Opgestaan op een onchristelijk vroeg uur om de trein van 7.04 naar Ieper te halen voor een teambuilding uitstapje met het werk. Nu ja, wat heet ‘de trein naar Ieper’. Overstappen in Brussel Zuid en vervolgens overstappen in Kortrijk. Ieper is niet meteen makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Het was de bedoeling dat ik de lange rit samen met een collega die in Wijgmaal woont zou doen, maar een kleine miscommunicatie leidde ertoe dat we op verschillende treinen terechtkwamen (in haar voordeel: zij moest alleen in Kortrijk overstappen, in mijn voordeel: ik kon langer in mijn bed blijven liggen).

De overstap in Kortrijk was nog spannend. In Brussel Zuid stond mijn trein al aangekondigd met vijf minuten vertraging en ik had maar een dikke vijf minuten om over te stappen in Kortrijk. Geen probleem, dacht ik, die trein haalt de vertraging onderweg wel in. Niet dus… Sms-gewijs bracht ik mijn collega’s op de hoogte van het feit dat ik wellicht de aansluiting in Kortrijk niet zou halen, in de hoop dat hun collectieve overredingskracht het vertrek van de trein naar Ieper enkele minuten zou kunnen uitstellen. Me druk gemaakt om niets, want de bestuurder van de trein van Kortrijk naar Ieper bleek op dezelfde trein als ik te zitten. Lang leve de NMBS!

We startten onze dag in Ieper met koffie (thee in mijn geval) en koffiekoeken in bakkerij De Tempelpoort. Een vrij nieuwe zaak die wellicht profiteert van het feit dat de Westhoek volop in de picture staat met de herdenking van 100 jaar WOI.

Na dit opkikkertje trokken we twee uur met een gids door Ieper. Focus van de rondleiding lag, hoe kan het ook anders, op de eerste Wereldoorlog. Ondertussen ben ik al een paar keer in Ieper geweest en ken ik de stad en haar bewogen geschiedenis vrij goed, maar het blijft altijd boeiend om uitleg van een plaatselijke gids te krijgen.

We namen afscheid van de gids bij de Menenpoort en trokken richting de Fonderie voor ons middagmaal. Heel mooie zaak gelegen in een historisch gebouw met een schitterend terras. Het was prachtig weer, dus stiekem had ik gehoopt dat we op het terras ons middagmaal zouden nuttigen, maar we kregen en apart zaaltje toegewezen onder het dak. Ook gezellig natuurlijk. Het eten was uitstekend: eerlijke (en verse) brasseriekeuken. Lang geleden dat een koninginnenhapje mij nog zo gesmaakt heeft.

In de namiddag stond, hoe kan het ook anders, een bezoek aan het In Flanders Fields museum op het programma. Ik schreef al eerder over dit museum op deze blog en zelfs al was mijn laatste bezoek minder dan twee jaar geleden, opnieuw wist het museum mij diep te raken. Hoe oud ik ook word, de waanzin van de oorlog kan ik gewoonweg niet begrijpen. Ik kan alleen maar hopen dat de periode van vrede die we nu meemaken in Europa nog lang blijft duren.

Mijn collega’s waren duidelijk ook onder de indruk van hun bezoek. Met de achterblijvers dronken we nog iets op het terras van In het Klein Stadhuis. Een prosecco om te klinken op de wonderbaarlijke wederopstanding van Ieper. Het begon echter wat af te koelen en we hadden allemaal nog een lange rit naar huis voor de boeg, dus we hielden het bij één drankje.

Ditmaal spoorde ik wel samen met mijn collega naar Leuven, waar we iets voor 20u arriveerden.

Een mooie dag in een stad die een bijzondere plek in mijn hart heeft.