Vandaag had ik om 17.15u een afspraak bij Dirk De Witte Kappers. Bedoeling was om, net zoals bij mijn vorige twee kappersbezoeken de voorbije jaren, haar te doneren aan Geef om Haar. Ik had op voorhand thuis wat zitten meten en meende dat ik net de dertig centimeter zou halen om nog een korte bob over te houden. Helaas oordeelde de kapster daar anders over. In tegenstelling tot vorige keren zei ze mij dat ze sowieso eerst de uitgedunde puntjes van mijn haar moest afknippen. En daarmee zou ik een paar centimeters verliezen en was mijn staart geen dertig centimeter meer. Aangezien ik nu toch bij de kapper zat, besloot ik dan maar meteen door te bijten en die puntjes te laten afknippen. Wel straf dat een dikke twintig centimeter niet voldoende is om te doneren.

Nog een paar maanden sparen en ik kan een nieuwe poging doen. Geduld is een schone deugd. Nu is mijn haar alleszins in topvorm voor het personeelsfeest (waarvoor ik initieel een bob wilde, maar goed, het zal een hoge paardenstaart worden).

Om mezelf te troosten na deze kleine ontgoocheling trakteerde ik mijn vers geknipte zelf op een avondmaal bij Barouche. Nog steeds grote fan van hun bowls en dan vooral van de bloemkool. Al mogen de zoete aardappelfrietjes er ook zijn. Lekker!