24u

24u

We zijn vanavond dat toch even langs de 24-urenloop geweest. En neen, ik heb geen rondje gelopen, maar mijn neus heeft er zeker tien gelopen. En dat zonder doping! Onze spionnen ter plaatse vertelden ons dat het een rimpelloze editie was. Het telsysteem werkte zonder problemen, een kleine kortsluiting daargelaten, de site is niet down gegaan, er waren enkel wat problemen met de applet. Fijn, maar ook een beetje saai. Rampscenario’s zijn nu eenmaal spannender om te aanhoren.

Voor het parcours had men dit jaar teruggegrepen naar de oude vertrouwde formule: de lopers lopen op het asfaltbaantje rond de piste en de standjes van de ploegen staan verspreid langs het parcours. Heel raar om mensen tegen het lijf te lopen die niet eens wisten dat de opstelling waarbij alle standjes op het grote plein stonden en de lopers op de piste liepen de uitzondering was en de verspreiding van de standjes langs het parcours de regel. Jaja, de kloof tussen mij en de huidige generatie studenten wordt steeds groter.

Mijn vriend en ik hebben het ganse parcours verkend, maar de sfeer zat er niet (meer) in. Niet ongewoon, want het hoogtepunt van de 24-urenloop is op de avond/nacht van de eerste dag. Op het einde van 24 uur rondjes lopen, ligt alles vol met afval, zijn de lopers moe en de mensen die de eet- en drinkstandjes bemannen al aan het opruimen. Alles baadt in een triest sfeertje dat doet denken aan de dag na een geweldig feestje. Komt daar nog eens bij dat mijn voeten het na anderhalf uur behoorlijk koud begonnen krijgen.

Enfin, ik ben een beetje verkouden, dat niet zo goed voelen, zal ook wel daarmee te maken hebben. Toch wil ik iedereen die zich inzet voor de 24-urenloop proficiat wensen. ‘t Is elk jaar weer een enorme organisatie. Dikke schouderklop.

24-urenloop

Volgende week is het weer zover: de jaarlijkse 24-urenloop. Al meer dan tien jaar een vaste afspraak in mijn agenda. Dit jaar echter, twijfel ik of ik wel zal gaan. Toen ik nog de site van de 24-urenloop maakte, vond je mij op elk vrij moment in de teltent of de tent van mijn (ex-)studentenvereniging. Omdat mijn tijd steeds schaarser werd, moest ik de site noodgedwongen uit handen geven, maar ik was tot en met vorig jaar steeds paraat om foto’s te nemen.

Dit jaar stel ik echter bij mezelf vast dat mijn interesse voor hét studentenevent van het jaar sterk afgenomen is. Misschien is het tijd om dat hoofdstuk of te ronden? Men heeft mij gezegd dat je niet eeuwig student kan blijven, al ben ik strikt genomen wel goed op weg. 😉 Naar het schijnt moet je afscheid kunnen nemen. Niet achteruit kijken, maar vooruit kijken. Al kan ik mezelf niet van de indruk ontdoen dat de mensen die dit zeggen niet zo’n geweldige, formidabele, fantastische, memorabele studententijd als ik gehad hebben. 😉

Misschien ga ik toch nog even een kijkje nemen. Wie weet helpt mijn aanwezigheid VTK wel aan de overwinning.

24-urenloop: een terugblik

Geen overwinning voor VTK dit jaar, helaas. Nuja, het was te denken dat de sportieve mannen en vrouwen van Apolloon zich geen tweede keer in de luren zouden laten leggen door de burgies. Toch heeft VTK geen reden om te treuren: de prijs voor het mooiste standje én die voor het lekkerste eten leverde twee vaten op die zeker voor de nodige overwinningsroes gezorgd zullen hebben in ‘t Elixir.

Wat mij betreft, was dit jaar een voltreffer. Dinsdagavond heb ik de opening meegemaakt, samen met Peter (ondanks de gemiste bus waren we toch nog mooi op tijd). Ulla Werbrouck die het startschot moest geven, had wel even een probleempje met het pistool dat dienst weigerde, maar gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. 😉 Tijdens het eerste uurtje konden we ook genieten van de snedige commentaar van Mark Uytterhoeven die her en der standjes bezocht en interviews afnam. Om acht uur was er nog niet veel volk, maar zo rond tien uur (toen bleek dat de weergoden de 24-urenloop gunstig gezind waren) begon het volk toe te stromen. Fijne sfeer, mooie standjes, veel bekend volk en groene pannenkoeken. Een perfect recept voor een toffe avond.

Voor mijn studentenvereniging was het ook een geslaagde editie. Veel volk in onze tent en goed wat reclame kunnen maken voor de goeie zaak (open source) en onze diensten. Alleen de mannen van de teltent hadden wat klachten. Hun tent, cruciaal voor het automatische telsysteem, werd veel te laat opgesteld waardoor hun opstelling maar nét op tijd klaar was voor de start en er van de geplande testen niets meer in huis is gekomen. Gelukkig is verder alles goed verlopen. Toch denk ik dat daar voor volgend jaar betere afspraken gemaakt moeten worden.

Woensdagavond ben ik dan rechtstreeks van mijn werk naar een (verplicht) seminarie geweest, nog even bij de cursusdienst binnengewipt (alwaar de cursussen die ik nodig heb, alwéér uitverkocht waren) en daarna linea recta naar de 24-urenloop, met een kleine pit-stop bij nonkel K om wat overbodig materiaal af te zetten. Tijdens de eindceremonie begon het natuurlijk te regenen, maar niemand die daar veel last van had. Er werd gefeest dat het een lieve lust was onder begeleiding van vuurwerk en de Leuvense studentenfanfare.

We zijn na de eindceremonie nog wat blijven plakken tijdens de afbraak. Napraten, evalueren, u kent dat wel. Om tien uur ‘s avonds zijn mijn vriend en ik nog snel iets gaan eten bij de ViaVia, want ik had al van ‘s middags niks meer gegeten. En een hongerige maag slaapt slecht.

Tot volgend jaar!