Na de fijne ervaring van vorig jaar, moest ik niet lang twijfelen toen de uitnodiging voor de Zomeropera in Alden Biesen in mijn mailbox viel. Mijn vriend bevond zich dit weekend in Zwitserland, dus ik moest op zoek naar een andere date om mij te vergezellen. Ik dacht meteen aan mijn goede kameraad en oud-studiegenoot J. En jawel, hij had deze vrijdag nog geen afspraken in zijn agenda staan!
Hij was zo vriendelijk om me te komen oppikken in Leuven en een rit van 50 minuten laten waren we in Alden Biesen. Doordat we vroeger waren dan de vorige keer, konden we meer dan één glaasje schuimwijn meepikken en er was pasta carbonara en taboulé om de hongerigen te spijzen. Eén voor één druppelden mijn collega’s binnen en het was zo’n gezellige boel dat we een beetje aanmoediging nodig hadden om onze plaatsen in te nemen voor het spektakel.
Eerlijk gezegd was de opera L’Italiana in Algeri van Gioachino Rossini mij volledig onbekend, maar wat een meevaller! Hoewel de muziek bij mij geen belletje deed rinkelen, vond ik de voorstelling beter dan vorig jaar. Een schitterend idee trouwens om de opera op te voeren als een generale repetitie van diezelfde opera. Op die manier werd er een extra laag toegevoegd aan de voorstelling: we zagen niet alleen het podium, maar ook de coulissen van de voorstelling, waar zich achter de schermen allerlei kleine drama’s en komische situaties afspeelden. Er gebeurde zoveel tegelijkertijd dat je gerust nog eens een tweede keer naar de voorstelling kan gaan kijken, om mee te pikken wat je tijdens de eerste voorstelling gemist hebt. Doordat het zogezegd om een generale repetitie ging, liep er ook vanalles fout. Wat soms tot regelrechte slapstick situaties leidde, zoals de snor van de hoofdrolspeler die aan de handschoen van de mezzosopraan bleef plakken of de kapitein van de wacht die zijn lans vergeet mee te nemen op het podium en dan maar doet alsof hij een onzichtbare lans vast heeft. Echt zeer knap gedaan en het voelde nooit geforceerd grappig.
Dikke pluim trouwens voor de Sloveense mezzosopraan Nuška Drašcek Rojko die de rol van de Italiaans Isabella speelde. Een absoluut toptalent met een geweldig uitstraling op het podium. In haar eentje overtrof ze moeiteloos gans de cast, die zelf ook uitstekend stond te zingen en te acteren.
Na de voorstelling was er nog tijd om na te praten bij een drankje en een dessertje. Ik denk dat de catering het aantal desserts verkeerd had ingeschat, want ik kreeg met moeite één klein potje chocomousse te pakken. Maar verder geen klagen. Topavond die me ook de gelegenheid gaf bij te praten met mijn kameraad.
Volgend jaar opnieuw!
