Om 8.35u komt het personeel de ontbijtmand voor de deur van onze bungalow zetten. Tegen dan zijn wij al lang wakker en zitten we te popelen om het prachtige Terceira verder te verkennen. We installeren ons met onze ontbijtmand aan een mooie tafel in de tuin en genieten van het ontbijt met uitzicht op het zwembad en een nieuwsgierige poes, die bijzonder geïnteresseerd is in de inhoud van onze ontbijtmand.

Vandaag staat er een bezoek aan Angra do Heroísmo op het programma. Angra do Heroismo staat op de lijst van UNESCO werelderfgoed, dus we zijn benieuwd. Onze eerste poging om onze wagen achter te laten op de parking vlakbij Porto das Pipas mislukt. Geen enkele vrije parkeerplaats te bespeuren. We rijden verder Angra do Heroísmo binnen en vinden een parkeerplek vlak bij een ziekenhuis.

Vanaf de parking wandelen we naar het beginpunt van onze wandeling op het schiereiland Monte Brasil. Monte Brasil is een opvallende vulkanische formatie die een natuurlijke bescherming biedt aan de baai van Angra do Heroísmo. We besluiten het ons niet te moeilijk te maken vandaag en kiezen voor de korte wandeling op het schiereiland.

We passeren de militaire basis gevestigd in het historische Fortaleza de São João Baptista. De overvloedig aanwezige kanonnen maken meteen duidelijk wat de functie van deze plek is. De wandeling zelf is niet echt bijzonder te noemen, een groot gedeelte van de wandeling lopen we over asfalt en veel toeristen rijden gewoon de heuvel op.

Gelukkig is het uitzicht op Angra do Heroísmo vanaf de Miradouro do Pico das Cruzinhas fenomenaal. Ik las een uitgebreid fotomoment in om de stad die aan onze voeten ligt tevereeuwigen. Het schiereiland blijkt ook de thuisbasis van een mini-zoo te zijn met pauwen, papegaaien (in een kooi wel) en ontelbaar veel loslopende kippen. Er is zelfs een kattenkolonie op dit eiland. De dieren worden verzorgd door vrijwilligers. Elke kat die gevangen wordt, wordt ontwormd en gesteriliseerd, alvorens ze opnieuw losgelaten worden op Monte Brasil.

We laten Monte Brasil achter ons en wisselen op de terugweg op de parking onze wandelschoenen voor flipflops die beter geschikt zijn om een stad te verkennen.

We wandelen naar de Obelisco do Alto da Memória om te genieten van alweer een mooi uitzicht op Angra do Heroísmo. Vanaf de obelisk dalen we af naar de Jardim Duque da Terceira, een mooi park waar we lunchen in Casa do Jardim. Tot onze verbazing treffen we een gevarieerd en gezond aanbod aan in dit stijlvolle paviljoen in het groen. We delen bolinhas de arroz als een voorgerechtje en ik eet een vegetarische pasta met veggie balletjes als hoofdgerecht.

Onze verkenning brengt ons verder naar Praça Velha, waar we een blik werpen in het mooie stadhuis. Via de met vlaggetjes versierde Rua Direita zetten we onze tocht verder naar de mooi lichtblauwe kerk Igreja da Misericórdia gelegen aan de waterkant. Jammer genoeg sluiten de deuren van deze kerk vlak voor onze neus en kunnen we enkel de buitenkant fotograferen. Op het pleintje voor de kerk bevindt zich een standbeeld van de ontdekkingsreiziger Vasco Da Gama.

Gelukkig is de Sé Catedral de Angra wel nog open. We zijn net op tijd voor een bezoek aan de toren van de kathedraal, onder begeleiding weliswaar. De toegang tot de toren wordt achter ons weer gesloten. De kathedraal werd op 1 januari 1980 getroffen door een zware aardbeving die zware structurele schade veroorzaakte. Tijdens de restauratiewerken drie jaar later stortte tot overmaat van ramp de linkse toren, de façade en het koor in tijdens de stabilisatiewerken. En nog drie maanden later ging het volledig interieur in vlammen op. Qua tegenslagen kan dat wel tellen? In de sacristie bevindt zich een klein museum met mooie religieuze beelden en voorwerpen.

Tijd voor een drankje! We belanden op het terras van O Pirata met uitzicht op de haven en het strand. Ik drink een glaasje wijn en mijn vriend drinkt een biertje. Na deze fijne pauze wandelen we verder langs de mooi aangelegde haven en het strand dat gigantisch veel faciliteiten biedt. Wij genieten alvast van de schoonheid van Angra do Heroísmo en concluderen dat dit stadje volledig terecht op de lijst van UNESCO werelderfgoed staat.

Voor het diner trekken we naar O Chico, een ontzettend populair familierestaurant, waar om 18.30u al een rij staat aan te schuiven. We voegen ons in de rij en hebben geluk, we kunnen nog net de laatste vrije tafel voor twee personen versieren.

Als appetizers krijgen we twee lokale kaasjes aangeboden. We eten zwarte pens met ananas als voorgerecht, een lokale specialiteit. Als hoofdgerecht bestellen we een alcatra. Alcatra, een lokale specialiteit van Terceira, is een stoofpotje met rundsvlees dat vele uren lang suddert in een kleipot. Onze stoofpotje bevat gigantisch veel vlees dat geserveerd wordt met rijs, brioche, én frieten. Jawadde, dat krijgen wij met de beste wil van de wereld niet op. We beperken ons dus noodgedwongen tot het brood.

Het valt ons op dat veel straten versierd zijn met verlichting, die prachtig moet zijn als die aangestoken is. Maar we zijn moe en het duurt nog even voor de zon onder gaat. Dus beslissen we toch maar naar onze bungalow terug te keren.

Daar aangekomen lopen we de uitbater van onze verblijfplaats tegen het lijf. Die zegt dat de verlichting opgehangen werd voor de feesten, maar dat deze helaas al voorbij zijn. Al goed dat we dus niet gewacht hebben tot de verlichting zou aangaan, we zouden alleen maar teleurgesteld geweest zijn.

We spoelen de dag van ons af onder de douche en kruipen op tijd in bed.