Opstaan om 7u op een zaterdagochtend, iets wat ik alleen tijdens vakanties kan opbrengen. We zijn zo vroeg opgestaan omdat we vandaag een rit van een dik uur voor de boeg hebben om op onze bestemming te geraken. We ontbijten samen en vertrekken om 8.15u om blueberries te gaan plukken bij Rambo U-Pick. Mijn vriend en ik hebben het knusjes op de achterbank: zo’n kinderstoel neemt wel veel plaats in. Het dochtertje van onze vrienden trekt er zich al niet te veel van aan dat ze de achterbank moet delen en ligt na een paar minuten rijden al in slaap.

Na een probleemloze rit wacht ons echter de teleurstelling. Bij de Rambo Bleuberry Farm staat een plakkaat “Closed for the season”. Aiaiai en we hebben geen plan B. Nochtans had vriend H de dag voordien nog de website gecheckt en daar stond helemaal niet vermeld dat de farm gesloten was. Gelukkig hoeft dat in deze moderne tijden geen ramp te zijn. Via googlemaps vind ik een andere U-Pick farm niet al te ver uit de buurt.

The Blueberry Patch is gelukkig wel open en blijkt op een mooiere locatie te liggen dan de Rambo Bleuberry Farm. We hebben zonder dat we er erg in hadden alweer een tijdzone overschreden. De klok staat hier een uurtje verder dan in Chicago.

Ijverig gaan we aan de slag met plukken. Voor mij de allereerste keer dat ik zoiets doe. Echt een fijne ervaring. Onze tienmaander blijkt niet echt een enthousiast plukker te zijn, maar ze smult maar al te graag van de blueberries. En ik moet toegeven dat ik stiekem haar voorbeeld volg. Twee plukken, eentje eten. Mijn vriend daarentegen blijkt een natuurtalent te zijn. Zijn emmertje is al snel gevuld. Na dik anderhalf uur houden we het voor bekeken.

Het resultaat van onze inspanningen: 7,45 pond blueberries. Omdat we meer dan 5 pond geplukt hebben, krijg we een gratis gekookte maïskolf. Niemand van mijn gezelschap toont interesse om het ding op te eten, dus offer ik mij op. Echt lekker!

Tijd voor de lunch. TripAdvisor to the rescue! We vinden een fijn plekje op het terras van Mesa Luna dat trots uitpakt met ‘farm fresh food’. Dat lijkt me een beetje overdreven te zijn, maar de burgers vallen zeker in de smaak. Al ben ik niet zo’n fan van het zoete broodje van mijn pulled pork sandwich. Zoals we dat ondertussen van haar gewoon zijn, is de jongste in ons gezelschap weer de vrolijkheid zelve. Zeker als ze een stuk van het hamburgerbroodje van de papa mag opsmikkelen. Ha, het mooie leven van een tien maanden oude baby!

Na de lunch rijden we verder naar een provinciaal park bij Lake Michigan. We zijn duidelijk niet de enigen die op dit idee gekomen zijn. Het stikt er van het volk. De zon die de ganse voormiddag fijn geschenen heeft, verschuilt zich achter de wolken, maar gelukkig regent het niet. Ik ben een beetje verbaasd een mooi zandstrand en heuse zandduinen te ontdekken. Het meer heeft zelfs een heuse golfslag Ik had me om de één of andere reden rotsige rivieroevers voorgesteld.

We zijn echter helemaal niet voorbereid voor een namiddagje op het strand. We hebben maar één kleine handdoek bij en geen zwempak. Dat houdt ons niet tegen om de voeten in Lake Michigan te steken en elkaar wat af te lossen op de handdoek. Voor kleine A is het de eerste kennismaking met een zandstrand en de eerste keer dat ze met haar voetjes in het water van het meer mag. Ze trekt een eerder bedenkelijk gezicht, maar echt protesteren doet ze niet.

De spelende kinderen en de vele mensen in het water maken de vakantiestemming compleet. Ik geniet van onze relaxte uurtjes op het strand. Heel laat kunnen we het niet maken, want kleine A moet op tijd in bed. Op de terugweg naar huis is ze alvast niet de enige die een dutje in de auto doet. Ik volg graag haar goede voorbeeld.

Terug in Chicago stoppen we bij Trader Joe’s om inkopen te doen voor het avondmaal. Spannend! Enfin, ondertussen weten jullie al dat ik graag een blik werp in buitenlandse supermarkten. We kopen ingrediënten om fajitas te maken, ideaal om de overschotjes chinese food van gisteren mee weg te werken.

Na alle aankopen uitgepakt te hebben, stelt onze vriend ons voor nog even een wandeling in de buurt te maken, dan hebben we de omgeving waarin ze wonen ook eens gezien en kunnen hij en zijn vrouw op hun gemak kleine A in bad steken.

De buurt waarin onze vrienden wonen heet Little Italy en inderdaad, de Italiaanse invloeden zijn duidelijk merkbaar. Niet voor niets dat de populairste zaak in de buurt granita verkoopt. Een lange, lange rij staat aan te schuiven om wat ijs gemengd met siroop te kopen. Niet echt mijn ding.

Wij lopen even rond in de buurt en geven dan toe (zwakke karakters) aan de lokroep om een aperitief te drinken. We vinden een leuk terras bij The Three Aces alwaar mijn vriend een lokaal biertje bestelt en ik een cocktail met de welluidende naam The honey trap probeer. Het mengsel van rum, meloen, limoen, honing en prosecco smaakt.

Na het aperitief keren we naar ons gastgezin terug. Baby A is proper gewassen en ligt al in bed. We werken samen met de taco’s de overschotjes van onze Chinese feestmaaltijd van gisteren weg. De oorspronkelijke plannen om nog Carcassonne te spelen worden opgeborgen. Blueberries plukken blijkt vermoeiender dan gedacht. Niemand heeft nog echt veel zin in een spelletje. We praten nog wat over de het verschil in levenskwaliteit tussen West-Europa en de VS (vriend H zou op termijn graag terugkeren naar Europa, maar voor zijn vrouw, een patholoog, is het minder evident om in Europa een job te vinden) en gaan vroeg slapen.