Zo zou ik mijn eerste weken op het werk willen omschrijven. Dagen van non-stop vergaderen (middagpauzes zijn voor watjes, we bestellen wel een broodje om met de mond vol te kunnen praten) en dan om vijf uur ‘s avonds beginnen aan het doorploegen van een overvolle mailbox. Veel onduidelijkheden, veel discussies en het gevoel dat de teamspirit die in Alden Biesen zo aanwezig was, stilletjes aan begint af te brokkelen. Stellingen worden ingenomen, er worden parallelle afspraken gemaakt, knopen geraken niet ontward. Het zijn ongetwijfeld groeipijnen waar elke organisatie na een reorganisatie doorheen moet, maar toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat het management steken heeft laten vallen in dit ganse reorganisatieverhaal. Steken die de nieuwe teamverantwoordelijken nu moeten oprapen terwijl ze nog eigenlijk aan het leren zijn hoe ze breinaalden moeten vasthouden.

Maar de positieve feedback van mijn eigen nieuw-samengesteld team doet deugd en ondanks de lange dagen, haal ik veel energie uit de één-op-één gesprekken die ik met mijn medewerkers heb.

Zo gauw krijgen ze mij niet klein, doe mij maar een broodje met zalm.