Van Vancouver naar Victoria – 22 juli 2015

Helaas, een lange nachtrust is mij niet gegund. Om stipt 5u moet ik naar het toilet en kan ik de slaap niet meer vatten door het gekoer en gekras van die stomme duiven. Enfin, het voordeel is dat we stipt om 6.30u aan het ontbijt zitten en dat we nog geen half uur later al onderweg zijn naar de Capilano Suspension Bridge.

Soms loont vroeg opstaan echter niet. We zijn gewoonweg een half uur voor openingstijd (8.30u!) ter plaatse. De gigantische parking is op onze auto na volledig leeg. Een nieuwe ervaring, toch wel. Doordat we zo vroeg zijn, zijn we wel de grote massa voor en kunnen we vrijwel ongestoord genieten van het prachtige regenwoud met de Douglas-fir trees. De majestueuze oude bomen zijn magnifiek. De wandeling over de bruggen tussen de boomkruinen is onvergetelijk.

IMG_3303

IMG_3306

IMG_3317

IMG_3325

IMG_3338

De wandeling over de Capilano Suspension Bridge zelf is ook een fenomenale ervaring. 137 meter lang en 70 m hoog boven de rivier hangen we te wiebelen. We voelen ons echter geen moment onveilig, wetende dat in de winter van 2006 één van die eeuwenoude dennenbomen (91,4 meter hoog en 93.000 pond zwaar) met zijn volle gewicht op de brug terecht is gekomen zonder dat deze de geest gaf. Het verwijderen van de boom bleek een huzarenstukje. De boom moest heel voorzichtig stukje voor stukje verwijderd worden, om de vermijden dat de restanten van de boom samen met de opruim-crew opeens in de lucht zouden gekatapulteerd worden.

IMG_3357

IMG_3363

IMG_3381

Na de wandeling laten we ons verleiden tot de aanschaf van twee stukken fudge. Heel zoet en smeuïg. Ik durf er niet aan te denken hoeveel calorieën we zo op korte tijd naar binnen gespeeld hebben, maar het was geweldig lekker.

IMG_3376

We rijden verder naar Horseshoe Bay waar we rond 11.30u aankomen. Mooi op tijd voor de ferry van 12.50u. We besluiten nog snel iets te gaan eten in Troll’s, een aangename pub in Horseshoe Bay. Mijn zalm is uitstekend, de burger van mijn vriend ook. En de toiletten waren erg proper.

IMG_3400

De leuke lunchstop blijkt echter een kapitale fout. We hebben er geen rekening mee gehouden dat we vanuit Horseshoe Bay maar liefst 15 minuten moeten rijden om bij de ferry te geraken. We rijden binnensmonds vloekend het vertrekpunt van de ferry voorbij waar we de auto’s zien aanschuiven. Er is echter geen enkele mogelijkheid om een shortcut te nemen, wij moeten helemaal rond rijden. Tot onze grote frustratie missen we de checkin tijd voor de ferry (12.20u) op vijf minuten na. Door onze eigen domme schuld. Is ons eerlijk waar nog nooit overkomen. Dik balen dat we onze reservation fee kwijt zijn en nog tot 14.30u moeten wachten op de volgende ferry. En we hebben al zo weinig tijd in Victoria. Ik ben vooral boos op mezelf omdat ik de tijd niet strenger bewaakt heb.

Enfin ja, gedane zaken maken geen keer. We schuiven aan in de rij en ik laat me verleiden tot de aanschaf van een bakje blueberries, mijn favoriete fruit, dat hier in Canada in overvloed aanwezig is. Wat op het eerste zicht een klein bakje lijkt, is een gigantische hoeveelheid blauwe bessen. En dat voor maar 5 dollar! We hebben alleszins genoeg proviand voor de overtocht naar Vancouver Island.

IMG_7554

Bij het tergend lange wachten op de volgende ferry, merken we dat bij aankomst in Horseshoe Bay beter direct de wachtrij voor de ferry waren ingereden. Er is immers een mogelijkheid om via een voetgangersbrug te voet naar Horseshoe Bay te gaan zonder gigantische omwegen te moeten maken. Dat weten we dan weer voor de volgende keer.

De bluerries hadden mijn humeur al een beetje opgekrikt, de boottocht doet de rest. Onder een stralende zon varen wij naar Victoria, we hebben een tafeltje bemachtigd op het bovenste dek en genieten van de zon op ons gezicht. In de verte kunnen we de skyline van Vancouver bewonderen die langzaam uit het zicht verdwijnt. 1 uur en 40 minuten later rijden we aan wal in Nanaimo op Vancouver Island.

IMG_3403

IMG_3412

IMG_3424

IMG_3429

IMG_3432

IMG_3446

We willen het liefst de snelwegen vermijden om meer van de omgeving te zien, maar zien nergens bordjes die ons naar een scenic route leiden. Punten voor Schotland waar de scenic routes wel altijd mooi aangegeven stonden. We rijden langs Chemainus waar sommige huizen beschilderd zijn met grote muurschilderingen die meer vertellen over de geschiedenis van deze plek. Het is een beetje zoeken naar de huizen met de schilderingen. Sommige straten rijden we wel drie keer op en af voordat we er eentje ontdekken. Mooi initiatief, die muurschilderingen, een plannetje en wat bordjes om aan te geven welke huizen beschilderd zijn, zou nog mooier zijn. In totaal slagen we er toch in zo’n 15 muurschilderingen te ontdekken.

IMG_3465

IMG_3469

IMG_3472

IMG_3476

IMG_3477

IMG_3481

Ons voornemen indachtig om de snelwegen te vermijden, proberen we met de hulp van google maps zo dicht mogelijk de kustlijn van Vancouver Island te volgen. Heel indrukwekkend zijn de grote zagerijen langs de kust. We komen langs mooie plekjes, maar zien ook veel vervallen huizen, met autowrakken en rommel in de tuin. Canada is toch niet zo welvarend als ik gedacht had. En het lijkt erop (voorzichtig geformuleerd, want gebaseerd op mijn eigen waarnemingen) dat het percentage van mensen in armoede heel wat hoger ligt bij de First Nations dan bij de blanke bevolking.

Tegen het avondmaal komen we aan in de Embassy Inn in Victoria, waar we een mooie kamer toegewezen krijgen met twee queen size bedden. Dit tot grote vreugde van mijn vriend die al uitkijkt naar een ongestoorde nachtrust. Naar het schijnt ben ik nogal een onrustige slaper en in smalle bedden gebeurt het al wel eens dat ik ’s nachts mijn vriend per ongeluk een klop of een duw verkoop. Om nog maar te zwijgen van mijn nachtelijke toiletbezoekjes.

We eten sushi als avondmaal bij Sushi Matsuri, een sushizaak uitgebaat door Koreanen. Het smaakt mij geweldig. En ja, ik weet dat sushi niet echt tot de typisch Canadese keuken behoort, maar als er zoveel sushizaken zijn, is he moeilijk om aan de verleiding te weerstaan.

IMG_7565

IMG_7559

Na het avondmaal lopen we vanaf ons hotel een paar honderd meter verder naar de British Columbia Parliament Buildings. Het is net het begin van het blauwe uurtje en ik positioneer mij met mijn statief naast twee oudere mannen die met gezonde afgunst naar mijn toestel en lens kijken. Ik leef me uit met foto’s te maken van de met gloeilampen verlichte gebouwen tegen een prachtig donkerblauwe achtergrond. Postkaartwaardig.

IMG_3524

IMG_3555

IMG_3561

Het was een vermoeiende dag en de jetlag is nog niet volledig verteerd, dus kruipen we mooi op tijd in bed.

About yab

Yet another blogger. Wie meer wil weten, moet gewoon mijn blog lezen.

2 Responses

  1. niet bij de First Nations in Duncan gestopt tss Nanaimo en Victoria?

    Ja, je ziet meer armoede en verwaarlozing bij First Nations. terechte vaststelling.
    Deels omdat ze echt meer werkloos en arm zijn, deels omdat ze een andere waarde aan property geven.
    Deels omdat ze meer alcoholproblemen hebben, huizen (government funded) verwaarlozen en laten verloederen, …(volgens hun criticasters).
    Autowrakken enz is dan weer vorm van recylcage in de wild west: je gooit dat niet weg want is waardevolle bron van onderdelen (+ hoge kost om te laten takelen). Niet enkel bij first nations.

Leave a Reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>