Vrijdagnamiddag sloten de grote baas en ik deze pittige week af met een werkbezoek aan Museum Dhondt-Dhaenens en het Roger Raveel museum. Voor mij was het de eerste keer dat ik Museum Dhondt-Dhaenens bezocht, al zal ik nog eens moeten terug gaan wanneer de werken achter de rug zijn om het museum in vol ornaat te kunnen bewonderen.
We vergaderden in de fantastische Wunderkammer Residence van kunstenaar Hans Op de Beeck. Een erg inspirerende omgeving vergaderplek, moet ik zeggen. Met een prachtig uitzicht op een bocht van de Leie.
Na ons bezoek reden we in de fancy elektrische bedrijfswagen (dat ding parkeert zichzelf!) van mijn baas naar het Roger Raveel museum. We bezochten de tentoonstelling ter ere van 100 jaar Raveel. De tentoonstelling ‘Zien, denken, schilderen’ toont een selectie schilderijen en tekeningen van Raveel uit de periode 1948-1968 in dialoog met het werk van een aantal schilders die het oeuvre van Raveel beïnvloed hebben.
We sloten ons bezoek af met een uitstekend diner in De Karper, terwijl we van de gelegenheid gebruik maakten om enkel belangrijke onderwerpen grondig door te spreken. Wat altijd vlotter gaat met een glaasje wijn erbij, nietwaar?
Appetizers:
Garnaal, artisjok, gerookte paling, yuzu:
Octopus, vermicelli, Parijse paddenstoel, courgette:
Pladijs, open ravioli, zeekraal, venkel, scheermes:
Kersen, mascarpone, chocolade, basilicum, karnemelk:
Thee met versnaperingen:
Normaal was het mijn bedoeling om bij thuiskomst in Leuven nog gedag te gaan zeggen bij de Leuvense dames die diezelfde avond bij restaurant Dumon dineerden. Ik had echter niet verwacht dat we in Machelen op zo’n uitgebreid diner getrakteerd zouden worden. Tegen dat ik terug in Leuven was, was het half elf ‘s avonds en waren de dames in Wakkerzeel aan het afronden. Ik wilde gerust nog in een taxi springen en tot daar rijden, maar het was duidelijk dat de meeste dames na een zware werkweek niet meer veel pit hadden om het laat te maken. Heel jammer, want zo miste ik de zwangere buik van één van onze vriendinnen. Ze stuurden wel een fotootje door, maar dat kan toch niet op tegen de realiteit.
Can’t have it all…
Aaah Dhondt -Dhaenens. Ik fietste daar soms naartoe als tiener en waaide dan even binnen net als bij huis van Gust en Leon Desmet.