alcohol

De alcohol tag!

Geïnspireerd door Goofball en Lieze.

Op een terras drink ik graag…
Goh, dat hangt er echt vanaf op welk terras ik mij bevind en over welk moment van de dag we het hebben. Maar met een glaasje cava, witte wijn, rosé of een cocktail kan je mij altijd plezier doen.

Wijn for life of bier all the way?
Da’s simpel: wijn uiteraard. Ik lust nu eenmaal geen bier en de kans dat mijn smaak nu nog zal veranderen acht ik vrijwel onbestaande.

Wat dronk je op je 16e?
Op die leeftijd dronk ik geen alcohol. Tenzij heel uitzonderlijk fruitsap met een scheut pisang.

Het smerigste dat je ooit dronk?
Ow, da’s een hele lastige. Ik ben iemand die graag veel verschillende dingen proeft en probeer graag lokale specialiteiten uit. Al kan dat wel eens tegenvallen, echt ronduit walgelijke dingen heb ik op reis nog nooit gedronken. Ik herinner me wel enkele drankjes die de ouders van mijn vriend voor ons meebrachten als souvenir van hun reizen, die wij na een voorzichtige proeverij toch maar door de gootsteen weggekapt hebben. Dus één van die dingen, wellicht.

Op vakantie drink ik…
Graag lokale specialiteiten! Zoals hierboven reeds vermeld. In Schotland drink ik whisky of cider, in Polen wodka, in Japan saké of umeshu, in Korea soju of makgeolli, in Italië wijn of limoncello, in Spanje cava of sangria, in Frankrijk wijn of champagne,… Enfin ja, zo kan ik nog wel even doorgaan.

Enkel drinken bij gelegenheden of ook thuis?
Ik drink voornamelijk in gezelschap. Vroeger trokken mijn vriend en ik thuis al eens een flesje wijn open, maar nu ik alleen woon, doe ik dat nog zelden. Soms drink ik na een zware dag wel eens een glaasje whisky, maar ook die dagen worden steeds zeldzamer. Het is gewoon leuker het genot van een lekker glas te delen met iemand die je graag hebt.

Don’t drink and drive

Citaat uit een interview met een verkeersslachtoffer in de Standaard:

Nieuwjaar komt eraan. In ons land stapt men makkelijk in de wagen na een bedrijfsreceptie waar iets te veel champagne is geschonken. Drinken en rijden is hier maatschappelijk aanvaard. Daarom vind ik die collectieve boosheid na zo’n ongeval zo dubbel. Als we als maatschappij aanvaarden dat je mag rijden én drinken, horen die ongevallen erbij.

De vinger op de wonde. Don’t drink and drive, het wil er bij de meeste Belgen nog steeds niet in. Het is waar, ik zie het zelf maar al te vaak: mensen die na enkele glazen op een receptie vrolijk achter het stuur kruipen. Of na een uitgebreide diner met meerdere gangen en aangepaste wijnen nog een degustiefje bestellen en dan fluitend naar huis rijden. Ik maak er tegenwoordig zelfs geen opmerking meer over als ik vrienden dit zie doen en dat terwijl ik vroeger nochtans een hartstochtelijk voorstander was van het rijbewijs met punten. Het is antwoord is voorspelbaar:  “Och, er zijn toch zo weinig alcoholcontroles, de kans om gepakt te worden is bijna nihil.” Maar daar gaat het niet over. Wat kan mij die boete schelen? Een mensenleven valt niet in geld uit te drukken. Zo’n verlies is onherstelbaar.