En dat op een doordeweekse werkdag, waarop ik gemiddeld zo’n 7000 stappen haal. Met dank aan de onverlaat die het nodig vond een vuurtje te stoken vlakbij een seinkast van de NMBS in Brussel Noord. Niet dat ik een grote fan ben van die stappentellers en het getal van 10.000 heb ik altijd redelijk arbitair gevonden, maar hey, op het werk is er een actie om gezamenlijk virtueel tot in Azerbeidzjan te stappen en ik heb me door louter peer pressure laten overhalen om die stappentellerapp in kwestie te installeren, zodat ook mijn stappen meetellen. Deze dinsdag was alvast een topdag voor de stappentellers onder ons. Azerbeidzjan, here we come!
‘s Ochtend had ik bij het afzetten van de flight modus van mijn iphone al meteen in de mot dat er stront aan de knikker was: 50 ongelezen whatsapp berichten, dat kan maar één ding betekenen: treinproblemen. Waar ik echter niet op had gerekend, was dat in volle ochtendspits het treinverkeer op de Noord-Zuidverbinding helemaal zou plat liggen. Nu, ik had mijn laptop van het werk bij, dus in principe kon ik thuis werken, maar ik had een vrij belangrijke vergadering om 9.30u en een vergadering die ik echt niet kon missen om 12u. Dus besloot ik het erop te wagen en mij naar het station van Leuven te begeven.
In het station zelf had ik vrij snel een trein: die van 8.35u met nog niet eens zo veel vertraging. Ik had zelfs zitplaats op de trein, dus op dat vlak zat het mij al mee. Van andere collega’s kreeg ik berichten dat ze tevergeefs op een trein hadden gewacht en dan maar onverrichter zaken naar huis waren gekeerd. Mijn trein reed aan een slakkengangetje, maar gelukkig kreeg ik een mailtje dat de vergadering van 9.30u uitgesteld was naar 10.30u. Dat leek me ruimschoots haalbaar. En zelfs toen de trein verdacht lang bleef stilstaan vlak voor Schaarbeek zag ik het nog helemaal zitten. Ik kreeg immers van collega’s uit Leuven die een vroegere trein genomen hadden, bericht dat ze, met serieuze vertraging, in Brussel-Centraal waren aangekomen.
We sukkelden langzaam verder tot in het station van Schaarbeek, waarop de conducteur omriep dat Schaarbeek geen halte was en dat er zeker niemand mocht afstappen. Ik was ondertussen aan het werken op mijn laptop via mijn mobiele hotspot, dus het kon me allemaal niet zo heel veel deren. Ik was nog steeds ruimschoots op tijd voor de naar 10.30u uitgestelde vergadering. Tot de melding kwam dat onze trein zou omgeleid worden en niet zou stoppen in Noord en Centraal. Dus reizigers voor die bestemmingen: gelieve allemaal af te stappen in Schaarbeek. En verder veel succes ermee. Of zoiets.
Enfin ja, niets aan te doen, uiteraard. Dus ik stap af, samen met massaal veel andere mensen. Het was duidelijk dat er nog een paar andere treinen hun reizigers in Schaarbeek gelost hadden, want nog nooit zoveel volk in het station van Schaarbeek gezien. Ik zocht meteen op welke tram ik naar Brussel-Centraal kon nemen en kijk, een meevaller, tram 92 stond al te wachten vóór het station van Schaarbeek. Helaas was ik duidelijk niet de enige gestrande reiziger die via Google maps had opgezocht welke tram te nemen, want die tram was voller dan vol. Ik zag het echt niet zitten om daar nog bij te wringen en voegde me dan maar bij de colonne wandelende reizigers die richting Noord liepen. De zon scheen en het was niet te warm. Ideaal voor een stevige wandeling.
Van Schaarbeek naar Brussel-Centraal is het zo’n vijftig minuten stappen, dus die vergadering om 10.30u zou ik niet meer tijdig kunnen halen, maar misschien kon ik onderweg nog wel ergens een bus of tram nemen. Ik had natuurlijk ook kunnen uitvissen hoe ik één van die massaal in het Brusselse straatbeeld aanwezige steps aan de praat zou kunnen krijgen. Maar de dag voordien was er iemand verongelukt met zo’n ding en eerlijk, als ik zie hoe die steps door de Brusselse straten scheuren, snap ik best dat daar ongelukken van komen. Ik besloot voor de gezondste en veiligste optie te kiezen: te voet!
Onderweg kwam ik een vriendelijke dame tegen die in hetzelfde gebouw als ikzelf werkte en zo werd het een fijne wandeling met twee. Ik was zelfs maar tien minuten te laat op mijn vergadering!
[…] waren we veel langer op stap dan gepland. Spijtig dat die 10.000 stappen actie op het werk al afgelopen is, ik zou deze week anders nogal records verbroken […]