Brussel – Bergamo – Turijn – 25 oktober 2019

Na een hoop lastige vergadering deze week, deed het deugd om vrijdagvoormiddag de werkweek te kunnen afsluiten met een constructieve vergadering. Het bestaat dus, vergaderingen waar iedereen zich achter hetzelfde doel schaart en die niet in ruzie eindigen.

Normaal vertrek ik altijd rechtstreeks van mijn werk in Brussel naar de luchthaven, maar ik zag deze ochtend wat op tegen het gesleur tijdens het spitsuur met én mijn werklaptop én mijn valies én mijn fototoestelrugzak. Aangezien mijn vlucht pas om 15.45u vertrok, had ik genoeg marge om nog even over Leuven te gaan om daar mijn bagage op te pikken.

Ik kocht mezelf een stukje chocolade (die witte chocolade met matcha van de Exki is gewoon geweldig) en werd daarvoor meteen afgestraft: ik beet mijn voorlopige kroon in stukken op het nochtans zachte stukje chocolade. Dat was meteen de tweede keer dat ik een voorlopige kroon kapot bijt. En de kroon die ik zonet kapot gebeten had, moestook al een keer teruggeplaatst worden. Ik snak echt naar het einde van heel deze saga.

Enfin ja, verder verliep alles vlotjes op de luchthaven. Mijn vlucht naar Turijn vertrok mooi op tijd en ik genoot van het prachtige zicht op de Alpen tijdens de zonnige vlucht. Al viel het me wel op dat we verdacht lang boven de Alpen bleven rondcirkelen. En jawel, na een eerste redelijk onduidelijke boodschap over waarom we moesten rondjes vliegen boven de Alpen, kwam de boodschap dat we niet konden landen op de luchthaven van Turijn wegens vogels op de landingsbaan. Euh, ok? En we konden ook niet langer blijven rondcirkelen want onze brandstof dreigde op te geraken. Er restte de piloten geen andere optie dan uit te wijken naar de luchthaven van Bergamo om daar bij te tanken.

IMG_5697

IMG_5700

Mja, niet veel aan te doen natuurlijk, ik val ook liever niet met een vliegtuig zonder brandstof uit de lucht. Op naar Bergamo dan maar. Op het moment dat de piloot meedeelde dat onze vlucht zou afgeleid worden naar Bergamo voelde je een collectieve zucht door het vliegtuig gaan. Iedereen zag zijn plannen natuurlijk in het water vallen.

Om 18u landden we op de luchthaven van Bergamo (terwijl we eigenlijk al om 17.25u in Turijn hadden moeten zijn), waar ons vliegtuig al bij al snel van nieuwe brandstof voorzien werd. Na amper een uurtje wachten op de tarmac van Bergamo konden we opnieuw vertrekken. Tijdens het wachten whatsappte ik wat met mijn vriend die ondertussen op een Flixbus vanuit Genève onderweg was naar Turijn. Ondertussen rolde er via whatsapp ook slecht nieuws binnen over één van de grote projecten van mijn team. Niet geheel onverwacht was er een serieuze externe hindernis opgedoken die voor ons heel wat vertraging zou betekenen. Geen goed nieuws om een lang weekend mee te beginnen, maar ‘t was niet dat ik er veel aan kon doen, daar op de tarmac van Bergamo.

IMG_5704

Eens vertrokken in Bergamo waren we na 40 minuten vliegen om 19.40u in Turijn, meer dan twee uur later dan gepland. Mijn vriend was intussen al in Chamonix. Ik belde meteen naar onze B&B in Turijn, want het aankomstuur dat ik had opgegeven was ondertussen rijkelijk overschreden. Ik legde de situatie uit aan de begripvolle eigenaar van de B&B, die er wel op aandrong om zo snel mogelijk naar de B&B te komen, want hij was op mij aan het wachten (hij woonde zelf op een andere locatie).

Ik was eerst van plan geweest om een airport shuttle te nemen, maar aangezien die er dubbel zo lang over zou doen dan een taxi, besloot ik het me niet moeilijk te maken en mezelf en mijn bagage in een taxi naar mijn bestemming te laten voeren. Ik was per slot van rekening al lang genoeg onderweg. Een half uur later stond ik voor een grote houten dubbele deur die naar B&B Madama Cristina leidde. De eigenaar opende de deur vanop afstand en ik wist meteen dat ik op een bijzondere plek stond: een prachtig historisch pand met een ouderwetse open metalen liftkoker en een mooie statige trap.

De eigenaar van de B&B heette me vriendelijk welkom en gaf me een korte rondleiding doorheen de prachtige accommodatie. De kamer waar mijn vriend en ik drie nachten zouden logeren had prachtige hoge plafonds met de restanten van muurschilderingen en mooie, authentieke meubels. In de statige ruimte was een zeer moderne badkamer geplaatst die van alle comfort was voorzien. Ik was meteen verliefd op deze prachtige B&B.

IMG_6534

IMG_6537

IMG_6538

IMG_6542

IMG_6544

IMG_6549

IMG_6555

Mijn maag rammelde ondertussen flink. Ik raadpleegde snel tripadvisor op zoek naar iets om snel en goedkoop te eten. En dat vond ik een paar huizen verder dan onze B&B bij Monegato – Primi secondi a nessuno – Madama Cristina. Een lange naam voor een simpele, kleurrijke plek waar je voor vijf euro een heerlijke verse pasta kreeg voorgeschoteld. Geen haute cuisine, maar degelijk eten dat de maag vulde. Meer moet dat soms echt niet zijn. De spaghetti carbonara was misschien iets te zwaar om zo laat op de avond nog te eten (het was ondertussen al half tien ‘s avonds), maar het smaakte. En voor 2,90 euro voor een flesje prosecco van 20 cl kan een mens trouwens ook niet sukkelen.

IMG_5707

IMG_5709

IMG_5710

Iets vóór half twaalf stond mijn vriend voor de deur van de B&B en konden we in bed kruipen, uitkijkend naar onze eerste volledige dag in Turijn.