Batterie Todt en Ambleteuse – 1 april 2018

Alweer de dag begonnen met vers brood en daarop een sneetje Sablé de Wissant (plaatselijke kaas). Helaas, op deze paaszondag ziet het ontbijt er akelig hetzelfde uit als de vorige dagen. Geen extra chocolade eitje of paasgebak te bespeuren. Dat was in Schotland toch wel lichtelijk anders

Het weer is eerder aan de grauwgrijze kant vandaag. Ideaal voor een bezoekje aan Batterie Todt, een privaat museum in Audinghen. Het museum is gehuisvest in de overblijfselen van één van de kustbatterijen die de Duitse Wehrmacht bouwden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Batterie Todt maakte onderdeel uit van de Atlantikwall en was uitgerust met vier kanonnen met een maximum bereik van 55 kilometer. Jawel, de granaten uit deze kanjers van kanonnen, staken moeiteloos het kanaal over om dood en vernieling te zaaien in de UK. Gelukkig is dit tijdens de oorlog niet al te vaak gebeurd…

Het museum in de voormalige kustbatterij is er eentje van de oude stempel: heel veel interessante voorwerpen bijeen gebracht, maar helaas op een ietwat stoffige manier gepresenteerd. Let op, ik vond het bezoek ongemeen boeiend, voornamelijk omdat ik niet veel afwist van het bestaan van dit soort oorlogstuig, maar een make-over zou geen kwaad kunnen.

IMG_5775

IMG_5779

IMG_5784

IMG_5786

IMG_5791

IMG_5796

IMG_5800

IMG_5805

IMG_5812

IMG_5813

Na ons bezoek aan Batterie Todt rijden we verder naar Ambleteuse, een ietwat vervallen aandoend, maar charmant stadje dat vooral bekend is om wille van Fort Mahon dat daar met de voetjes in het water staat. Het eerste wat we doen nadat we onze wagen op de dijk (!) geparkeerd hebben, is op zoek gaan naar iets om te eten. We komen terecht in Free Style, een volkse brasserie vlakbij de kerk van Ambleteuse. Het is er behoorlijk rustig op deze paaszondag. En zelfs na de mis druppelen er weinig dorpsbewoners de brasserie binnen. Ik bestel een portie Franse mosselen: piepklein, maar lekker. Het slaatje dat erbij komt, is minder mijn ding.

IMG_5818

IMG_5824

IMG_5837

IMG_5838

IMG_5839

IMG_5841

IMG_7454

Na de lunch lopen we in de richting van Fort Mahon. Het is nog steeds ijskoud, maar dat verhindert ons niet om een vervallen bunker te beklimmen voor een mooi uitzicht op het fort en de omgeving. Het is vloed en het water staat zo hoog dat het over de toegangsweg naar het fort slaat. Wat de toeschouwers uitdaagt tot een spelletje golven ontwijken.

IMG_5844

IMG_5845

IMG_5846

IMG_5851

IMG_5860

IMG_5864

De kou is ondertussen zo diep in onze botten doorgedrongen dat we besluiten te bellen naar het hotel om de sauna te reserveren en eens goed op te warmen. En ik kan alleen maar zeggen dat dat uurtje afwisselen tussen de infraroodsauna en de bijzonder goed werkende hammam mij echt deugd deed. Ik zou niet geschikt zijn om in een koud klimaat te leven. Geef mij maar zon en warmte!

IMG_7458

Na voldoende warmte opgenomen te hebben om er weer even tegen te kunnen, maakten we een mooie wandeling op het strand van Wissant in de richting van Cap Gris-Nez. De zon stond laag en het strand leek wel van zilver. Bijzonder rustgevend.

IMG_5870

IMG_5871

IMG_5873

IMG_5875

Als afsluiter van dit weekend had ik een tafeltje voor twee gereserveerd in sterrestaurant La Liégeoise. Tot mijn grote vreugde kregen we een tafeltje toegewezen vlak aan het raam met uitzicht op strand en zee. De avond had niet beter kunnen starten. Wat echter het hoogtepunt van ons tripje had moeten worden, eindigde in mineur. Ergens tussen het voorgerecht en het hoofdgerecht werd ik getroffen door een acute voedselvergiftiging.

IMG_7462

IMG_7469

IMG_7471

IMG_7474

Nu had ik me in de wagen onderweg naar het restaurant al een beetje misselijk gevoeld, maar dat schreef ik toe aan het feit dat ik zo nu en dan last heb van wagenziekte. Meestal gaat die misselijkheid over van zodra ik uit de wagen stap. Helaas, nu was er duidelijk meer aan de hand, zoals een paar hoogdringende bezoekjes aan het toilet mij leerden. Ik kreeg met de beste wil van de wereld geen hap meer door mijn keel. De heerlijke sole op mijn bord smaakte opeens naar zand.

Hoe graag ik ook dit weekend op romantische wijze beëindigd had met een kopje thee met zicht op zee, ik kon echt niet meer. Ik zei tegen mijn vriend dat we de maaltijd moesten afbreken, ik kon me niet voorstellen nog een kaasdegustatie en dessert naar binnen te moeten wurmen. Mijn vriend vroeg de rekening (gelukkig kregen we korting) en we vertrokken.

Vanuit Wimereux was het nog een dikke twintig minuten rijden naar Wissant. Ik concentreerde me uit alle macht op de weg en probeerde mijn hoofd leeg te maken. De minuten gingen tergend traag voorbij en nét toen we de parking van het hotel opreden, besloot mijn maag dat het welletjes geweest was. Gelukkig was ik bijtijds uit de auto…

Doodzonde van het fantastische diner. Maar helaas niets aan te gaan. Geen flauw idee wat deze voedselvergiftiging veroorzaakt heeft. Misschien een slechte mossel tijdens de lunch? Plezant was het alleszins niet.

About yab

Yet another blogger. Wie meer wil weten, moet gewoon mijn blog lezen.

3 Responses

  1. John

    Het kunnen de mosselen geweest zijn. De kok is misschien slordig geweest. Bij klaarmaken, vóór dat met het koken wordt begonnen, let op de mosselen die open zijn, die moet je niet eten, die kunnen NIET GOED zijn. Alleen gesloten mosselen koken, die gaan bij het koken open staan. Dat is wel GOED. Dat is het geheim van de smid, eh, kok.

  2. […] Vanaf het station wandelen we terug naar het centrum van Roscoff. Aan de waterkant treffen we een aantal restaurants naast mekaar aan die er allemaal redelijk goed uit zien. De meeste zaken zijn echter ondertussen al dicht omdat het 14u voorbij is. Uiteindelijk belanden we op goed geluk bij La P’tite Fabrik. Aangezien ik nog totaal geen hongergevoel heb, besluit ik het lot niet te tarten en ook de lunch te skippen. Ik drik enkel een cola (die ik lang genoeg laat staan om het koolzuurgas te laten ontsnappen) om wat suikers binnen te krijgen. (Cola is voor mij nog steeds het drankje dat ik associeer met enkele onaangename buikgriepepisodes uit mijn jeugd.) Jammer dat ik niet kan proeven van de burger met huisgemaakte blé noir blinis van mijn vriend of één van de andere bijzondere combinaties op de kaart (veel gerechten met algen, die lokaal geoogst worden). Het lijkt wel of ik in Frankrijk gedoemd ben tot maag- en darmproblemen. […]

Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>