Vandaag doen we geen moeite om ergens een ontbijt in de buurt te vinden, we moeten immers al om 9u op de luchthaven zijn om onze huurwagen in te leveren. We werpen nog een laatste blik op Pico en vertrekken voor onze laatste rit met deze huurwagen. Naar goede gewoonte is het weer zoeken om de juiste plek te vinden om de wagen in te leveren. Komt daarbij dat we te veel marge genomen hebben. We staan twintig minuten te vroeg aan het AutAtlantis verhuurkantoortje, dat pas om 9u open gaat. Geen erg, we checken eerst onze valiezen in en keren dan terug naar AutAtlantis om de auto in te leveren.

Met deze praktische beslommeringen achter de rug gaan we op zoek naar iets om te eten. Op de luchthaven van Faial is er welgeteld één cafetaria, dus veel keuze hebben we niet. We nemen allebei een quiche, waarvan we geen van beiden onder de indruk zijn. De luchthaven van Faial is echt piepklein. Gelukkig hebben we een plaats op één van de plastic stoeltjes kunnen veroveren om te zitten, want het is er behoorlijk druk. De bestemmingen vanuit Faial zijn redelijk beperkt: vanaf drie gates vertrekken vluchten naar Portugal en vanaf de andere drie gates naar São Miguel.

We moeten letterlijk een paar meter wandelen over het tarmac alvorens aan boord van ons vliegtuig te gaan, terwijl we zien hoe onze valiezen op het vliegtuig geladen worden. Dat is alvast een geruststelling. De vlucht verloopt verder vlotjes en ook het ophalen van onze laatste huurwagen van de trip levert geen problemen op.

We zijn wel teleurgesteld in de Fiat Panda Hybrid die ons voor het laatste deel van deze reis zal vergezellen. De wagen heeft een monochroom scherm en geen mogelijkheid op CarPlay te gebruiken. Een serieuze stap achteruit in vergelijking met het comfort van de Citroën C3.

We laten het niet aan ons hart komen en beginnen aan de stevige rit naar Casa da Cisaltina. Onderweg stoppen we bij de Miradouro Salto do Cavalo om te genieten van werkelijk een adembenemend uitzicht. Dat belooft voor de komende dagen!

Na een stevige klimpartij langs smalle straten komen we om 13.35u aan in Casa da Cisaltina. Na kennisgemaakt te hebben met de vriendelijke eigenares toont ze ons de prachtige tuin van het huis en brengt ze ons naar ons mooie appartement. Wat een luxe! Daarop volgt een redelijk stevige onderhandeling over ontbijt-uur. Mijn vriend en ik willen graag rond acht uur ontbijten, want morgen moeten we al om 10u in Sete Cidades zijn voor een self guided tour op de fiets en de kano, maar dat is duidelijk veel te vroeg in de ogen van de eigenares. Uiteindelijk landen we op 8.15u.

Terug in onze wagen rijden we naar het centrum van het vlakbij geleden dorpje Povoação op zoek naar iets om onze rammelende magen mee te vullen. We belanden op het gezellig terras van Sabores da Terra, waar ik geniet van een heerlijke inktvis. Alleen het groenteaanbod was nogal karig. We hebben nog ruimte voor een dessert na de maaltijd, mijn vriend gaat voor een stukje taart en ik probeer een lokaal gebak, een soort eclairtje. Niet slecht, maar ook niets om van achterover te vallen.

Vervolgens gaan we naar een lokale winkel om een fles wijn te kopen om deze avond te drinken op ons appartement. We vallen bijna achterover als we zien hoe goedkoop de flessen wijn hier zijn. Hoe kan zo’n winkel daar nog winst op maken?

Terug in de wagen rijden we naar de fumarolen van Furnas. De Caldeiras das Furnas, of Fumaroles das Furnas zijn een bijzonder populaire toeristische attractie. Elk jaar komen duizenden Portugezen en buitenlanders naar dit gebied om de indrukwekkende vulkanische manifestaties te bewonderen. De caldeiras zijn kleine vijvers die sinds de uitbarsting van de Furnas-vulkaan in 1630 in de kraters zijn gevormd. Door de nabijheid van magma onder de grond bereikt het regenwater in deze vijvers temperaturen tussen de 70 en 100 graden. Dit zorgt voor het ontstaan van fumarolen en warmwaterbronnen. De zwavelgeur die er overal hangt is alleszins behoorlijk overweldigend.

Omdat er zoveel toeristen zijn, barst het in Furnas van de souvenirshops die allerlei prullaria én bovenal zoete maïs verkopen. De zoete maïs wordt gestoomd in de caldeiras en zowat elke toerist loopt rond met een maïskolf. Wij laten de maïs voor wat het is: veevoer. 😉

Op naar onze volgende bestemming: Lagoa das Furnas. Je merkt meteen dat São Miguel een pak toeristischer is dan de vorige eilanden die we bezochten, want we moeten voor de eerste keer betalen voor de toegang tot het natuurpark. Lagoa das Furnas is één van de grootste kratermeren van São Miguel, gevormd in de oudste en grootste caldeira die ontstaan is door de uitbarsting van de Furnas-vulkaan in 1630. En jawel, ook hier spotten we fumarolen! En zelfs een poes die zonder problemen wil poseren met toeristen bij de fumarolen.

Bij het meer treffen we een standje dat verse watermeloen met rum verkoopt. Uiteraard kunnen we het niet laten ons te trakteren op zo’n originele cocktail. Vol ontzag kijken we toe hoe een dame de watermeloen uitholt, het vruchtvlees pureert en mengt met de drank. Na deze smakelijke pauze wandelen we nog wat rond in de omgeving van het meer. We spotten de plekken waar cozido das Furnas gemaakt wordt, een Portugese stoofpot van vlees en groenten, bereid in de caldeiras. De stoofpotten worden in de geothermische grond geplaatst en de stoom kookt de ingrediënten langzaam gaar. Handig!

Het is ondertussen al na zes uur en we moeten nog een stevig stuk terug rijden naar Casa da Cisaltina. Onderweg stoppen we opnieuw in Povoação voor een bezoekje aan de mooie Igreja Nosa Senhora do Rosario. Deze kerk werd gebouwd rond het jaar 1500, zo’n honderd jaar na de aankomst van de eerste kolonisten op São Miguel.

We werpen ook een snelle blik op de nabij gelegen zweminfrastructuur. Ook hier weer: zwaar onder de indruk van de goed uitgeruste faciliteiten.

Rond 20u zijn we terug in ons appartement en brengen we een rustige avond door op ons terras. Het is zalig buiten zitten met een flesje wijn en wat pistachenootjes, want veel honger hebben we niet na ons late middagmaal.

Een fijne eerste kennismaking met São Miguel.