Omdat niet alle collega’s van mijn team aanwezig konden zijn op de vorige drink, had ik op basis van de doodle meteen een tweede datum geprikt. Helaas, één na één regende het afzeggingen: wegens verlof, de zoektocht naar een huis, een spierscheur, last minute boodschappen,… Uiteindelijk waren we maar met vijf personen.

We lieten de geringe opkomst echter niet aan ons hart komen en trokken op voorstel van mijn hippe Brusselse collega’s naar cocktailbar Arthur Orlans. Een cocktailbar zo fancy dat je moet aanbellen om binnen gelaten te worden. Dat in combinatie met de boudoir-achtige inrichting maakte dat we het gevoel hadden een geheime wereld binnen te stappen. Dat vertaalde zich uiteraard in de prijs van de cocktails: veertien euro voor de goedkoopste cocktails op de kaart. Niet bepaald goedkoop, maar de kwaliteit was uitstekend en de gedroogde bananenschijfjes die erbij geserveerd werden, waren heel lekker.

Gezien de prijs hielden we het op één cocktail als aperitief en verkasten we daarna naar restaurant Publico voor een pasta gevolgd door een bijzonder calorierijk dessert. De pasta vond ik eerder gewoontjes, maar de tarte tatin was helemaal mijn ding. Wel handig, zo een aantal Brusselkenners in je team. Zo komt een mens nog eens ergens. Al blijkt bij nader inzien dat ik restaurant Publico al eens eerder bezocht had.

Ondanks dat we maar met vijf waren, vond ik het een heel geslaagde avond. In grote groepen blijven de gesprekken vaak op de oppervlakte en is het moeilijk om met iedereen te spreken. In een kleinere groep is er meer ruimte voor diepgaande gesprekken en ik sloot de avond dan ook af met het gevoel mijn collega’s weer wat beter te kennen.