Zaterdag spoorden mijn vriend en ik naar Herentals voor een bezoek aan zijn ouders. Zijn vader heeft onlangs een operatie aan zijn knie ondergaan en is nu herstellende. Hoog tijd dus om hem een hart onder de riem te steken. Al was dat, afgaande op de jolige whatsapp-berichten van de voorbije dagen en weken wellicht niet echt nodig. Want ja, de vader van mijn vriend revalideert heel snel en is momenteel al redelijk goed mobiel, al moet hij natuurlijk nog geen kilometers afleggen.

Bij aankomst bij de ouders van mijn vriend bleek dat ik mijn favoriete oorbellen van Fleurfatale tijdens de rit met de blue-bike was kwijtgespeeld. We delen nog een poging om mijn oorbel terug te vinden in en rond het huis, in de hoop dat ik ze was kwijtgespeeld toen ik mijn jas uitdeed, maar nergens te vinden. Na mijn favoriete mondmasker, verlies ik op korte tijd nu ook mijn favoriete oorbellen. Meteen een domper op ons bezoekje.

Gelukkig was er een lekkere fles rosé champagne om me te troosten! We maakten er verder een gezellige avond van met Chinees afhaaleten (was lang geleden en het smaakte!) en een flesje wijn. Al leek de rijsttafel voor vier personen eerder voor acht bedoeld te zijn. Daar gaan de ouders van mijn vriend de komende dagen nog goed van kunnen eten…

Ster van de namiddag: het hondje van de zus van mijn vriend, tijdelijk op logies, want de zus is met haar gezin op skivakantie.