Funny

Tijdens het etentje bij onze vrienden gisteren, vertelde mijn vriend dat ze hem op het werk waren komen feliciteren met de geboorte van zijn baby. Eergisteren (donderdag) waren we namelijk wat doopsuiker gaan ophalen bij een collega die net papa was geworden. Gasthuisberg is niet bepaald ver dus was het een kleine moeite om even langs te gaan, de kersverse ouders de feliciteren, wat fotootjes van de nieuwe baby te nemen en de doopsuiker voor de collega’s mee te nemen.

Blijkt dat sommige collega’s het rondzendmailtje van mijn vriend een beetje verkeerd geïnterpreteerd hadden. 😉

Het Rode Kruis

Toen mijn vriend en ik daarnet terugkwamen van een babybezoekje in Gasthuisberg (we hebben hier ondertussen al een mooie collectie doopsuiker), stonden een aantal vrijwilligers van het Rode Kruis aan de rode lichten van de Naamsepoort midden op straat tussen de wagens stickers aan de man/vrouw te brengen. Op elk ander moment zou ik graag stickers kopen van het Rode Kruis, maar alstublieft, wie gaat nu in het midden van een druk en gevaarlijk kruispunt met stickers leuren? Sorry, ik vind dat onverantwoord. En dus heb ik uit principe geen stickers gekocht. That’ll show them!

Werkcolleges, the sequel

‘t Was weer van dat. Anderhalf uur gezever, een half uurtje rap rap de rechtspraak van het Hof van Cassatie overlopen. Voor de tweede keer het bijzonder boeiende verhaal van de botsing van onze assistent mogen aanhoren (hij stond stil, voor een rond punt dan nog wel en dan reed er toch geen onverlaat in op zijn Jaguar, zeker!), een preek gekregen dat onze generatie juristen “het” moest doen en met “het” bedoelde hij dan de wereld verbeteren. Allez, niet dat ik iets tegen het verbeteren van de wereld heb (alles behalve), maar waarom moeten de jongeren dat doen? Waarom doet hij dat zelf niet? Verbeter de wereld, begin bij jezelf?

Oh my god, ik heb mij zo geërgerd. Echt een paar keer serieus op mijn tong moeten bijten. Ik weet het, laf van mij, maar ik moet nog puntjes van die mens krijgen. En het is belangrijk geen vijanden te maken op belangrijke plaatsen (en dan heb ik het niet over zijn positie als assistentje, ik twijfel er niet aan dat die kerel het als advocaat ver zal schoppen). Het is een ontstellend kleine wereld en ik heb al genoeg mensen op hun tenen getrapt. 😉

De povere inhoud van het werkcollege stond alleszins in schril contrast met de zeer interessante uiteenzetting van Karel Van Miert over de Europese Commissie deze middag. Niet dat ik veel wijzer ben geworden over het kluwen van Europese instellingen, maar de mens kan wel een publiek boeien. En hij schuwde de kritiek niet. Zo vond Van Miert dat de uitbreiding met die Oost-Europese lidstaten er te snel is gekomen en plaatste hij zware vraagtekens bij het eventuele toetreden van Turkije. Een boeiend relaas van een insider.

Soms

Is het eigenlijk toch wel een beetje handig om van het vrouwelijke geslacht te zijn. Bijvoorbeeld als je (ik zeg maar wat) met je onuitgeslapen kop erin slaagt je portemonnée thuis op de bureau te laten liggen en je dus zonder abonnement, zonder identiteitsbewijs, zonder prikkaart,… ‘s ochtends in zalige onwetendheid naar het werk spoort. Gelukkig onderweg geen conducteur gezien.

‘s Avonds mij dan schoorvoetend naar de conducteur van dienst begeven, die wel heel erg meewarig keek naar mij: tja, ik had niets om mijn verhaal te staven. Gelukkig helpt dan een beetje radeloos kijken en hup, ik mocht de trein op. Ik ben er zeker van dat een donkerharige jongen met een iets donkerder huidskleur toch mooi naar huis had kunnen liften.

Boobies rule! :-)

Doden in Dahab

En de goed-nieuws-show gaat verder: alweer bomaanslagen in Egypte. Alweer in een drukke toeristische buurt en alweer maken de daders geen onderscheid tussen de slachtoffers van hun zinloze daad. Moslims of niet-moslims, het doet er niet toe.

Bij het lezen van zulke berichten, kan ik alleen maar mijn hoofd schudden en mij afvragen: “Waarom?”

Een tweede Columbine verijdeld

Jongeren die een plot smeden om al moordend door hun school te trekken om wraak te nemen voor vermeende pesterijen, in Amerika is dit jammer genoeg geen scenario voor een film, maar beangstigende realiteit.

North Pole, Alaska
Riverton, Kansas

Wanneer komen er nu eindelijk eens beperkingen op het wapenbezit in Amerika? Jongeren die zo gemakkelijk aan vuurwapens geraken, dat is toch niet normaal. Helaas is de NRA een organisatie zonder scrupules, met veel geld en middelen. My gun, my freedom. :-(

Onder de noemer: WTF??

Uit de Standaard:

Huishouden schenkt meer voldoening dan seks

Huishoudtaken vorm van therapie voor Britse vrouwen

Een meerderheid van de Britse vrouwen beschouwen huishoudelijke taken als een therapie tegen angst, dat blijkt althans uit een enquête die is uitgevoerd door een TV-zender gespecialiseerd in gezondheid. Een derde van de ondervraagde vrouwen verklaren zelfs dat het huishouden doen hen meer voldoening schenkt dan seks.
Zes op de tien ondervraagde vrouwen zeiden dat het huishouden hen helpt ,,om hun leven onder controle te houden” (59%) en dat het ,,een therapie voor de geest” is (60%). Ze verklaarden ook dat ze zich gedeprimeerd voelen als het huis niet op orde is (58%) en geven toe dat slordigheid hun gespannen maakt (59%). Slechts 4% vindt het huishouden doen tijdverlies.

De enquête, waarvan de resultaten vandaag worden gepresenteerd in het The Independent, werd uitgevoerd bij 2000 vrouwen tussen 18 en 80 jaar.

Ik heb deze zin maar liefst drie keer moeten lezen voordat het goed en wel tot mij doordrong wat er stond:

Een derde van de ondervraagde vrouwen verklaren zelfs dat het huishouden doen hen meer voldoening schenkt dan seks.

WTF???? Zijn die Britten zo slechte minnaars of wat?

Zondag

De zondag is weer voorbij gevlogen. Tijd voor een kleine terugblik.

Gisterenochtend bij het ontwaken te horen gekregen dat er problemen waren met één van de servers van mijn studentenvereniging. Ach, niks wat een kleine reboot (hey, als het werkt voor Windows, dan zeker voor Linux 😉 ) niet kon oplossen.

Na dit kleine akkefietje zijn mijn vriend en ik gaan brunchen in de Abdij van ‘t Park. Deze brunch wordt jaarlijks georganiseerd door de Vrienden van de Abdij op erfgoeddag. Het was naar goede gewoonte weer erg gezellig. Het zonnetje scheen, er was een overvloed aan eten (soep, koffiekoeken, quiches, slaatjes, rijstpap, chocomousse, fruitsla, taart,…), iedereen was goed gezind, mijn vriend kon genieten van een parkbier en ik voelde al de stress zo uit me wegvloeien.

Na de brunch zijn we nog even gaan rondlopen op de terreinen van de abdij zelf. Een interessante uitleg gekregen over solitaire bijen van de imker van de abdij en meteen een voorraadje honing en afgeleide producten (gluhwein, likeur, advocaat) ingeslagen. Jammer genoeg konden we niet de ganse namiddag daar blijven, want we werden nog verwacht op een babyborrel. Op naar het verre Limburg dus.

Omdat we een beetje te lang waren blijven hangen in de abdij, moest er wat tijd goedgemaakt worden om op schema te blijven. Laat mij het erop houden dat ik serieus gas gegeven heb, onderweg. Ja, ik geef het toe, ik ben soms een notoire snelheidsduivel. Maar alleen op de autosnelweg, de bebouwde kom is heilig voor mij. (Excuses, excuses.) Mijn vriend op de passagiersstoel wist me alvast te vertellen dat een eventuele snelheidsboete voor mijn rekening zou zijn. Wat me niet meer dan normaal lijkt.

Op de babyborrel was er een massa volk (meer dan honderd personen). Allemaal mensen die gekomen waren om de ouders van pluimgewichtje te feliciteren en een hart onder de riem te steken. Dit was ook de eerste keer dat ik pluimgewichtje in levende lijven zag. Hij zag er al steviger uit dan op de foto’s en hij dronk enthousiast zijn flesje leeg. Maar hij heeft nog steeds last van epileptische aanvallen en tja, je ziet aan het kindje dat hij een handicap heeft. :-(

Ik heb mij goed geamuseerd op de babyborrel. Ondanks het vele volk toch wat kunnen babbelen met mijn vriendin. Er waren ook een aantal ex-collega’s die ik al lang niet meer gezien had. Altijd leuk om bij te praten en nog leuker om te horen dat het bedrijf dat ik achter me gelaten heb nog steeds even chaotisch en stuurloos is. Blij dat ik daar weg ben. 😉

De babyborrel was trouwens een pareltje van organisatietalent. Er was werkelijk aan alles gedacht. Bloemstukjes op alle tafels, tenten in de tuin om te schuimen bij eventueel regenweer (gelukkig scheen het zonnetje), een springkasteel voor de kinderen, een live-band voor de muziek, broodjes, soep, koffie, wijn, taart, ijsjes (en ik had al zoveel gegeten op de brunch… babyborrels zijn slecht voor de lijn). De ouders van pluimgewichtje hadden werkelijk aan alles gedacht.

Na afscheid genomen te hebben van mijn ex-collega’s en van de ouders van pluimgewichtje, reden we terug naar Leuven. Ditmaal met mijn vriend achter het stuur (waarschijnlijk heeft hij toch iets meer vertrouwen in zijn eigen rijkunsten). In Leuven nog even een bezoekje gebracht aan de nieuwe baby, een fijne kleine dame met twee apetrotse ouders.

En toen was het al bijna tijd om te gaan squashen en vervolgens in bed te kruipen. En toen kwam er een varkentje met een lange snuit en het verhaaltje was uit.

Tsotsi

In plaats van naar de Blogcom in Antwerpen te gaan, zijn mijn asociale ik en mezelf (en nog wat mensen) voor de verandering nog eens naar de film geweest. We kozen Tsotsi uit, omdat er voor de rest eigenlijk niks bijster interessants draaide en die film toch een Oscar en een rits andere prijzen verzameld heeft.

Ik vond Tsotsi een door en door triestige film die de uitzichtloosheid van het leven in de Zuidafrikaanse sloppenwijken pijnlijk goed illustreerde. Er zat hier en daar wel een scène in die naar het melige neigde, maar het ging er nooit over. Ook heel interessant was het taaltje dat gesproken werd in de film. Hier en daar heb ik duidelijk flarden Afrikaans en Engels opgevangen, maar andere uitdrukkingen waren dan weer totaal onbegrijpelijk voor mij. Een vreemd soort mengtaaltje. De muziek was trouwens ook geweldig. Ben aan het overwegen om mij de soundtrack aan te schaffen (de laatste keer dat ik nog eens een cd gekocht heb, moet toch al een goeie zeven jaar geleden zijn).

PS: ‘k Heb niet echt gezocht naar plotholes, maar er zullen er beslist wel een paar ingezeten hebben. 😉