Zaterdag had ik met een vriendin afgesproken om samen Namen te verkennen. Onder het motto: in eigen land valt, ondanks al die lintbebouwing, nog veel moois te ontdekken. Ditmaal waren de NMBS-goden mij minder goed gezind. Normaal zou de verplaatsing van Leuven naar Namen (met overstap in Ottignies) maar een uur duren, maar een kabeldiefstal besliste daar helaas anders over. Ik kwam vlot twintig minuten te laat aan. Ondertussen zat mijn vriendin, die met de auto uit Tongeren was gekomen, al een half uur op mij te wachten in het station van Namen. Ik had haar nochtans gezegd dat ze iets moest gaan drinken!

Het was ondertussen al middag, vandaar dat onze eerste halte in Namen er eentje was om onze magen te vullen. Tripadvisor voerde ons naar Le Pâtanthrope, een restaurant dat ik, toegegeven, vooral gekozen had op basis van de leuke naam. Onze keuze bleek iets chiquer dan de bedoeling. Maar hey, wie kan een driegangenmenu voor nog geen 25 euro aan zich voorbij laten gaan? Een onverwacht culinair hoogtepunt om ons bezoek mee te starten.

Baby homard, spaghetti alla chitarra, caviar d’aubergine à l’ail noir:

Dos de cabillaud, linguini à l’encre de seiche, légumes verts au lard belgasconne, sauce colombo:

Ravioli façon crêpe Suzette farci à l’orange, le tout rafraîchi d’un sorbet à la mandarine:

Na een lunch die eigenlijk schandalig lang duurde, was het tijd om op verkenning te gaan. Waar het er bij aankomst naar uitzag dat het wel eens zou kunnen regenen, had de zon de overhand gehaald op de wolken. Het was aangenaam warm. Ideaal voor een mooie wandeling door de gezellige straten van Namen. We trokken meteen naar het hoogste punt van Namen: de citadel. De citadel bood prachtige uitzichten en ja, ik weet dat er zich een ondergronds netwerk onder die citadel bevindt, maar wij raakten afgeleid door het aantrekkelijke terras mét uitzicht van Le Perchoir boven op de citadel. Een mojito gaat er altijd in en uiteindelijk was de belangrijkste reden voor dit uitstapje toch eens goed bijpraten.

Mijn vriendin bracht me op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in de soap-serie van haar leven. Echt waar, hoe ze het doet, weet ik niet, want op de één of andere manier schijnt ze jaloerse, conflict zoekende vrouwen aan te trekken. Gelukkig heeft ze mij als vriendin om een beetje tegenwicht te bieden. 😉 Voor dat ondergronds netwerk kom ik nog wel een keertje terug.

Op de één of andere manier was het plots al bijna zes uur toen we de citadel terug afdaalden. We wandelden langs de Maas terug naar het oude centrum en genoten van de avondzon. Omdat mijn vriendin de kinderen had dit weekend wilde ze niet té laat thuis zijn en sloten we rond een uur of half acht ons bezoek aan Namen af met een drankje op het gezellige terras van La Taverne Alsacienne op de Place du Marché aux Légumes vlakbij de Église Saint-Jean-Baptiste.

Voor mij was Namen een aangename verrassing. Mooi oud stadsgedeelte, indrukwekkende citadel en een gezellige vibe in de straten. Ok, we hebben niet het onderste uit de kan gehaald van dit bezoekje. Maar soms is het gewoon leuk om een beetje rond te dwalen in de straten en de sfeer op te snuiven. Ik kom zeker nog eens terug!