Om 8.30u zitten mijn vriend en ik op het dakterras voor ons laatste ontbijt. Een half uur later dan gepland, wat we geraakten simpelweg ons bed niet uit.

Omdat mijn vriend door zijn conferentie niet echt de gelegenheid heeft gehad om veel van Valencia te zien, heb ik een soort ‘best of’ voor hem samengesteld van mijn favoriete plekken.

We starten met een bezoek aan de San Nicolás de Bari y San Pedro Mártir, het barokke wonder dat zich wat mij betreft gerust kan meten met de Sixtijnse kapel. Vervolgens wandelen we naar La Llotja. De dame aan de balie van La Llotja blijkt me tot mijn grote verbazing te herkennen: “Was jij hier eergisteren ook al niet? En heb je gisteren niet het zijdemuseum bezocht?” Mijn eurocent valt: de dame in kwestie was de gids van de luidruchtige groep in het het Zijdemuseum. Grappig. De dame informeert mij dat het combiticket dat ik een paar dagen geleden kocht, recht geeft op een gratis audiogids. Nice!

Dankzij de audiogids ontdek ik een pak nieuwe details die me tijdens mijn vorig bezoek ontgaan waren. De afbeelding van de heks met het duiveltje bijvoorbeeld had ik helemaal niet opgemerkt. In totaal duurt de rondleiding met audiogids een half uurtje en zijn we terug in het hotel om 11.30u. We moeten immers om 12u uitchecken.

We wisselen van schoenen en kledij, checken uit en laten onze valiezen achter bij het onthaal. We wandel nog even naar de Mercat Central de sfeer daar op te snuiven. Het is merkelijk drukker in de stad dan de voorbije dagen. Niet verwonderlijk voor een zaterdag, uiteraard.

Ik stel voor om samen iets te drinken bij Manãw Wine Bar, maar helaas, die zijn nog niet open op dit ongoddelijk vroege uur (het is 12.10u). En zo belanden we redelijk willekeurig op een ander terras waar we onze laatste sangría van deze trip drinken. Een einde in schoonheid, want de sangría smaakt ons!

We keren terug naar het hotel om onze valiezen op te halen en nemen een taxi naar de luchthaven. De vriendelijke Spanjaard aan het stuur doet maar al te graag een praatje met ons. Hij blijkt zeer goed bekend te zijn met België. Zijn ouders vluchtten voor zijn geboorte naar België om de dictatuur van Franco te ontsnappen en zo komt het dat hij in Brussel geboren is. Ik ben alleszins blij met de complimenten voor mijn Spaans.

Net wanneer we op de luchthaven aankomen, krijgen we bericht dat onze vlucht vertraagd is van van 14.55u naar 15.20u. Dat maakt dat ik maar een half uur overstaptijd heb in Zurich. Krapjes, maar ik hoop dat dat zal volstaan. Het inchecken gaat vlot en we zijn in een zucht doorheen security. Het is bijzonder druk op de kleine luchthaven van Valencia. Ik koop wat snoepgoed voor mijn collega’s in de enige winkel die er is. Op advies van de collega van mijn vriend koop ik turrón (nvdr: slecht idee, ik geraakte die plakkerige zoetigheden zelfs niet aan de straatstenen kwijt).

Ook op het vlak van restaurants heeft de luchthaven van Valencia weinig te bieden. De risotto die ik bestelde, komt nog vrij vlot, maar mijn arme vriend die snakte naar een hamburger moet echt superlang aanschuiven. Daardoor zijn we, ondanks de vertraging, zelfs bijna te laat voor de boarding om 15u.

Vanuit het vliegtuig werp ik nog een allerlaatste blik op Valencia. Een fijne stad die mijn toch wel hoge verwachtingen volledig heeft ingelost. Bij een volgende gelegenheid hoop ik wel iets minder wegenwerken aan te treffen.

In Zürich neem ik afscheid van mijn vriend en zijn collega die verder vliegen naar Genève. Tot mijn opluchting verloopt de overstap in Zürich zeer vlot. De gate waarvan het vliegtuig naar Zaventem vertrekt, bevindt zich op enkele meters van onze aankomstgate. Zeer handig.

Na een relaxte vlucht naar Zaventem neem ik de trein naar Leuven, nog nagenietend van een fijne trip.