Het ontbijt in ons, nochtans niet zo goedkope hotel, valt een beetje tegen. De keuze is eerder beperkt te noemen. We laten het niet aan ons hart komen en genieten toch van een hardgekookt ei en vers brood met heerlijke Zwitserse kaas. Wie heeft nog ander beleg nodig als er Zwitserse kaas is? Ik proef van de lokale stadshoning en die kan ook op mijn goedkeuring rekenen.

Aan het ontbijt lees ik over het spijtige ongeval dat zich op de Donau in Boedapest heeft voorgedaan. Zelf heb ik goeie herinneringen aan het boottochtje dat wij enkele jaren geleden op diezelfde Donau maakten en tja, Zuid-Koreanen zullen altijd een speciaal plekje in mijn hart hebben. Momenteel zijn er nog veel vermisten, maar eerlijk, de kans dat iemand die in dat ijskoude water terecht kwam dat overleefd heeft, is zo goed als onbestaande.

De zon is van de partij op deze mooie bijna-zomerdag. Al is het nog ietwat aan de frisse kant, ik besluit toch mijn havaianas aan te doen voor onze wandeling door het oude stadscentrum van Zürich. We volgen de wandeling aangegeven op het kaartje dat we in ons hotel hebben meegenomen en die ons langs alle highlights zou moeten brengen.

De pittoreske straatjes van het oude stadscentrum waarvan ik de avond voordien al een glimp kon opvangen, weten me meteen te bekoren. Wat een contrast met het beeld van grauwe kantoorgebouwen dat in mijn hoofd opkwam, wanneer ik vroeger aan Zürich dacht. We wandelen langs de fameuze Grossmünster, een romaanse kerk die een belangrijke rol speelde in de reformatie van het Duitssprekende gedeelte van Zwitserland. Een periode in de geschiedenis van Zürich waarbij een hoofdrol is weggelegd voor pastoor Huldrych Zwingli, een historische figuur waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord heb.

De wandeling breng ons naar de Sechseläutenplatz, gelegen voor het Operagebouw, die volledig in beslag wordt genomen door een gigantische rood-witte circustent van Circus Knie, inclusief paardenstallen en kamelenstallen. Het circus reist zowaar met een mini-zoo die je apart kan bezoeken. We wandelen verder langs de mooie, groene wandelboulevard langs het meer en genieten van de zon die steeds warmer wordt. Overal langs de oever van het meer zitten mensen te genieten van het mooie weer. Dat vraag om een gelato, nietwaar? We kopen een lekker ijsje bij het ijskraampje Gelati am See en voelen ons helemaal in onze sas.

Na nog een stuk langs het meer gewandeld te hebben, keren we naar het centrum terug om te gaan lunchen en onze wandelroute verder te zetten, waarvan we nogal stevig zijn afgeweken. We komen terecht op het grote en mooie terras van Biergarten Bauschänzli. Tijdens het wandelen had ik het aangenaam warm, maar in de schaduw van onze parasol is het beslist een beetje frisjes. Gelukkig heb ik een lichte zomerjas bij om aan te trekken. Ik houd het bij een simpele pasta met kip en artisjok die met veel Italiaanse flair door onze ober naar ons tafeltje gebracht wordt. Geen bijzonder memorabele lunch, maar de magen zijn gevuld en we hebben een mooi uitzicht op de rivier Limmat en de Grossmünster.

De wandeling brengt ons verder naar de Fraumünster Kirche. Een toegangsticket kost 5 Zwitserse frank, een faire prijs voor een bezoek aan deze mooie kerk met museum/crypte. Mooiste kunstvoorwerp in de kerk: de muurschildering die de stichtingslegende uitbeeldt: twee vrome prinsessen wilden hun leven aan God wijden en werden door een hert met lichtgevend gewei naar een plek geleid, alwaar ze prompt besloten een kerk te bouwen. Niet echt een originele stichtingslegende, maar de muurschildering is mooi bewaard gebleven. De crypte onder de kerk bevat een klein museum waar de restanten te bewonderen zijn van de oorspronkelijke abdij die in de negende eeuw gesticht werd. Wel stom dat het niet toegelaten is foto’s te nemen.

We beginnen een beetje dorst te krijgen, hoog tijd om naar een leuke plek op zoek te gaan om iets te drinken. Ik typ ‘rooftopbar’ in Googlemaps en jawel, niet zo ver van ons vandaan is een rooftopbar. Helaas we zijn duidelijk niet de enige mensen die dorst hebben en na even rondgedraaid te hebben in de hoop dat er een tafeltje zou vrijkomen, geven we het op. Spijtig, want het zag er supergezellig uit.

Van de Bahnhofstrasse wandelen we verder naar de St. Peter Kirche, een kerk die om verschillende redenen heel bijzonder is:

• het is het enige gebouw in Zürich met een houten dak
• de toren en het schip hebben twee verschillende eigenaren (de toren is van de stad Zürich en het schip, de beiaard en de trap naar de beiaard zijn eigendom van de kerkgemeenschap)
• het uurwerk op de toren is het grootste uurwerk van Europa met een diameter van 8,7 meter

Wij lopen de kerk binnen op het moment dat er een generale repetitie van een kamerorkest plaatsvindt met als soliste een duidelijk zeer getalenteerde violiste. We blijven even luisteren en zetten dan onze weg verder naar het Lindenhof.

Het Lindenhof, een plein gelegen op een heuvel met een fabuleus uitzicht, is het historische hart van Zürich. De heuvel bevat prehistorische, Romeinse en middeleeuwse restanten en staat op de Zwitserse inventaris van cultureel erfgoed van nationaal en regionaal belang. Maar de meeste bezoekers komen er uiteraard om een selfie te nemen met het prachtige uitzicht op de rivier de Limmat en de rest van Zürich.

Na uitgebreid van het uitzicht genoten te hebben, doen we een tweede poging om een rooftopbar te vinden. En zo komen we terecht op het dakterras van het hippe Hiltl, een vegetarisch buffetrestaurant dat ook een mooie drankenkaart heeft. We moeten even wachten om een tafeltje op het terras buiten te bemachtigen, maar we hebben geluk, er komt er snel eentje vrij. Ik bestel mij een heerlijke mango lassi, gevolgd door een Hugo (altijd lekker!).

Na deze welverdiende pauze wandelen we verder naar Zürich Hauptbahnhof, een verrassend levendig station met in de ondergrondse gangen veel marktkraampjes die bereide gerechten en groenten en fruit verkopen. Super handig. In het station bevindt zich ook de Tourist Info, alwaar we een aantal foldertjes bijeen sprokkelen over Zürich.

We wandelen terug langs de Limmat en maken zo de lus van de wandeling dicht. We stoppen even bij ons hotel voor een sanitaire stop en merken dat we allebei flink wat zon gepakt hebben. Omdat het was fris was vandaag hebben we er geen van beiden aan gedacht zonnecrème in de rugzak van het fototoestel te steken. We smeren snel een beetje crème (veel te laat natuurlijk) en gaan weer op pad, terug richting het meer.

Ditmaal wandelen we langs de andere oever van het meer. We genieten van de warme gloed van de ondergaande zon op de bergen. Opeens zijn er wat wolken aan de hemel verschenen, maar in combinatie met de door de zon verlichte bergen levert dit prachtige foto’s op. We passeren langs Seebad Enge, een publiek badhuis in het meer en besluiten even een kijkje te gaan nemen. Wat een super ontdekking! Op een houten vlonder zitten overal mensen met blote voeten te aperitieven (je mag de vlonder niet met schoenen betreden). Wij bestellen twee glaasjes prosecco aan de bar en vervoegen de rest van de hipsters. 😉

We lopen tot we aan een restaurant- en barcomplex komen dat zich een beetje in het meer bevindt. Op het eerste gezicht lijkt dit een ideale plek om te eten: het complex heeft een dakterras. Helaas blijkt het complex te complex voor ons. Er bevinden zich blijkbaar drie verschillende zaken in het gebouw (een fastfood afhaalrestaurant buiten op het gelijkvloers, een echt restaurant op de eerste verdieping en een bar op de hoogste verdieping). Het restaurant sluit binnen een kwartiertje (het is kwart voor negen ondertussen) en als we iets willen eten op het dakterras moeten we naar het afhaalrestaurant beneden gaan om daar iets te halen en dat zelf mee naar boven te brengen. Niet echt klantvriendelijk. Nu de zon onder is, begin ik het erg fris te krijgen en als dan ook nog eens het afhaalrestaurant aan het afsluiten blijkt, trappen we het maar af.

We wandelen terug langs het meer in de richting van ons hotel alwaar we een Italiaanse tapas zaak vinden die ons wel nog eten wil serveren. Het is ondertussen half tien en de ober deelt ons mee dat de keuken over een kwartier sluit. We houden het simpel met een risotto en een pasta porcini. Lekker en net waar ik zin in had!