriend en ik waren later terug van het werk dan gepland, waardoor al een flink stuk van het bezoekuur in Gasthuisberg voorbij was.  Geen nood, snel wat boterhammen achter de kiezen gestoken en op naar onze auto, omdat we de steile fietstocht naar GHB niet zagen zitten na een vermoeiende werkweek.

De auto stond niet op de plek waar we hem dachten achtergelaten te hebben. Ook verderop in de straat geen spoor te vinden van onze toch wel opvallend rode auto. “Shit, alweer weggesleept”, was de eerste verklaring die in ons opkwam. Dat was dan al de derde keer in 2013 zijn dat onze auto administratief getakeld werd. Ondertussen zijn we het dus al gewoon de auto te gaan zoeken op parking Bodart. Een telefoontje naar de politie gaf echter niet de verwachte uitkomst. “Neen, meneer, de laatste keer dat ons systeem aangeeft dat  uw auto getakeld werd, wat in februari.”

Hmm, auto gepikt? Leek ons weinig waarschijnlijk, maar ondertussen tikte de tijd wel weg en waren we nog geen stap dichter bij GHB. Dan maar de bus genomen. Ik mag dan al klagen over de overdadige bussenstroom door het centrum van Leuven, soms is het toch wel handig, zo om de tien minuten een bus. Tijdens ons busritje zocht ik op in mijn agenda wat we het vorige weekend ook alweer gedaan hadden, om zo te kunnen reconstueren waar onze auto zich bevond.

Nog geen seconde later vind onze euro: we waren immers met de auto van het kasteel van Horst naar de receptie in Leuven centrum gereden en hadden daar, na al die prosecco, de auto laten staan en waren te voet naar huis terug gekeerd. Mystery solved. En we hebben er nog goed mee kunnen lachen tijdens het babybezoek aan de vierde zoon van onze vrienden. :-)

Na het bezoekje zijn we de auto toch maar gaan ophalen om hem in onze eigen straat te parkeren.

Sightseeing met de Lijn

Vergeet de Leuven City Tour! Bij de Lijn moet je zijn. Deze namiddag nam ik de bus van campus Heverlee naar het station. Dit is meestal een vrij lange rit, maar gelukkig stapten er onderweg veel studenten op en iedereen weet dat ik dol op studenten ben en dat ik er zelf graag nog eentje zou willen zijn en dat studenten maar half beseffen hoe mooi het studentenleven is en dat het leven van een werkmens zwaar tegenvalt en boehoehoe.

Anyway, na deze lange rit kwamen we aan op het Martelarenplein. De halve bus maakte zich op om uit te stappen toen tot onze grote verbazing de Lijnbus de Bondgenotenlaan insloeg. Zomaar. Even een ommetje maken langs het Fochplein, daar wat mensen oppikken en terug. Een vriendelijke meneer op de bus vertelde dat de omweg te maken had met het Studenten Welkom. Ik vond het alleszins uitzonderlijk dat iedereen op de bus er zo zen onder bleef. Blijkbaar zaten er geen mensen op die dringend hun trein moesten halen. En ik had gelukkig ook geen haast. Want eerlijk, ik kon het kleine omwegje best wel appreciëren, kon ik nog enkele minuten langer naar de enthousiaste verhalen van de studenten luisteren.