stokje

De beruchte Brillante blog award

Goed, ik moet daar eerlijk in zijn, ik was van plan het stokje gewoon te laten liggen. But hey, als maar liefst vier charmante heren deze blog de moeite waard vinden om op te nemen in hun lijstje, mag een mens al eens van gedachten veranderen. Dikkie, Ntone, boskabout en Bert, bij deze maak ik een diepe buiging uit dank voor deze buitengewone blijk van appreciatie. 😉

Nu moet ik het ding doorgeven aan zeven andere blogs. Een moeilijke opgave, want ik lees erg veel blogs die de moeite waard zijn en kiezen is verliezen en iedereen weet dat ik aan dat laatste een hekel heb. Dus laat ik wat criteria hanteren om de keuze te vereenvoudigen. Om het dicht bij huis te zoeken, nomineer ik enkel bloggers uit het Leuvense en om eens lekker seksistisch te zijn, enkel vrouwen. Ik zal in mijn keuze ook proberen de usual suspects te vermijden. Zij hebben ongetwijfeld al awards genoeg bijeen gesprokkeld en er mogen ook wel eens andere blogs in het zonnetje gezet worden.

Bij deze presenteer ik jullie zeven Leuvens vrouwen die bloggen over hun wel en wee, in willekeurige volgorde:

Ps: Mensen die zich afvragen waar de rare naam van deze award vandaan komt.: het is geen typfout, het stokje is gewoon van Spaanse oorsprong.

Gastbijdrage Goya op yab.be

Vandaag vond ik de gastbijdrage van Goya in mijn mailbox En het moetgezegd, Goya’s bijdrage was het wachten meer dan waard! Hieronder presenteer ik jullie een primeur voor yab.be mét fotografisch bewijsmateriaal.

De vraag om gastblogger spelen bij Yab, ik heb er minuten slaap voor gelaten, wat heb ik de lezers van ons aller opperblogster nu eigenlijk te vertellen? Gemeenschappelijke interesses? Nah, zo saai, en yabs interesses kent iedereen ondertussen wel 😉 Iets over leuven.blogt? Over blogmeets? Bouwwerven? Nahhhhhh

Dan maar een wereldprimeur. Toen Yab enkele maanden geleden schreef dat vriend (Yabs vriend is ook mijn vriend) een totale make-over had ondergaan was ik nogal verbaasd en zelfs een beetje verontwaardigd. Had hij dan geen principes? 😉

Maar ondertussen tikte ook voor mij de tijd verder en begon de tijd van aanvaarding te komen. Het feit dat er voor m’n werk in sommige landen en door sommige types vrij negatief gereageerd werd op mijn lang haar was natuurlijk nog een extra katalysator. En zelf denk ik ook soms van “is dat nu echt nodig” als ik een 50-jaar oude/jonge man met een staartje zie voorbijlopen.

Dus zonet met de hulp van vrouw en dochter voor de eerste maal in 17 (!) jaar naar een kapster, op de achtergrond klonk Paradise City van Guns ‘n Roses om me er nogeens met de neus op te drukken dat het definitief gedaan is met mijn jeugd….

Een zeer geslaagde make-over! Bedankt, Goya!

Een boekenstokje…

Van Patricia dan nog wel. Sinds ze zo lief geweest is om mij aan tickets voor Elizabeth te helpen, kan ik geen neen meer tegen haar zeggen. 😉 Dus hier gaat ie.

1. Pick up the nearest book of 123 (or more) pages.
Jullie hebben geluk (of pech, hangt er maar vanaf hoe je het bekijkt), want het dichtsbijzijnde boek was een gidsje over Keulen. Aangezien dit gidsje echter niet verder kwam dan op de kop af 120 pagina’s, mogen jullie genieten van enkele zinnen uit “The Age of Innocence” van Edith Wharton. Het boek dat ik momenteel (aan een zeer traag tempo, want mijn tijd op de trein besteed ik momenteel aan Russisch en Japans) aan het lezen ben.

2. Open the book to page 123 and find the 5th sentence.
Gevonden! Afgaande op de handelswijze van vorige ontvangers van dit stokje, is het de bedoeling dat ik de gevonden zin nu citeer: “Once or twice, in the mountains, Archer had pointed southward and said: ‘There’s Italy'; and May, her feet in a gentian-bed, had smiled cheerfully, and replied: ‘It would be lovely to go there next winter, if only you didn’t have to be in New York.’

3. Post the next 3 sentences.
But in reality travelling interested her even less than he had expected. She regarded it (once her clothes were ordered) as merely an enlarged opportunity for walking, riding, swimming, and trying her hand at the facinating new game of lawn-tennis; and when they finally got back to London (where they were to spend a fortnight whil he ordered his clothes) she no longer concealed the eagerness with which she looked forward to sailing.

In London nothing interested her but the theatres and the shops; and she found the theatres less exciting than the Paris cafés chantants where, under the blossoming horse-chestnuts of the Champs Élysées, she had had the novel experience of looking down from the restaurant terrace on an audience of cocottes, and having her husband interpret to her as much of the songs as he thought suitable for bridal ears.

Archer had reverted to all his old inherited ideas about marriage.

Hehe, een hele boterham.

Een stokje

Van Goya dan nog wel. Allez kom, ‘t is lang geleden en ik wil jullie niet al te zeer vervelen met verhalen over mijn seksleven, want buiten dat gebeurt er hier momenteel niet zoveel spannends. 😛

3 bands en/of artiesten die je dit jaar hebt leren kennen.

Euh wel, ik vrees dat ik qua muzieksmaak ergens ben blijven hangen in de jaren tachtig/negentig. Ik volg de muziekscène niet meer en eerlijk gezegd, voelt dat niet aan als een gemis. Maar goed, na heel lang en diep nadenken heb ik toch drie ontdekkingen kunnen opdiepen:

  1. Yevgueni: leren kennen op de Gentse Feesten door toedoen van een paar enthousiaste fans (Peter, Nietje en haar zus Sigrid);
  2. Mika: zanger van aanstekelijke melodietjes die zo fijn in je hoofd blijven hangen. Big girls, Relax: toffe, pretentieloze muziek die een beetje aanleunt bij wat de Scissor Sisters doen;
  3. Regina Spektor: Mooie stem, mooie dame, goede pianiste. Groot talent. Heb ik voor het eerst gehoord tijdens een aflevering van Grey’s Anatomy die ik ergens van het net geplukt had om met eigen ogen te kunnen zien what all the fuzz was about. Nu weet ik het: seks in een hospitaal. 😉

3 dingen die je hebt meegemaakt, gehoord,… en die je altijd zullen bijblijven.

  1. Wat ik zeker nooit meer zal vergeten is het donderend geraas in het holst van de nacht veroorzaakt door onze instortende zijmuur en de daaropvolgende uurtjes op straat in gezelschap van politie en brandweer. Zo spectaculair dat alle andere gebeurtenissen dit jaar erbij in het niet verzinken. Een gebeurtenis die ik maar één keer in mijn leven hoop mee te maken.
  2. De eerste nacht in ons appartementje. Na járen wachten en bergen problemen met de schurkachtige bouwfirma eindelijk verhuisd, een fantastisch moment.
  3. Mijn verrassingsfeestje.

3 vreselijke blunders die je sinds dit jaar op je naam hebt staan.

Wel een paar d’oh!-momenten meegemaakt, maar vreselijke blunders, neen dat niet. Of ja, toch wel één grote blunder:

  1. Dat ik er niet in geslaagd ben mijn diploma rechten te halen, louter en alleen omdat ik te tam was om te studeren in januari en daardoor te veel examens naar de derde zittijd in september heb moeten doorschuiven.

3 dingen die je héél stiekem ongelofelijk trots maakten.

Ik vrees dat er bijzonder weinig dingen zijn die mij ongelooflijk trots maken. Maar goed, ik doe een poging:

  1. Het feit dat ik zo’n geweldig fantastisch vriendje heb kunnen strikken en het bijkomende feit dat hij nog altijd niet gillend is weggelopen.
  2. Dat ik, op drie vakken na (zie ook de vreselijke blunders), bijna mijn tweede universitaire diploma op zak heb. Vooral omdat ik dit gepresteerd zal hebben terwijl ik voltijds werk, nog wat talen bijstudeer en er een redelijk druk sociaal leven op nahoud.
  3. Elke keer als iemand op het werk mij opbelt om mijn “advies” te vragen. (Ze dwalen, ze dwalen.)