Vandaag zitten we al om acht uur aan het ontbijt. Da’s een heel half uur vroeger dan het officiële openingsuur van het ontbijt, maar tot onze opluchting staat het ontbijtbuffet al netjes uitgestald op ons te wachten. Een meevaller waardoor we mooi op tijd zijn voor de whale watching om negen uur.

Ik ben een beetje zenuwachtig, want we zijn er niet in geslaagd een apotheker te vinden die zo vroeg open was om pilletjes tegen de reisziekte te kopen. Moeten we zeker op onze meeneemlijst zetten voor onze volgende trip! Laat ons dan maar hopen dat de polsbandjes met drukpunten hun werk zullen doen. Ik probeer het zeurderig stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat die polsbandjes uiteraard geen enkel effect hebben, te onderdrukken en hoop dat het placebo effect volstaat om mijn zeeziekte onder controle te houden.

Gelukkig is de zee bijzonder kalm en denk ik dat ik deze boottocht zelfs zonder medicatie zal overleven. De zon is alvast van de partij en de lucht is stralend blauw. En jawel al snel spotten we een school tuimelaars die gezellig een stukje met ons meereizen. Wat later spotten we drie potvissen en nog twee scholen gewone dolfijnen. We krijgen zelfs twee mooie staarten van de duikende potvissen te zien. Succes! Het is duidelijk dat ik het fotograferen niet meer zo goed beheers als vroeger, want echt goeie foto’s hou ik niet over aan deze boottocht. Gelukkig hebben we wel een paar filmpjes waarop de dieren goed te zien zijn.

Na deze zeer succesvolle whale watching trip lunchen we met een quinoa slaatje bij Porto da Espada op dezelfde pier als gisteren. Ondanks dat mijn slaatje asperges bevat, is het redelijk smakeloos en ook de sangría valt wat tegen. We waren beter teruggekeerd naar Momentos com Cozinha de Autor om daar mosselen te eten!

Na de lunch keren we terug naar de parkeergarage om onze huurwagen op te halen. In de namiddag willen we immers een wandeling maken. Helaas blijkt de automaat geen briefjes van twintig euro te accepteren en jullie kunnen al raden welke briefje mijn vriend net in de automaat heeft gestoken. De automaat slaat helemaal tilt en wij vragen ons af hoe we in godsnaam kunnen weten dat deze geen briefjes van twintig lust. Gelukkig is de receptie bemand en daagt er snel iemand op die ons te hulp schiet en zo geraken we dan toch uit de parkeergarage.

We rijden naar het startpunt van de wandeling Serra Devassa (prc5smi) en hebben onderweg een mooi uitzicht op het Lagoa Azul. Helaas, hoe dichter we bij het startpunt van de wandeling komen, hoe meer de mist komt opzetten. Wij laten ons echter niet ontmoedigen en beginnen ondanks de beperkte zichtbaarheid toch aan de wandeling, in de hoop dat de mist wel zal optrekken. Vlakbij het startpunt ligt het Lagoa do Canário, wat ongetwijfeld een heel idyllisch meertje is, ware het niet dat het door de dichte mist volledig aan ons zicht onttrokken is. En ook de rest van de wandeling wil de mist van geen wijken weten. Ook van het Lagoa das Empadadas krijgen we maar een heel klein stukje te zien. We twijfelen er echter niet aan dat we vlakbij een meer zijn, want overal rondom ons horen we kikkers kwaken.

Na een tijdje wandelen belanden we in een mooi bos met overal grappig accenten aangebracht. De onderhoudsploeg van dit bos verkeerde duidelijk in een romantische bui toen ze de aanleg deden, want overal zijn hartjes in verwerkt. Ook de vuilbakken zijn erg origineel: in de wanden langs het pad zijn holtes uitgekerfd die ze vervolgens afgesloten hebben met vlechtwerk van wilgentakken met in het midden een opening om je vuilnis door te gooien. Heel fijn gedaan. Ben er zeker van dat hier niet veel wandelaars zullen sluikstorten.

Na deze bijzonder mistige wandeling is het tijd om onze wagen bij te tanken. Aan het tankstation zien we een bruidspaar ietwat verloren op de parking staan samen met hun fotograaf. Ze staan daar wat te draaien zonder dat de fotograaf foto’s neemt. Ik kijk rond of ik ergens een mooi glimmende versierde auto zie waaruit dit bruidspaar gekomen kan zijn, maar ik vind niets. Of misschien zijn ze op hun lift aan het wachten? Een mooi decor voor een fotoshoot is dit alleszins niet.

Terug in Ponta Delgada parkeren we onze huurwagen opnieuw in dezelfde ondergrondse garage en wandelen we meteen verder naar Abracadabra voor een heerlijke gelato. We hebben het verdiend. Na ons opgefrist te hebben op ons appartement begeven we ons naar Casa Nostra Açores voor het diner. Ik heb een tafel voor twee gereserveerd in deze vrij chique zaak waar we voor het eerst deze trip een maaltijd van iets hoger culinair niveau eten. Alleen jammer dat de bediening wat steken laat vallen en dat bij één van de appetizers de roomkaas niet helemaal ontdooid is. Bovendien is het echt veel te warm in het restaurant. Die douche op voorhand was dus niet echt nuttig. Grappig: aan de tafel naast ons zitten twee Nederlandse meisjes met wie we een korte babbel doen.

Broodjes:

Tomato no Japão:

Black Angus no osso:

Peixe dos Açores:

Lombo dos Açores:

Casa nostra:

Omdat het restaurant zo warm is, slaan we het afzakkertje over en sluiten we de avond af met een heerlijke cocktail aan de toog van de hippe bar Outro Lado.