Genoten van het ontbijtbuffet, al was ik wel teleurgesteld toen bleek dat het omelet station een make-your-own-omelet-station was. Mijn vriend deed een moedige poging om een omelet in mekaar te draaien, maar het resultaat leek eerder op een mislukt roerei. 😉

Na het ontbijt reden we met drie wagens naar de plek waar we de beroemde garnaalvissers te paard (Unesco werelderfgoed) konden bewonderen. We reden ons ei zo na vast in een ondergrondse garage die privéparkeerboxen bleek te bevatten, maar uiteindelijk vonden we toch een parkeerplek. Bij het vertrekpunt van de garnaalvissers bleek al snel waarom het zo moeilijk was om een parkeerplek te vinden: het zag er zwart van het volk. De garnaalvissers werden bij hun tocht naar zee gevolgd door een lange mensensliert. Iedereen probeerde een zo mooi mogelijk plaatje te schieten van de vissers in hun typerende gele oliejassen en de prachtige boerenpaarden. Niet evident met zoveel storende elementen op de foto.

Doordat het eb was, moesten we door grote stroken achtergebleven zeewater waden en al deed ik mijn best, ik kon niet vermijden dat er zeewater in mijn wandelschoenen terecht kwam. Gelukkig was het warm genoeg om daar weinig last van te hebben. De laatste diepe plas waardoor sommige dappere mensen waadden met hun broeken of rokken tot vlak onder hun billen opgetrokken, liet ik echter aan mij voorbij gaan. De heremietkreeftjes die overal op het strand krioelden, boden voldoende entertainment.

Van Oostduinkerke reden we verder naar Middelkerke. We parkeerden onze wagen in de parking onder het gloednieuwe en ongetwijfeld peperdure Casino van Middelkerke. De ouders van mijn vriend hadden tickets voor het Zandsculpturenfestival gekocht. Het was van 2019 geleden dat mijn vriend en ik het Zandsculpturenfestival bezochten en ik herinnerde mij dat ik toen niet echt onder de indruk was. Ik moet zeggen dat de ervaring mij ditmaal beter beviel, al blijft het toch veel geld voor een parcours dat je op een dik half uur gezien hebt. Het thema was deze keer wel echt mijn ding: een reis rond de mooiste plekken en monumenten ter wereld. We pikten ook de eerste minuten van een voorstelling mee, maar die bleek gericht op kleuters, dus slopen we snel naar buiten.

Van zoveel artistiek gestapeld zand krijgt een mens honger. Tijd om op zoek te gaan naar een plek waar we met ons gezelschap van zeven volwassenen en vier kinderen iets konden eten. En zo belandden we bij Mali’s Brasserie. Helaas was er geen plek meer vrij op het terras voor onze omvangrijke groep en moesten we dus binnen plaats nemen. Gelukkig waren er zelfrijdende robots die de obers assisteerden bij het rondbrengen van de schotels om ons te entertainen tijdens het wachten. Het duurde even, maar de mosselen waren heerlijk. Veel beter dan de mosselen in Frankrijk!

Na onze late lunch wandelden we terug richting het Casino. Vanaf de dijk zagen we gigantische stormwolken op ons afkomen. Een bijzonder indrukwekkend schouwspel, maar toen de eerste druppels begonnen te vallen, beslisten wij toch maar het hazenpad te kiezen. De auto in en naar Domein Westhoek om ons welkomstdrankje te drinken in de bar. Tot mijn verrassing was de cocktail van het huis, op basis van cointreau best lekker. En de bediening was erg vriendelijk.

Na ons opgefrist te hebben, was het al tijd voor het avondmaal. Opnieuw genoten we met zijn allen (één nichtje uitgezonderd) van het uitgebreide buffet. De vis van het hoofdgerecht was zelfs zeer lekker (die van gisteren vond ik een beetje aan de droge kant).

Na het eten was de storm gepasseerd en genoten we van een fijne avondwandeling doorheen de duinen en op het strand. Heerlijk, die frisse lucht na een goed onweer! En wat een spectaculaire wolkenluchten!