Het was lang geleden dat ik nog eens was gaan lunchen met de drie andere leidinggevenden van mijn afdeling. Daarom had ik een tijd geleden een lunchafspraak ingepland, in de hoop dat er geen onverwachte kink in de kabel zou komen. En kijk, geen last minute crisis die roet in het eten kwam strooien. We vertrokken mooi op tijd en waren zelfs één van de eerste klanten in het restaurant.

Onze keuze was op Le Comptoir des Galeries gevallen, een mij tot dan toe onbekend restaurant. Een leuke, lichte plek met een boeiende geschiedenis en zelfs een kleine binnentuin. Toen we er aankwamen, stonden alle deuren en ramen open. Een beetje frisjes, maar gelukkig deden ze die snel dicht zodat we konden opwarmen. Opvallend: het personeel sprak enkel Frans. Dat op zich kan ik nog begrijpen, Nederlands is geen makkelijke taal, maar zelfs wanneer we traag Nederlands spraken, verstonden ze ons niet. Ik verwacht verre van tweetaligheid, maar dit is toch onbegrijpelijk in de hoofdstad van België.

Enfin ja, het eten was lekker en erg verzorgd en zo kon ik mijn Frans nog eens oefenen. Al liep het grondig mis bij het afrekenen. Er stond vanalles op de rekening dat we niet besteld hadden en onze dienster moest tot twee keer toe de rekening corrigeren. Zullen we maar klasseren onder schoonheidsfoutjes, zeker?