Zaterdag 2 oktober was al een dikke maand of twee gereserveerd voor een diner in het Land aan de Overkant met onze vrienden uit Hasselt. Alweer een paar vrienden die we niet meer gezien hadden sinds de coronacrisis. (Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat onze kameraad vorig jaar nog iets is komen drinken bij ons na zijn opleiding in Leuven, maar ik schijn dit illustere moment niet meer terug te vinden in mijn archieven.)
We hadden de beste tafel van het restaurant: vlak bij de open keuken. Fantastisch om een blik te kunnen werpen op de plek ‘where the magic happens’. Maar we concentreerden ons toch vooral op onze vrienden, want er viel veel bij te praten. Drie kinderen, allebei een full time job, een eigen bedrijf, plus een handvol hobby’s én dan nog bijstuderen. Jah, dan steekt het toch wel dat ik voor mijn (toegegeven, meer dan) full time job bijna al mijn hobby’s heb moeten laten varen. Misschien moet dat een goed voornemen zijn voor 2022: terug één hobby opnemen… Bij voorkeur een taalcursus.
En ja, het eten was naar goede gewoonte weer fantastisch. Al viel het me wel op dat de wijn een pak minder royaal werd bijgeschonken dan vóór de coronacrisis.
Appetizers:
Roodbaars, mierikswortel en karnemelk:
Tonijn, cassis & radijs:
Schelvis, aardappel & choron:
Wilde eend, schorseneer & biet:
Kaas van bij Elsen:
Na het diner wilden onze vrienden graag nog iets gaan drinken in de stad. Helaas waren op zaterdagavond na 22u al mijn favoriete wijnbars (Octobar, Convento, Terroir en Surlie) gesloten. Dus zakten we af naar de Oude Markt en slaagden we er met heel veel geluk in een plaatsje te veroveren bij Bar Nine. De cocktails waren erg lekker, maar de muziek stond er te luid naar mijn goesting en echt comfortabel zitten was het niet op die kleine poefjes. Naar mijn persoonlijke mening hadden we beter een digestiefje gedronken bij het Land aan de Overkant. Jammer dat al die wijnbars zo vroeg sluiten.
