Deze zaterdagmiddag had ik afgesproken om samen met een vriendin te gaan lunchen op het terras van Bar Jérôme. Aangezien ze met de trein naar Leuven spoorde, kwam ze mij uithalen op mijn appartement. Toch handig zo dicht bij het station wonen. Mijn vriendin had pralines gemaakt van braambessen bij als cadeautje om me te feliciteren met mijn nieuwe job én een nieuwe puzzel. Komt goed uit, want mijn huidige puzzel (nummer zes) is bijna klaar…

Ik had om 13u gereserveerd en ons tafeltje stond al mooi op ons te wachten bij aankomst. Bar Jérôme biedt een leuke lunchformule waarbij je één hoofdgerecht en twee bijgerechten kunt kiezen voor een zeer schappelijke prijs. Ik ging voor de ceviche met gevulde aubergine en krielaardappeltjes. Misschien een beetje een vreemde combinatie, maar ik at de aubergine als een voorgerechtje. ‘t Is toch niet dat de ceviche koud kon worden. 😉 Mijn vriendin ging voor de garnaalkroketjes, de burrata en de zoete aardappelfrietjes en we bestelden allebei een huisgemaakte limonade. Nu en dan plukte ik (met mijn goed gewassen en ontsmette handen) een zoet aardappelfrietje mee van mijn vriendin. En ze liet me zeer vriendelijk een paar garnaaltjes meepellen. Het smaakte!

Het deed ons echt deugd, bijpraten over de dingen des levens op een terrasje. Goed eten is één ding, maar het is het gezelschap dat de maaltijd naar een hoger niveau tilt. Ik was blij dat we elkaar na zo lange tijd weer in ‘t echt zagen, maar tegelijkertijd speet het me te horen dat haar ouders en schoonouders (die gelukkig tot nu toe gespaard bleven van corona) het fysiek steeds moeilijker krijgen en het ene na het andere gezondheidsprobleem op hun weg vinden. Omdat mijn vriendin enig kind is, komt de zorg voor haar ouders op haar schouders terecht. Niet gemakkelijk allemaal.

Na deze heerlijke lunch rekenden we af en trokken we de stad in om wat te wandelen. We passeerden langs de goed gevulde terrasjes van Leuven en mijn vriendin, die in een landelijk gelegen dorp woont, moest even wennen aan de drukte in de Leuvense straten. En toegegeven, aan de ene kant is het fijn om te zien dat Leuven weer bruist van het leven, maar daardoor worden de regels van social distancing natuurlijk niet altijd even goed nageleefd. Al moet ik wel een dikke pluim geven aan de Leuvense horeca die zich enorm inspannen: overal alcoholgels, de terrassen op de Grote en de Oude Markt hebben meer ruimte gekregen en op sommige terrassen zijn er zelfs aparte hokjes voor verschillend bubbels voorzien. Chapeau!

Natuurlijk konden we het niet laten een bezoekje te brengen aan mijn favoriete ijsjeszaak: Decadenza, want er is altijd plaats voor een ijsje!

Omdat mijn vriendin een abonnement van de Lijn moest kopen voor haar dochter die volgend jaar naar het middelbaar gaat (slik!), wandelden we terug richting station. Ondertussen was mijn vriend geland in Zaventem na zijn eerste weekje Zwitserland sinds maanden… Terwijl we stonden aan te schuiven bij de Lijnwinkel, stuurde ik een berichtje of hij zin had om iets mee te komen drinken. Uiteraard had hij daar zin in! En zo belandden we op het terras van de Kosmopol, alwaar ik mij een cosmopolitan bestelde. Gelukkig hadden ze hier wel veenbessensap op voorraad!

Na dit drankje namen we afscheid van onze vriendin en wandelden we met haar mee naar het perron, onderweg nog even een blik werpend op mijn favoriete bouwwerf voor het stationsgebouw. De namiddag was werkelijk voorbij gevlogen. Voor herhaling vatbaar!

Aangezien mijn vriend en ik zin hadden in een extra aperitiefje, besloten we naar de Oude Markt terug te keren. En kijk, net op dat moment arriveerde de gratis shuttle op het Martelarenplein die ons in een paar tellen naar het stadscentrum bracht. Niet dat we die afstand niet konden lopen, maar het was leuk om eens in zo’n volledig elektrisch busje te zitten én we hadden een fijn gesprek met de chauffeur. De reden dat ik naar de Oude Markt wilde was simpel: ik was erg gecharmeerd door de gezellige ‘city garden’ van Baouzza. We slaagden erin een plekje te bemachtigen, maar helaas sprak het aanbod op de kaart ons niet direct aan. We hadden allebei zin in een goed glas wijn en het aanbod was op dat vlak nogal magertjes te noemen. We lieten de Baouzza links liggen en vertrokken zonder iets te bestellen.

Ik stelde voor om naar een echte wijnbar te trekken om zeker te zijn dat we een goede wijn in ons glas zouden aantreffen. Ik volgde al een tijdje de instagram-account van Terroir, een vrij nieuwe zaak gespecialiseerd in natuurlijke wijnen en thee, en dit leek me de ideale gelegenheid om deze bar met een bezoekje te vereren. En we hadden geen spijt van onze beslissing. We waren op één andere klant na de enige in de zaak en konden dus op het gemak proeven en genieten. Sommelier Marc loodste ons deskundig door het fijne wijnaanbod. Te beginnen met een heerlijk flesje bubbels. Het werd een iets uitgebreidere aperitief dan we gewoon waren, maar we genoten van het ontdekken van de pure smaken van de artisanale wijnen. Ondertussen ben ik al vrij goed geworden in het afleiden op basis van de beschrijving van een wijn of deze al dan niet iets voor mij is. In mijn glas kwamen dus geen missers terecht. Mijn vriend koos iets avontuurlijker, waardoor één wijntje een beetje tegenviel.

Dit zijn de wijnen die we proefden en die we heerlijk vonden:

En omdat we een hongertje voelden opkomen, bestelden we ons een heerlijk kaasplankje met kazen van Elsen:

Het moge duidelijk zijn dat we ‘s avonds op ons appartement geen nood meer hadden aan een uitgebreid avondmaal. 😉 Maar een pralientje gaat er altijd wel in!