Vandaag moest ik vijf sollicitatiegesprekken afnemen voor een vrij belangrijke functie binnen ons bedrijf. Het was de laatste etappe in wat toch een vrij intensieve procedure was geweest. Eén kandidaat was al gepasseerd in de voormiddag om 11u en we zaten met de jury stipt om 14u klaar te wachten op de tweede kandidaat.

Een kwartier passeert, twintig minuten,… Geen spoor van de kandidaat. Onze HR-dienst belt naar de kandidaat in kwestie, geen gehoor. Na ettelijke pogingen staat de klok ondertussen op 14.30u. Zonder bericht of telefoontje van de kandidaat. Ik begin me al allerlei ongelukken voor de geest te halen die onze kandidaat getroffen zouden kunnen hebben. Want zomaar niet komen opdagen voor zo’n belangrijke functie, dat doet niemand.

Maar kijk, de realiteit was, zoals altijd, veel prozaïscher: de kandidaat had zich simpelweg vergist van dag. Een pijnlijke afgang, er rekening mee houdend dat organisatie en planning één van de belangrijkste competenties voor deze functie was…