cvo

Experimentje

Van de giechelende achtjarige meisjes die vol trots in rad Frans hun kunstwerken aan mij voorstelden naar flitsexperimentjes in de verlaten Leuvense straten. Het contrast kon moeilijk groter zijn. Veel mislukte foto’s uiteraard, maar één exemplaar, dat ik zelf best geslaagd vind, wil ik graag met jullie delen.

Na deze foto besloten we op onze lauweren te rusten en de rest van de avond in het Leffe café te gaan opwarmen. Beetje jammer, vind ik persoonlijk, want eigenlijk volg ik fotografiecursus om iets bij te leren en niet om rond te hangen in cafés. Ik moet zeggen dat ik, in vergelijking met de drie vorige modules, minder enthousiast ben over de huidige cursus aan het CVO. Het is duidelijk dat dit het eerste jaar is dat de cursussen op deze manier ingericht worden en dat de leerkrachten zelf ook zoekende zijn. Enfin, neemt niet weg dat ik dit jaar al enkele zeer geslaagde foto’s gemaakt heb.

Chaotisch

‘t Zijn sympathieke lesgevers, hoor, bij het CVO, goeie fotografen ook, maar organisatietalent, daar ontbreekt het hen soms een beetje aan. Deze week kreeg ik nogal last minute een telefoontje van de leerkracht dat er de komende zaterdag een ganse dag een workshop georganiseerd werd. Ik was vorige vrijdag wat te laat in de les en hij was het mij vergeten te zeggen. Al een geluk dat we deze zaterdag enkel ‘s avonds een diner date hebben, waardoor ik me overdag wel kon vrijmaken (en mijn vriend nu alleen de boodschappen voor het etentje moet doen).

En vanavond, één dag voor de workshop, komt een andere leerkracht mij vragen of ik geen modellen ken die willen poseren (de fotoshoot met de roofvogels indachtig). Nu heb ik er geen bezwaar tegen om eens rond te horen in mijn vrienden en kennissenkring, maar minder dan 24 uur voordat de fotoshoot plaatsvindt nog modellen vinden, dat is toch quasi onmogelijk. Als ze dat nu allemaal een beetje meer op voorhand zouden regelen, ‘t zou de dingen toch nét iets gemakkelijker maken.

Oja, ik heb me ingeschreven voor de strobist workshop. Ik ben benieuwd!

Het begin van het nieuwe schooljaar

Jaja, ook voor yab is het nieuwe schooljaar weer begonnen. Vorige week vrijdag had ik mijn eerste les fotografie. Ons groepje bleek slechts uit vier personen te bestaan, waarvan de enige vrouw het al na een half uur aftrapte omdat ze zat te rillen van de koorts. De twee mannen op leeftijd waren van het type “de grootte van mijn penis is omgekeerd evenredig met de grootte van mijn lens” en ik zag ze denken: “Wat komt dat meisje hier doen?”. Maar goed, eerste indrukken kunnen bedriegen en ze waren wel vriendelijk tegen mij en mijn decolleté.

Eerste onderwerp: back to basics. Want uiteindelijk heb je om te fotograferen niets anders nodig dan een zwartgeverfde schoenendoos met een gaatje in en lichtgevoelig papier. Pinhole photography, dus. Al die dure lenzen en ingewikkelde mechaniekjes, nergens voor nodig. Heel interessant om het fotografische proces terug te brengen tot de basis-eigenschappen van het licht. En zo ontwikkelde ik voor het eerst een fotonegatief in een geïmproviseerde donkere camera. Het negatief omzetten naar positief deden we simpelweg met een flitser en een ander stuk fotopapier, om zo tot een contactafdruk te komen.

Volgende les werken we verder op dit thema. Ik vond het heel boeiend, maar niet meteen iets wat ik mezelf in mijn vrije tijd zie doen. Mijn Canon 550D is me daarom iets te lief.

Grommel, grommel

De cursus landschapsfotografie waarvoor ik me een ganse tijd geleden op de wachtlijst had laten zetten, bleek niet meer ingericht te worden. Daar kwam ik achter toen ik zelf informeerde bij het secretariaat hoe het zat met de inschrijvingen voor die cursus. Niemand had het blijkbaar nodig gevonden de mensen op de wachtlijst daarvan op de hoogte te brengen. Maar er bleek een alternatief te zijn waarvoor ik, dankzij mijn half jaartje photoshop, in aanmerking kwam. En bijgevolg ging ik me vandaag inschrijven voor de cursus fotografie 1 (een splinternieuwe cursus die de belofte van een echt diploma inhoudt).

Vlak nadat ik van mijn werk thuiskwam, sprong ik op mijn fiets om als een wervelwind me op de allereerste dag van de inschrijvingen naar het CVO-secretariaat te begeven. Maar uiteraard, ik had het moeten weten: de twee enige avonden waarop de cursus fotografie 1 wordt gegeven waren al helemaal volzet. Volzet! Zware teleurstelling, want ik had echt mijn zinnen op een vervolgcursus gezet. En zodoende sta ik nu op een wachtlijst voor een eventuele cursus fotografie 1 die misschien, wie weet, op vrijdagavond georganiseerd zal worden.

Grommel, grommel.

Twijfel

Een tijdje geleden had ik het voor mezelf uitgemaakt: het schooljaar 2008-2009 zou ik mij wat meer inwerken in de wereld van de fotografie. Ik fotografeer al jaren, maar neem zelden de tijd om écht na te denken over instellingen en compositie. Hierdoor stijgen mijn foto’s niet uit boven het niveau van deftige snapshots. Daar wilde ik iets aan doen en bij voorkeur onder deskundige begeleiding. Mijn voorkeur ging uit naar een CVO-cursus, omdat deze cursus maar een half jaar duurt en niet te veel uren in de week opsoupeert, waardoor de invloed op mijn toch al overvolle agenda beperkt blijft. Helaas, digitale fotografie is populair en de cursus is al een hele tijd volzet.

Een alternatief gezocht dan maar. Ook Syntra bleek opleidingen fotografie aan te bieden. Helaas valt de enige korte opleiding samen met onze reis naar Australië. Goed, dan toch maar eens gekeken wat ze bij de Academie te bieden hadden. En dat terwijl ik op voorhand gezegd had, dat ik dit zeker niet zou doen, omdat ik weet hoe intensief die opleiding is. Ok, ik heb de vorige jaren nog wat bijgestudeerd, maar ik denk dat drie dagen blokken voor een examen per jaar en wat papers schrijven niet te vergelijken valt met een opleiding van tien uur in de week plus bijkomende opdrachten.

Nu zag ik dat er sinds dit jaar een nieuwe formule aangeboden werd: een weekendcursus digitale fotografie. Een opleiding van vijf jaar van acht uur in de week en die acht uur worden enkel op de zaterdag gegeven. Ik zag het helemaal zitten. Dit zou ik gaan doen! De opleiding viel zonder problemen te combineren met mijn twee taalcursussen tijdens de week. Maar toen de inschrijvingsdatum naderde, sloeg de twijfel weer toe. Zou ik dat kunnen volhouden? Een ganse zaterdag opofferen in combinatie met een druk sociaal leven en twee talen die toch ook een zeker engagement vragen. Ik heb nu al vaak het gevoel dat ik mezelf achterna hol en het is nota bene vakantie!

Aan de andere kant is fotografie iets waar ik me meer op zou willen toeleggen, maar me inschrijven en het vervolgens niet volhouden is niet alleen een geldelijk verlies maar ook gezichtsverlies. Enfin, ik geef mezelf tot dit weekend om de knoop door te hakken en daarna zal ik er nooit meer over zeuren.