Toen ik deze middag terug kwam van boodschappen doen in de stad, merkte ik dat ik een gemiste oproep had. Fun fact about me: in mijn privétijd bel ik amper. Ik vind communicatiemiddelen als whatsapp en messenger veel handiger en minder invasief dan een telefoontje. Kameraad J is echter volledig het omgekeerde: hij belt altijd, met als gevolg dat hij meestal op mijn antwoordapparaat terecht komt, omdat ik niet heb gemerkt dat mijn iphone trilde.

Van zodra ik de gemiste oproep zag, belde ik uiteraard terug. Bleek dat hij deze namiddag wat tijd te verdrijven had in Leuven terwijl zijn vrouw rijlessen volgde. Een heel verhaal, want eigenlijk rijdt zijn vrouw al jaren, maar haar rijbewijs van Trinidad was onlangs vervallen, waardoor ook haar internationale rijbewijs niet meer geldig was. En in coronatijden is het alles behalve evident om zomaar even op en af naar Trinidad te vliegen om een rijbewijs te laten verlengen. Conclusie: om rechtsgeldig achter het stuur te mogen plaatsnemen, moest ze opnieuw rijexamen afleggen in België. En helaas voor haar, kreeg ze twee keer een onvoldoende voor de praktijktest en was ze daarom nu verplicht om rijlessen te volgen.

Mijn vriend en ik hadden geen plannen deze namiddag, dus spraken we af samen iets te gaan drinken. Het was behoorlijk druk in de Leuvense winkelstraten en ook de terrassen zaten goed vol. Gelukkig slaagden we erin nog net een vrij tafeltje bij madmum te bemachtigen, alwaar ik genoot van een lekkere warme chocolademelk met Baileys (de taart was voor onze kameraad die nog niet gegeten had). Al mocht de chocomelk wel een tikkeltje warmer zijn voor mij. We brachten een dik anderhalf uur al keuvelend door en namen toen opnieuw afscheid, want mijn vriend en mij wachtte nog een klein fietstochtje naar restaurant Dumon.