Deze middag trok ik met de collega’s van mijn voormalige team naar het schaduwrijke terras van restaurant Cabardouche op de Vrijheidsplaats in Brussel om afscheid te nemen van een fijne collega. De collega in kwestie heeft een tijdje ad interim mijn job over genomen toen ik afdelingshoofd werd en we op zoek waren naar een vervanger. En ik zal hem eeuwig dankbaar zijn voor de inzet en verantwoordelijkheidszin die hij toen getoond heeft. Ik zie hem dan ook met lede ogen vertrekken. Maar goed, een beter betaalde job, dicht bij huis. Daar valt iets voor te zeggen, natuurlijk.

Het was zeer aangenaam zitten onder de mooie bomen op de Vrijheidsplaats en het team was voltallig, op een paar collega’s na die met vakantie waren in het buitenland. Jammer genoeg viel het eten tegen. De dagschotel: een Thaise curry met scampi was echt desastreus. In de waterige en smaakloze currysaus dreven met moeite een drietal scampi en de rijstnoedels in dat waterige goedje waren niet lang genoeg gekookt. Zo’n maaltijd zou ik mijn gasten nooit durven voorschotelen… Bovendien had ik een whisky sour als aperitief besteld die pas ná mijn hoofdgerecht arriveerde. Echt, abominabel.

Gelukkig maakte het gezelschap veel goed en was onze collega heel blij met zijn afscheidscadeau: een bon voor AS Adventure (hij is nogal een fan van kamperen met zijn gezin).

Na de lunch hadden we nog meer dan plek genoeg voor een ijsje van Bargello, Italiaanse gelato in het hartje van Brussel. Ik koos voor twee klassieke smaken: de crema fiorentian en de crema vespucci. Zoveel  beter dan mijn miezerige curry!

Ik wens mijn collega veel succes met zijn nieuwe uitdaging, maar we houden zijn stoel warm voor het geval hij zou willen terugkeren. 😉