Barslechte nacht. Heel moeilijk in slaap gekomen en vervolgens klaarwakker om 3.15u. We hebben bij het inchecken ook maar één laken gekregen en geen overtrekken voor de kussens en dekens. Ik heb me proberen behelpen met mijn superdunne, sneldrogende handdoek, maar jullie begrijpen dat dit geen ideale slaapomstandigheden zijn voor iemand met lichte smetvrees. Ik heb nochtans alle moeite van de wereld gedaan om in slaap te vallen, maar zelfs mijn speciale koptelefoon met slaapmuziek hielp niet. Really, als ik ooit nog eens op de grond slaap, neem ik een slaapmatje of zoiets mee. En mijn eigen kussen! Horrible. Ik voel me totaal geradbraakt, sta vol muggenbeten en heb een gigantische blauwe plek. Kortom, ik vind mezelf erg zielig. Rond een uur of half vier besluit ik dan maar wat filmpjes te kijken in afwachting van het signaal dat we mogen opstaan.

Ik ben alleszins blij dat ik om 5u kan opstaan om de morning chanting service bij te wonen én de zon te zien opgaan. De nacht overleefd! Opnieuw klimmen naar een hoger gedeelte van de tempel. Het is even zoeken om de juiste plek te vinden, dus we zijn een tikkeltje te laat. Niet dat we de laatste zijn, want een dik kwartier na ons druppelen er nog jongeren van de groep van gisteren binnen. Ik voel plaatsvervangende schaamte wanneer ik zie dat sommigen gewoonweg liggen te slapen op hun matje. Echt, je kan toch een beetje respect betonen. Op een gegeven moment wordt het zelfs de monnik die de dienst voorgaat te veel: hij geeft één van de jongeren een uitbrander. Ik versta niet goed wat hij zegt, maar het is iets in de aard van: “schamen jullie je niet en dat waar die westerlingen bij zijn”.

Om 6.30u zitten we aan het ontbijt. Het ontbijt is duidelijk samengesteld uit de overschotjes van het avondmaal van gisteren, maar wie maalt daarom? Het smaakt! En het is de perfecte brandstof voor onze volgende Sunmudo training om 9u. Ditmaal gelukkig een minder intensieve versie dan gisterenavond. De oefeningen vallen nog het meest te vergelijken met yoga. Aangenaam en ontspannend dus. Allez, dat vinden wij toch, want de weerspannige jongeren van gisteren vinden er duidelijk niets aan. We sluiten de sessie af met 108 buigingen op een ritme dat aangegeven werd door de Sunmudo master. 108 buigingen klinkt vrij eenvoudig, maar zo’n Koreaanse buiging is toch lastiger dan gedacht. Ik denk dat ik er maar een stuk of 90 gedaan heb. Onderstaand filmpje ter illustratie van de techniek:

Na anderhalf uur training is het tijd voor een zenmoment: een Koreaanse theeceremonie. Bedoeling van deze ceremonie is naast thee drinken, ook van gedachten wisselen met de monnik die de ceremonie leidt. Mijn vriend en ik zitten met ons tweetjes in een kring van weerbarstige scholieren die het nu duidelijk helemaal beu zijn. Jammer, want een theeceremonie vind ik altijd bijzonder om mee te maken. Al vind ik de Japanse ceremonie mooier om naar te kijken. De monnik vertelt allerlei levenswijsheden die voor ons naar het Engels vertaald worden door de leerkracht die de scholieren begeleidt. Na de ceremonie praten mijn vriend en ik kort met de leerkracht. Hij bevestigt dat het gaat om een groep jongeren uit het vijfde en zesde middelbaar. Misschien op verplichte bezinning, zoals ik dat ook in mijn jonge jaren gedaan heb. Om eerlijk te zijn denk ik dat ons verblijf in de tempel meer indruk gemaakt zou hebben, zonder een bende onverschillige pubers. Jammer, toch wel.

We genieten nog een laatste keer van een heerlijk veganistisch middagmaal, waarbij we (opnieuw!) kongguksu (콩국수) geserveerd krijgen. Grappig dat we dit gerecht dat we nog nooit eerder aten, nu twee dagen na mekaar voorgeschoteld krijgen.

Na het middagmaal keren we terug naar de kamer om ons te ontdoen van die afschuwelijk lelijke uniformen en weer onze eigen kleren aan te doen. Ik moet eerlijk zijn, voor mij was dit bezoek geen succes en ik denk niet dat ik het nog opnieuw zou doen, mocht ik de kans krijgen. Op de één of andere manier vond ik het ook wat commercieel over komen, zo’n temple stay. Een gemakkelijke manier om wat geld te verdienen voor zo’n tempel. Maar goed, het is wel een unieke ervaring, natuurlijk.

We checken uit en rijden verder naar Busan. Rond kwart na twee komen we aan in het Ramada Encore hotel. Ik ben dolbij dat ik de komende nacht opnieuw in een écht bed kan slapen en ben benieuwd of het ontbijt hier ook zo uitgebreid zal zijn als in Sokcho. We zijn te vroeg om al op de kamer te kunnen, dus besluiten we ergens iets te gaan drinken. Het is ronduit schitterend weer, maar blijkbaar niet zo eenvoudig om een terrasje te vind om daarvan te genieten. Gelukkig vinden we een Novotel met een terras buiten. Fijn om even te kunnen relaxen.

Na één drankje keren we terug naar ons hotel om in te checken en onze valiezen op de kamer achter te laten. Vervolgens wandelen we naar het mooie zandstrand van Busan. We wandelen langs de promenade en genieten van de zon. We buigen weg van de zee en volgen een tijdje een oude, verlaten spoorweg tot we aan het startpunt komen van Moontan Road, een weg tussen de dennenbomen die befaamd is om zijn mooie uitzichten, vooral wanneer de maan schijnt. En ja, de wandeling is prachtig, zeker in het zachte avondlicht. Spijtig genoeg hebben we geen van beide wandelschoenen aangedaan en wordt het pad steeds lastiger. Omdat we het te riskant vinden om op flipflops verder te gaan in het donker, maken we rechtsomkeer.

Omdat we al wat honger beginnen te krijgen, kijken we op de terugweg uit naar een restaurantje om iets te eten. We koken langs een aantal restaurantjes die zich boven een viswinkel bevinden. Altijd een goeie combinatie. Op goed geluk willen we er eentje binnen stappen, maar we worden tegen gehouden door de uitbater. Om de één of andere onduidelijke reden vraagt hij ons op voorhand te betalen. Euh, ok, we bestellen random een set menu en een fles soju en hopen op het beste. En man, dat hebben we ons niet beklaagd: wat een heerlijkheden passeren er op ons bord! Verser dan verse vis, echt een culinair hoogtepunt op een reis waar we op dat vlak nog niets te kort gekomen zijn. We zijn in opperbeste stemmen en bestellen nog een tweede en dan nog een derde fles soju. Toegegeven, die derde fles was er wellicht ietwat te veel aan. (Ter info: een fles soju is 375 milliliter.)

Na dit overvloedig avondmaal keren we langs het strand terug naar ons hotel. In licht beschonken toestand doen we de was om vervolgens doodop ons neer te vleien op een echter matras. Wat een zaligheid!