Vandaag ontdek ik dat er ook versgeperst fruitsap is bij het ontbijt. Op vraag voor ons geperst door onze gastvrouw Laura. Wat een verwennerij is dat hier.

Mooi op tijd zit iedereen in ons busje, klaar voor alweer een dagje kennis maken met de culinaire rijkdom van het mooie Piemonte. Ik maak me de bedenking dat we beslist wat vaker op reis moeten gaan naar Italië.

De Barolo en Barbera wijnen zijn zonder twijfel het meest bekende product van deze regio, maar wisten jullie dat Piemonte ook bekend is omwille van de hazelnoten? Ik ook niet, hoor. 😉 Nutella is trouwens één van de grootste afnemers van hazelnoten die hier geproduceerd worden.

Het ligt dus voor de hand dat we een hazelnoten boerderij bezoeken: Daniela van l’azienda agricola F.lli Molino toont ons zijn hazelaars, terwijl zijn dochter haar best doet om zijn uitleg van het Italiaans naar het Engels te vertalen. Ik denk echter dat ze nog een beetje harder moet studeren op haar Engels, want echt vlotjes komt het er niet uit. Tip van de dag: schrijf op voorhand de belangrijkste punten uit die je zeker wil meegeven aan je bezoekers en oefen dit op voorhand in.

Grappig: de hazelnotenboerderij verkoopt niet alleen hazelnoten en afgeleide producten, maar ook grasmatten. Dus feitelijk is dit een hazelnoten- en grasmattenboerderij. De boerderijhond loopt vrolijk met ons mee terwijl wij het frisse groen van de hazelaars bewonderen. Boer Daniela vertelt dat je tussen de wortels van deze hazelaars ook zwarte truffels kan vinden.

Voor het eerste deze reis hebben we een primeur te pakken: we zijn namelijk de eerste groep die een bezoek brengt aan deze boerderij. Dat we een beetje proefkonijnen zijn, merk je aan alles: het niet op elkaar ingespeeld zijn van vader en dochter, het geknoei met de proevertjes en het feit dat we in hun persoonlijke woonst naar het toilet moeten gaan. Maar dit soort beginnersfoutjes vallen in het niets bij de ongelooflijke gastvrijheid die de boer en zijn gezin uitstralen. We proeven van hun zelfgemaakte hazelnotenpasta’s: van honderd procent hazelnoten over zwarte chocolade naar een heel bijzondere combinatie van hazelnoten en peren. Vooral die laatste pasta vind ik heerlijk. En jawel, er wordt ook een flesje cider én een flesje rode wijn open gedaan.

Volgende halte: Alba, een prachtig historisch stadje waar het deze zaterdag markt is. Een gedeelte van de markt is voorbehouden aan streekproducten, maar verder is het een gewone markt met producten en kleding zoals bij ons. Ik zou graag nog eens terugkeren wanneer de marktkraampjes weg zijn, want nu vormen ze vaak storende elementen op mijn foto’s.

Aan kerken heeft Alba alvast geen gebrek, tijdens het anderhalve uur dat we hebben om Alba te bezoeken, lopen we maar liefst vier verschillende kerken binnen. Waarvan de Duomo di Alba (in feite een kathedraal) de meest indrukwekkende is.

Op het afgesproken tijdstip spoeden we ons naar de plek waar het busje ons komt ophalen. We treffen op het plein vlakbij de plaats van afspraak een aantal mensen van onze groep die zich een fijn plekje op het terras in de zon toegeëigend hebben. Ze hebben duidelijk niet veel zin om hun plek te verlaten en na wat wachten, besluit ik dan toch maar terug te keren om hen aan te porren in actie te komen. Succes, want even later zitten we allemaal in de bus en vertrekken we naar onze volgende bestemming.

Een prachtige busrit van 45 minuten doorheen een glooiend landschap later komen we aan bij Azienda Agricole Poggio in Castel Boglione. Het mooie berglandschap alleen al maakt het de rit meer dan waard. Matteo Poggio is een enthousiaste jonge wijnmaker die ons na een korte rondleiding doorheen zijn wijnkelders laat proeven van verschillende druivensoorten: dolcetto, barbera, moscato, nebbiolo en chardonnay (I know, dit is een Franse druif).

Terwijl we proeven voorziet hij ons van uitleg. Ook ditmaal krijgen we kazen, charcuterie en broodstokjes te eten bij de wijnen. Niet dat ik de kaas en charcuterie al beu ben, maar de omelet met spinazie en het paasgebak met spinazie en rijst waren wel mijn favoriete hapjes. De wijnen die ik hier proef krijgen van mij een welverdiende tweede plaats in de rangschikking toegewezen, na de wijnen die ik proefde bij Poderi Rosso Giovanni, de eerste dag.

En neen, onze dag zit er nog niet op. Na een busrit van 15 minuten stoppen we bij grappa-huis Berta in Mombaruzzo. De rondleiding hier doet mijn mond open vallen. Over het domein verspreid liggen de stokerij en de opslagplaatsen waar de grappa rijpt vakkundig ingewerkt in de heuvelrug. Maar dat is niet alles: het domein heeft een eigen kruidentuin om de grappa en likeuren van smaak te voorzien. Echt met elk detail is hier rekening gehouden: de opslagplaatsen waar de gigantische vaten liggen, worden via LED’s van verlichting voorzien. De steeds veranderende kleuren zorgen voor een bijzonder feeëriek schouwspel. Om de grappa optimaal te laten rijpen, wordt klassieke muziek gespeeld, omdat onderzoek zou uitwijzen dat dit de kwaliteit bevordert. Dat lijkt mij zever in pakjes, maar het zorgt wel voor een stemmig bezoek.

Na de rondleiding volgt het moment van de waarheid: de proeverij. Op dit vlak haalt Beccaris het moeiteloos van Berta, waar men bijzonder karig is met de proevertjes. Gelukkig compenseren de lekkere amaretti dat een beetje.

Ons laatste bezoek van de dag zit erop en we keren terug naar La Mussia, ondertussen een vertrouwde uitvalsbasis. En jawel, we zetten de traditie van het aperitief in de ondergaande zon verder. Al wordt het snel te fris voor mij en doen we binnen gezellig verder.

Vandaag eten we lasagne al ragù, brasato al barbera wine en panna cotta als dessert. Alweer een heerlijk staaltje Italiaanse kookkunst. Perfect gecomplementeerd door de wijnen die we vandaag kochten. Van het ene culinaire hoogtepunt naar het andere.