Goed nieuws: het bed in Wax hostel is beter dan de vorige hostel, maar toch nog niet ideaal. Echt laten we gewoon collectief alle bedden met veren afschaffen.

Wij hebben een kamer met ontbijt, maar blijkt dat we pas vanaf 10u kunnen ontbijten in Wax restaurant. Serieus, ik welke wereld is dat normaal? Ik slaap al eens graag uit, dat is waar, maar op reis wil je toch optimaal gebruik maken van je dag? Enfin ja, niks aan te doen. Een ochtendwandeling it is. We wandelen naar het minder commerciële deel van het eiland, waar de inwoners in kleine sjofele huisjes wonen. Het is duidelijk dat de mensen het hier niet breed hebben, maar bijna aan elke woonst wappert trots de Portugese vlag, hoe krakkemikkig ook.

Rond 9.45u staan we met rammelende magen opnieuw bij Wax restaurant. Na dit vriendelijk gevraagd te hebben, mogen we dan toch plaats nemen op het terras, zelfs al zijn ze officieel nog niet open. Fijn dat we ditmaal wel kunnen genieten van uitzicht op strand en zee. Uiteindelijk staat ons ontbijt pas om 10.34u voor onze neus. En ja, de trend zet zich verder: dit is echt het minste ontbijt van gans de reis: geen fruit, geen yoghurt, enkel een paar sneden toast en een zeer bleke croissant. Gelukkig was er het mooie uitzicht om ons te troosten.

Bij navraag bij de bediening blijkt het volledig onmogelijk te zijn om een roereitje of iets dergelijks te bestellen, zelfs niet als we duidelijk maken dat we het geen probleem vinden om daarvoor bij te betalen. Onvoorstelbaar toch wel. Ik wou graag een supplement betalen voor een English breakfast, maar ook dat was niet mogelijk. Ik bestel dan maar een warme chocomelk, die bijna op vloeibare chocoladepudding lijkt. De opkikker die ik nodig had.

Mijn vriend en ik zijn allebei een beetje pissed off, omdat we zoveel tijd verloren hebben door het late (inferieure) ontbijt. We laten het echter achter ons, kleden ons snel om op de kamer en smeren ons grondig in. Gisteren zijn we wat verbrand geraakt door de wandeling die we maakten om te tijd te doden totdat we konden inchecken. Niet slim om geen zonnecrème mee te nemen!

Vandaag hebben we ons voorgenomen om te paddle boarden. Gisteren hadden we een plek gevonden waar ze voor een redelijke prijs paddle boards verhuurden. Door de ontbijtvertraging komen we daar pas om 12.26u aan. Blijkt dat ze in middagpauze zijn van 12.30u tot 14u. Maar echt, serieus… Ik voel de teleurstelling komen opzetten, maar dan ziet mijn vriend dat er zich op een paar passen een concurrerend verhuurder bevindt. Clubesurfaro.com is gelukkig wel open. Voor slechts 15 euro kunnen we een paddle board voor een halve dag huren. Een uitstekende deal!

We paddle boarden ditmaal niet op open zee maar in de lagune van Ria Formosa, waar het water kalm en helder is. Bijna te vergelijken met paddle boarden op een meer. Het valt ons op dat het paddle boarden elke keer weer een beetje beter gaat. Alleen moet ik leren wat meer ontspannen op het board te staan, want ik krijg na een tijdjes altijd pijn aan mijn voeten, omdat ik deze te zeer opspan. In totaal hebben mijn vriend en ik meer dan drie uur op ons board gestaan. Waarvan wel de tijd moet afgetrokken worden van de uitgebreide fotosessie die we onderweg hielden.

De terugtocht is naar de verhuurlocatie is redelijk vermoeiend, want we moeten tegen stroom en tegenwind opboksen. Het laatste stukje leg ik daarom al zittend op de plank af. Maar we slagen erin zonder problemen ons board opnieuw in te leveren.

Het is ondertussen al half vier gepasseerd en we hebben allebei een hongertje. We wandelen richting het meest toeristische deel van Ilha de Faro en bemachtigen een tafeltje op het grote terras van O Rui. We bestellen ons een grote kan sangría espumante die vlotje binnen gaat. Mijn vriend eet een toast met tonijnsalade en ik probeer de trio algarvio, een heerlijk stukje taart met vijgen, amandelen en johannesbrood. Blijkbaar een Portugese specialiteit. Lekker!

Na onze kan sangría geledigd te hebben, keren we naar de kamer terug voor een douche met koud water (awoert!) en steken dan schuin de straat over. We hebben immers de dag voordien een tafeltje voor twee gereserveerd op het terras van steakrestaurant d’Amare. Om zeker te zijn dat we onze laatste avond van een mooi uitzicht kunnen genieten.

En amai, wat een topplek! We zien de zon langzaam ondergaan boven de zee en genieten van de aangenaam warme temperatuur. Als aperitief drinken we een pisco sour en een moscow mule. We zetten de maaltijd verder met verse oesters (uiteraard!) en daarna ga ik voor de surf & turf tenderloin van 200 gram. We bestellen bij ons vlees spinazie, broccoli en veel te veel zoete aardappelfrietjes (één portie zou zeker volstaan hebben). Het vlees is uitstekend en perfect gebakken. Echt een waardige afsluiter van een mooie vakantie.

Als afzakkertje bestellen we CR&F brandy en cognac. De CRF brandy is een lokale Portugese specialiteit en smaakt ons zo erg, dat we nog een tweede glas bestellen om met z’n tweetjes te delen. En ook een beetje om ons verdriet te verdrinken dat de vakantie nu echt wel gedaan is.

We kruipen op tijd in bed, want morgen om 6.30u moeten we klaar staan voor de taxi die ons naar de luchthaven zal brengen.