Genoten van ons ontbijtje met zicht op Pico die zich vandaag al toont vanaf de vroege ochtend. De dag kondigt zich alvast veelbelovend aan.
Vandaag rijden we met onze huurwagen naar de zuidkust van het eiland Pico. Onderweg naar het beginpunt van onze wandeling worden we getrakteerd op prachtige uitzichten op de kustlijn met Pico op de achtergrond. We stoppen een onderweg een aantal keer om foto’s te nemen. We passeren Lajes do Pico, waar we straks een bezoek willen brengen aan het Museu dos Baleeiros (een museum over de walvisvaarders op Pico). Maar eerst: wandelen! Want door al die stops onderweg is het al half twaalf voordat we effectief vertrekken aan het startpunt van de wandeling in Calheta do Nesquim.
De wandeling is prachtig met een aantal best wel steile stukken, maar die zijn natuurlijk noodzakelijke om te kunnen genieten van de prachtige vergezichten en de prachtige siergember die overvloedig groeit langs de paden. Het laatste stuk van de wandeling is iets minder tof: een steile afdaling langs losse ondergrond. We moeten erg voorzichtig zijn dat we niet onderuitgaan door de losliggende stenen op het pad.
https://www.tuinadvies.be/plantengids/2002/hedychium-gardnerianum
Ondertussen is het al 15u. Hoog tijd voor een pauze om de inwendige mens te versterken bij restaurant Saragaço, dat zich vlak vóór het eindpunt van onze wandeling bevindt. Het restaurant heeft een prachtig terras, maar spijtig genoeg zijn alle tafeltjes met een parasol reeds bezet en we zien het niet echt zitten om op het heetste moment van de dag in de vlakke zon te gaan zitten. Dus stellen we ons tevreden met een tafeltje binnen in het restaurant. We bestellen een bifana com atum e ovo en dat heeft meer voeten in de aarde dan je zou verwachten. De chaotische bediening vergeet ons ei en vervolgens kost het ons best veel moeite om aan bestek te geraken. Maar niet getreurd, we zitten aan tafel met een vriendelijke Nederlands koppel uit Groningen. De man van het koppel is duidelijk een vlotte prater die ons vertelt dat hij goed thuis is in Gent, waar hij voor zijn pensioen betonproducten verkocht voor grote infrastructuurwerken.
De babbel is zo aangenaam dat we de tijd uit het oog verliezen en opeens moeten vaststellen dat het al 16.40u is. Dat bezoek aan het walvisvaardersmuseum moeten we dus noodgedwongen van onze planning schrappen. We maken de wandeling af en rijden dan naar het meest oostelijke punt van Pico in de hoop daar de vuurtoren te kunnen bekijken. Helaas blijkt het niet mogelijk om met de wagen tot aan de vuurtoren te rijden en een wandeling zo laat op de dag lijkt ons geen goed idee. Dus rijden we verder naar het natuurlijk zwembad Piscina Cais do Pico, waar we vlakbij kunnen parkeren. Om echt te zwemmen hebben we te weinig tijd, maar we maken wel van de gelegenheid gebruik om onze voetjes in het heldere water van de Atlantische oceaan af te koelen.
We sluiten onze dag af met een deugddoende douche en een heerlijke laatste avondmaal in restaurant Atmosfera van Alma do Pico, want morgen vertrekken we naar Faial. Het eten is opnieuw heerlijk, maar het is aan de warme kant in het restaurant. Het is duidelijk dat zon vandaag volop heeft geschenen. We genieten van het prachtige uitzicht op de vulkaan en drinken een glaasje moscatel om te klinken op onze laatste dag op Pico.
