Voor onze laatste ochtend in Seoul besluiten we in het hotel te ontbijten. Het ontbijtaanbod is niet meteen om van achterover te vallen, maar het dakterras met uitzicht op het befaamde Blauwe Huis (de officiële werk- en woonplaats van de president) maakt veel goed. En ze serveren heerlijke rijstporridge! Een ontbijtdelicatesse die je bij ons in het Westen niet vindt. En kimchi mag uiteraard ook niet ontbreken aan het ontbijtbuffet. Het is bewolkt maar droog, dus profiteren we van de gelegenheid om buiten te ontbijten.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen, checken uit en gaan op zoek naar het filiaal van Lotte Car Rental dat zich in een gebouw vlakbij ons hotel zou bevinden. We vinden het gebouw makkelijk, alleen blijkt het verhuurkantoor zich op een plek op de tweede verdieping te bevinden die enkel via een trap te bereiken is. Resultaat: mijn vriend die twee loodzware koffers de trappen moet op zeulen. Niet praktisch, beste Zuid-Koreanen, dat zijn we niet gewoon van jullie!

Na ongeveer honderd handtekeningen gezet te hebben (met zo’n pennetje op een touchscreen), brengt een charmante jongedame ons naar de wagen. Ze gebruikt haar tablet om de wagen grondig te inspecteren op voorhand en noteert een dikke bluts aan de onderkant. Nu geen erg: mochten wij zelf wat blikschade oplopen, we zijn verzekerd. Onze witte KIA is een automatiek uitgerust met al de nieuwste snufjes. Zo op het eerste gezicht een ruime, comfortabele en praktische wagen voor een road trip.

Het is druk in Seoul, maar we slagen erin vrij vlot uit het stadscentrum weg te geraken en al snel komen we bij de eerste tolweg op onze route. Het is een beetje gokken welke het juiste rijvak is voor buitenlanders zonder een tolkaart, maar we slagen erin te betalen. Cash weliswaar. Onze kredietkaart wordt resoluut geweigerd.

Rond het middaguur stoppen we bij de Hongcheon Service Area, een stopplaats voorzien van alle comfort (winkels, restaurants, kraaknette toiletten) én een prachtig uitzicht op glooiende groene heuvels, doorsneden door een rivier. Het weer is veranderlijk: nu en dan dikke regendruppels, afgewisseld met zware bewolking. Wat zeer pittoreske foto’s oplevert van wolken die aan de heuvels lijken te kleven. Het blijft vochtig warm. We eten ter plekke onze eerste échte bibimbap en die is overheerlijk. Wat een verschil met de brol die ze bij ons in wegrestaurants serveren.

Na de middagpauze krijgen we alweer een hevige tropische stortbui over ons heen. Mijn vriend moet echt heel geconcentreerd rijden doorheen wat ongetwijfeld een prachtig landschap moet zijn. De tunnels volgen mekaar in een snel tempo op. De één al langer dan de andere, maar allemaal zijn ze voorzien van kleurrijke lichten en rare geluiden. Waarschijnlijk om de aandacht van de bestuurders niet te laten verslappen. In de auto zelf is het ook een kakofonie aan geluidjes: twee gps-systemen (Naver en de ingebouwde gps) die met elkaar concurreren én de ingebouwde camera die ons telkens welkom heet wanneer we in de wagen stappen.

Helaas blijft het stortregenen tot we rond 16u in ons hotel in Sokcho aankomen. Het is even spannend wanneer we de parking van het hotel binnen rijden, want de spiraalvormige inrit is bijzonder smal en steil, maar we komen er zonder blikschade vanaf. We checken in, droppen onze spullen op de kamer en springen opnieuw in de wagen om naar het Tourism Office van Sokcho te rijden. Het is veel te slecht weer om deze tocht te voet te doen. We twijfelen of we toch niet nog een uitstap naar de DMZ zouden boeken, maar beperken ons voorlopig tot het verzamelen van enkele kaarten van de omgeving van Sokcho.

Een half uurtje later zijn we terug in ons hotel, alwaar we ditmaal nóg een verdieping hoger moeten rijden om onze wagen geparkeerd te krijgen. Ook nu brengt mijn vriend het er glansrijk vanaf, maar het blijft spannend, die smalle inrit binnen rijden. Boven in onze hotelkamer hebben we het geluk om onze eerste Koreaanse regenboog te mogen aanschouwen. Een dubbele dan nog wel!

Omdat het zo’n wisselvallig weer is, besluiten we last minute van de zwembadfaciliteiten van het hotel gebruik te maken. Er rest ons nog maar een half uur, maar hey, een half uurtje weken in warme baden zal ons zeker deugd doen. Dat half uurtje kost ons wel 11.000 won per persoon (zo’n 8,50 euro), maar we halen er het maximum uit en rekken onze tijd tot zeven na zes. Dan worden we echt met nadruk gevraagd om de faciliteiten te verlaten. We douchen snel (ik geniet altijd van die heerlijke Koreaanse schoonheidsproducten, echte wereldtop) en trekken onze kleren terug aan. Wel jammer dat het zwembad zo vroeg dicht is. Ik had gerust nog wat langer van de warmte kunnen genieten.

We genieten dan maar wat van onze proper gewassen lijven op de hotelkamer om vervolgens op ons gemak naar Sokcho city te trekken voor het avondmaal. Gelukkig is het voorlopig gestopt met regenen, maar we nemen voor de zekerheid toch maar onze paraplu’s mee. De weergoden zijn ons tot nu toe nog niet al te goed gezind geweest…

We zijn een beetje overweldigd door het aanbod aan restaurants. Zoveel keuze en zo weinig volk. De meeste restaurants waar we kunnen binnen kijken, hebben maar enkele klanten. De keuzestress overvalt ons. Uiteindelijk kiezen we op goed geluk voor het enige restaurant dat duidelijk met foto’s afficheert wat er op de menukaart staat.

De dienster vraagt ons onze schoenen uit te doen en brengt ons naar een lage tafel op de eerste verdieping. Ons eerste avondmaal in kleermakerszit in Seoul. Al moet ik toegeven dat ik op den duur toch wat kramp krijg. Lang niet meer in kleermakerszit gezeten. 😉

We bestellen een setmenu met krab (de lokale specialiteit) en krijgen de ene na de andere gang voorgeschoteld. We zijn allebei wat overdonderd door het aanbod: sashimi, allerlei krabbereidingen en om de maaltijd al te sluiten een hotpot met ramen. We moeten flink ons best doen om alles op te krijgen. Qua prijs-kwaliteit is deze maaltijd alvast moeilijk te kloppen. En de soju gaat ook vlotjes binnen. Zo vlotjes dat we na het afrekenen een 7-eleven binnen lopen om nog wat flesjes te kopen voor op de hotelkamer.

We droppen onze inkopen af op de hotelkamer en maken nog een avondwandeling op de pier die zich vlak voor ons hotel uitstrekt. Het is een zalige avond. De straten zijn nog nat, maar het is eindelijk gestopt met regenen en de temperatuur is heerlijk, zo ergens rond de vijfentwintig graden. We lopen tot aan het vuurtorentje op het einde van de pier en kijken onderweg naar de koppeltjes die een romantisch moment delen en de vissers die hun geluk beproeven met soms tot drie verschillende vislijnen.

Terug in onze hotelkamer zien we dat er vanaf de pier vuurwerkpijlen worden afgeschoten. Vanaf ons balkon genieten we van de zomeravond en van elkaar. Het lijkt alsof de vakantie nu pas echt begonnen is.