Heerlijk geslapen tijdens mijn laatste nacht in Lotte Hotel. Eerlijk gezegd, heb ik een beetje spijt van mijn beslissing om van hotel te veranderen. Aan de ene kant kijk ik er natuurlijk naar uit om in een traditioneel hanok guesthouse te slapen, maar aan de andere kant zal ik het fantastische zwembad, de uitgebreide spafaciliteiten en de free booze in de lounge wel missen. Omdat ik pas om 11 uur moet uitchecken, besluit ik voor die laatste uurtjes nog optimaal te gebruik te maken van de faciliteiten van Lotte hotel.

Ik begin mijn dag met een uitgebreid ontbijt en geniet voor de allerlaatste keer van het uitzicht op de skyline van Seoul. Vervolgens naar het zwembad om wat baantjes te trekken en geniet ik voor de laatste keer uitgebreid van de sauna en de warme baden. Een mens zou kunnen wennen aan zo’n leventje. 😉

Ik pak mijn spullen bijeen en pak alle cadeautjes in die ik tijdens de voorbije twee dagen verzameld heb. Mijn valies zal er beslist niet lichter op worden, deze trip. Na het uitchecken begeef ik mij naar de lobby. Ik sta nog maar een halve minuut in de lobby met mijn valies en er snellen al twee dametjes op mij af die aanbieden mijn valies over te nemen. Ik sla hun aanbod beleefd af, want ik vind niet dat dametjes die half zo groot zijn als ik mijn valies van meer dan twintig kilo van mij moeten overnemen. Ik wil eigenlijk gewoon even zitten om op mijn gemak van het wifi gebruik te maken om het juiste adres van het hotel te kunnen tonen aan de taxichauffeur. Helaas zijn er niet echt veel zitplekken in de lobby. Een derde toegesnelde dame biedt mij een stoel aan bij de incheckbalie. Ok dan.

Ik zorg dat ik het adres in het Koreaans aan de taxichauffeur kan tonen en vraag aan één van de hotelbedienden om een taxi te bestellen voor mij. De vriendelijke jongeman toont aan de taxischauffeur het adres en we zijn vertrokken. Helaas, hoe dichter we in de buurt van mijn nieuwe hotel komen, hoe meer het verkeer in de knoop geraakt. De taxichauffeur begint zichtbaar geïrriteerd te geraken en op een gegeven moment rijden we ons vast omdat de politie de weg heeft afgezet.

Juist, er zijn betogingen aan de gang omdat het Grondwettelijk Hof zich in de komende dagen zal buigen over de impeachment van presidente Park Geun-hye. De taxichauffeur spreekt uiteraard geen woord Engels en doet een hele uitleg tegen mij in het Koreaans. Ik begrijp slechts flarden, maar in combinatie met wat ik zie, leid ik af dat het niet zal lukken om tot aan het hotel te rijden. Het Koreaanse woord voor uitstappen, ken ik gelukkig wel, en hij knikt als ik vraag of ik moet uitstappen. Ik reken af en haal googlemaps boven om uit te vissen hoe te voet op mijn bestemming te geraken. Gelukkig is het volgens mijn gsm niet al te ver stappen van waar ik gestrand ben. Spijtig genoeg is de volledige functionaliteit van googlemaps niet voorhanden in Zuid-Korea (regelgeving ingegeven door de oorlogstoestand met Noord-Korea). Echt navigeren zoals ik dat gewoon ben, lukt niet. Ach, zo kan ik mijn kaartlees-skills nog eens bovenhalen.

En zo sta ik met mijn zware valies en fototoestelrugzak op straat vlakbij een gigantische politieversperring. Achter de versperring zijn honderden betogers luidkeels aan het scanderen. Wat ze roepen kan ik echter niet verstaan, daarvoor is mijn Koreaans niet goed genoeg. Ik begin te lopen in de richting van mijn hotel en kom onderweg massa’s betogers en politieagenten in gele fluohesjes tegen. Ik laveer tussen de politieagenten door, die mij allemaal zonder problemen doorlaten. Ik ben getuige van enkele discussies tussen betogers en politieagenten en het valt me op hoe gedisciplineerd en beleefd de politieagenten blijven. Het kost me geen moeite om de straat van mijn hotel te vinden, maar dan gaat het even mis. Ik slaag er niet in het juiste gebouw te identificeren aan de hand van het huisnummer. Geen nood, ik spreek een vriendelijke jongedame aan die mij graag de weg wijst. Hanok guesthouse RakKoJae ligt inderdaad goed verstopt.

De eigenaar van hanok guesthouse RakKoJae brengt me naar mijn kamer, een apart huisje in tradionele stijl dat gelegen is in de mooie verzorgde tuin. Het lijkt wel alsof ik in een teletijdmachine ben gestapt. Ik drop mijn spullen in de kamer en trek meteen weer de stad in, aangetrokken door de commotie van de betoging. Even later sta ik midden tussen de protesterende Koreanen. Het is me nog steeds niet geheel duidelijk of dit een manifestatie vóór of tegen de impeachment van de presidente is. Eén ding is zeker: de sfeer zit erin: de betogers zingen luidkeels mee met de muziek die uit de luidsprekers schalt, scanderen leuzen en zwaaien uitbundig met hun vlaggen. Het valt me wel op dat de meeste betogers senioren zijn.

Een vriendelijke dame houdt me staande in de massa en vraagt me of ik weet waarom ze betogen. Ik geef toe dat het mij niet geheel duidelijk is. De dame verduidelijkt dat deze betoging bedoeld is om steun te betuigen aan de presidente. Ze zegt me dat de presidente niets verkeerd gedaan heeft en dat de aanhangers van de presidenten hier samen gekomen zijn om druk uit te oefenen op het Grondwettelijk Hof om de impeachment te vernietigen. Ik dank haar vriendelijk voor de uitleg en wens haar nog veel succes. Persoonlijk ben ik van mening dat de presidente terecht is afgezet, maar het lijkt me niet echt verstandig om deze mening te uiten midden tussen de aanhangers van de presidente. Ik besluit me los te weken van de betogers en verder de buurt te verkennen.

Ik wandel een beetje doelloos rond om de sfeer op te snuiven en kom zo in de Insadong buurt terecht. Doordat ik wat afgeleid geraakt ben door de betoging is het middaguur al ver gepasseerd. Hoog tijd om mijn hongerige maag te vullen. Tripadvisor brengt me naar restaurant Gogung Insadong dat een beetje verstopt ligt in de kelder van Ssamziegil Mall, gelegen aan de voornaamste winkelstraat van Insadong. Doordat het al bijna 14.30u is, zijn er niet veel klanten in het restaurant. Tripadvisor beloofde me de beste bibimbap van Seoul. En ja, dat is niet overdreven. De Jeonju traditional bibimbap die ik bestel, is overheerlijk. Na de late lunch vraag ik de vriendelijke dames in het restaurant om even op mijn spullen (inclusief mijn fototoestel) te letten zodat ik naar het toilet kan gaan. Fijn dat je je in Zuid-Korea geen zorgen moet maken om beroofd te worden.

Als ik terug buiten sta, schijnt er een zalig zonnetje. Ik loop wat rond langs de winkeltjes verspreid over de verschillende verdiepingen van het Ssamziegil Mall complex en koop een warm drolkoekje (deeg met een hart van gesmolten chocolade, best lekker). Veel winkels verkopen handgemaakte spulletjes en prullaria. Ideaal om wat souvenirs voor het thuisfront in te slaan. Op de dakverdieping is een tempel waar verliefden een soort medaillon kunnen kopen. Op het medaillon schrijven ze hun namen om dit dan vervolgens ergens vast te binden. Mooi om al die verliefde koppeltjes bezig te zien.

Wanneer ik een paar leuke armbandjes wil kopen voor de nichtjes van mijn vriend, laat mijn credit card me in de steek: de transactie wordt geweigerd. Verbazingwekkend want tot nu toe heb ik ongeveer alles probleemloos met credit card betaald. Wellicht een probleem met het apparaatje van de verkoopster. Ik vraag waar er ergens in de buurt een geldautomaat is en loop de richting uit die de verkoopster me aanwijst. Ik ben niet gehaast, dus ik doe er nogal lang over om terug te keren naar het winkeltje. De verkoopster had de armbandjes ondertussen alweer teruggelegd, ze verwachtte waarschijnlijk niet dat ik nog zou terug komen.

Van Insadong wandel ik in de richting van het Changdeokgung paleis dat op dit late uur helaas al gesloten is. Ik neem wat foto’s van de daken van de paleizen en wandel dan terug naar de traditionele Bukchon hanok buurt waar mijn hotel gevestigd is. De smalle straatjes zijn aangenaam om door te wandelen en bij valavond zorgt het laatste licht voor mooie foto’s.

Mijn maag maakt me erop attent dat het tijd wordt om op zoek te gaan naar eten. Ik passeer langs Maple Tree House, een Korean barbecue restaurant gelegen in een prachtig huis en besluit het erop te wagen. Ik stap binnen en vraag naar een tafeltje voor één persoon. Er zijn al redelijk wat tafels bezet, maar ik kan er nog bij. De meeste gerechten op de kaart zijn voor minstens twee personen, dus ben ik genoodzaakt één van de duurdere premium steaks te bestellen. Bij zo’n dure steak hoort natuurlijk een glaasje soju. Dat glaasje blijkt een hele fles te zijn, maar hey, ik heb tijd.

De bereiding van het vlees is een belevenis op zich. De dames van het restaurant bakken het vlees voor jouw neus op een heet kolenvuurtje en snijden het vervolgens in stukken. Als de dames daarbij een beetje zouden glimlachen, zou de ervaring helemaal compleet zijn, maar gelukkig is het vlees uitstekend.

Na het diner keer ik terug naar RakKoJae guesthouse om nog even gebruik te kunnen maken van de moddersauna. Ik ben echter een beetje te laat, want de sauna is reeds aan het afkoelen. Dan maar van de nachtelijke omstandigheden gebruik maken om wat foto’s met lange sluitertijd op statief te maken. Mijn logement is bijzonder fotogeniek en de verlichting zorgt voor feeërieke beelden.

Ik kruip vroeg in bed, want morgen is het alweer mijn laatste volledige dag in Seoul en daarvan wil ik optimaal gebruik maken.