Na een lange middagvergadering in de buurt van de Brusselse Kruidtuin wandelden mijn collega en ik in marstempo richting Tour & Taxis. Wij waren namelijk uitgenodigd voor een happy hour op de Art Brussels Fair. Ter plekke hadden we afgesproken met een derde collega. Helaas waren we een uur te laat voor het happy hour en zagen we dat gratis drankje aan onze neus voorbij gaan. Geen erg, wij waren voornamelijk geïnteresseerd in de gegidste rondleiding op de beurs.

Het was voor mij een eerste kennismaking met Art Brussels. De gids leidde ons aan een stevig tempo van het ene kunstwerk naar het andere. Veel tijd om andere kunstwerken te bekijken was er niet. De duiding van de gids hielp ons om de bedoeling van de kunstenaars beter te doorgronden. De betekenis achter een kunstwerk kennen, geeft aan moderne kunstwerken vaak een geheel nieuwe dimensie. Al had onze gids wel een beetje luider mogen spreken, ik moest mij heel erg concentreren om hem te verstaan.

Een overzichtje van de werken die mij het meeste aanspraken. Let vooral op het behangpapier dat de Israëlische bezetting van Palestina aanklaagt en de lange kleurrijke rollen fotopapier die de neerstortende Twin Towers afbeelden. Het recyclagekunstwerk met de lampen, het schuimkunstwerk en de op de grond gestrooide paarse bloemetjes vond ik ook de moeite.

Spijtig genoeg sloot Art Brussels al om 19u, wat zeker in het weekend te vroeg is. In totaal waren mijn twee collega’s en ik net geen volledig uur op de fair en hadden we welgeteld vijf minuten om op ons eigen rond te lopen. (Wel grappig dat ik er een medestudent Koreaans tegen het lijf liep die zelf ook kunstenaar is.)

Onderweg van Tour & Taxis naar Brussel Noord kreeg ik bericht dat mijn vriend, die iets was gaan drinken met zijn collega’s, op ongeveer hetzelfde moment de trein in Centraal zou nemen. Ik besloot dus even op hem te wachten en in Noord op dezelfde trein te stappen.

Tijdens de treinrit naar Leuven hadden we een hilarisch gesprek met drie jonge mannen die bij Nespresso werkten. Op de zitplaatsen tegenover ons waren ze druk in gesprek verwikkeld over de Kerk van het vliegend Spaghettimonster, aka het pastafarianisme. Eén van de drie had nog nooit van dit fenomeen gehoord en meende dat zijn collega’s hem voor het lapje aan het houden waren. Waarop die collega’s in kwestie mijn vriend en mezelf aanspraken om te vragen of wij al ooit van het Vliegend Spaghettimonster gehoord hadden. Natuurlijk hadden we dat! We konden onze beweringen zelfs staven met enkele welgemikte google searches en afbeeldingen van mensen met een vergiet op hun kop. 😉 Als dank voor onze welwillendheid kregen we zowaar enkele nespressocapsules cadeau. Een onverwacht, maar fijn gebaar!