Blijkbaar ben ik een ongelooflijk aantrekkelijk doelwit voor pickpockets. Jawel, voor de zoveelste keer ben ik erin geslaagd mij mijn portefeuille te laten ontfutselen.
Het was nochtans aangenaam, samen op een terrasje op het Muntplein met drie collega’s. Een lang ingepland etentje om elkaar ook eens in een wat informelere context te ontmoeten. De temperaturen waren zomers, mijn mosselen waren lekker, kortom, het was genieten. We rekenden af en keerden terug naar kantoor. En dan moet het gebeurd zijn. Tussen de paar minuten dat we nog op het terras zaten te wachten op ons wisselgeld en de tocht van tien minuten terug naar het werk.
Bij het binnenkomen in ons kantoorgebouw merkte ik dat mijn rugzak open stond en gingen meteen de alarmbellen af. En ja, mijn vrees werd bewaarheid. Geen spoor meer van mijn portefeuille. Ontvreemd in onze hoofdstad. Ondertussen ben ik al bekend met de handelingen die het bestolen worden met zich meebrengen. Bellen naar card stop, aangifte gaan doen. Allemaal erg vervelend en al een geluk dat ik in de namiddag geen vergadering met externen had, zodat ik deze rompslomp zo snel mogelijk kon afhandelen.
Ik kan alleen maar hopen dat ik net zoals de voorgaande keren (ik ben erg goed in het bestolen worden) mijn portefeuille, of op zijn minst toch de kaarten in die portefeuille, weer terug krijg. Minus het geld. Die meer dan honderd euro, daar mag ik een kruis over maken. Ach ja, er zijn ergere zaken in het leven.
Bleh zeg :(.
Waren vorige keren ook in Brussel…’t zou mijn vooroordeel tegen onze hoofdstad bevestigen. Ik ben er ook al gezakrold.
Hoe doe jij dat op de trein dan zonder abonnement?
PV van de politie tonen.
met PV van politie vooraf aan conducteur getoond toen inmiddels op de laatst mogelijke trein naar huis gestapt….”ja ja, stap maar op, ik kom zo bij jou” , waarna ik prompt een boete kreeg van NMBS die bevestigd werd door ombudsman later!
Ai, das minder. Ik doe ook altijd spastisch mijn rits van mijn handtas dicht en dan voel ik mij zo overdreven, want er is (gelukkig) nog nooit iets van mij gestolen. Maar als ik dit hoor dan is het blijkbaar toch niet zo overdreven.
@Goofball: Dat vind ik toch wel straf. Toch niet jouw schuld dat je bestolen wordt, zeker?
Bah!
Het overkwam mij ook toen ik in Brussel studeerde en eigenlijk waren er maar weinig van mijn medestudenten die het nooit hebben voorgehad.
Ik vind het vooral een heel vies gevoel. Het moet echter gezegd: er zijn ook nog eerlijke mensen. Mijn portefeuille werd enkele dagen – anoniem, maar met briefje erbij dat ze ze in het park gevonden hadden – opgestuurd naar mijn ouderlijke adres (alwaar ik nog gedomicilieerd stond). Het geld eruit, dat wel, en mijn MIVB-abo (uhuh), maar al de rest zat er nog in.
Dat jij dar zo rustig onder blijft. Als ik er nog maar aan denk begin ik al te zweten en te panikeren. Toemme toch
Card stop, daar kennen wij hier ook alles van. In maart werd de portefeuille van mijn man in Frankrijk gestolen, in augustus in Spanje. Mijn Franse vriendin heeft nu voorgesteld om hem de Mickey Mousse portefeuille van haar kids uit te lenen… Misschien wordt die minder vlug gestolen 😉 Soit. Het is inderdaad allemaal erg vervelend en de rompslomp vraagt tijd die je liever anders had besteed… Ik hoop dat je je portefeuille (zij het dan zonder het geld) nog terug krijgt!!
Mja, tot op heden nog niets teruggezien van mijn papieren, dus ik vrees ervoor.
[…] ik me eindelijk een nieuwe portemonnée aan. Het lot is mij deze keer niet goed gezind geweest en ik zal de hoop om mijn portemonnée met inhoud ooit nog terug te zien, definitief moeten laten var…. Tijd dus om de tot op de draad versleten portefeuille van mijn vriend die ik als tussenoplossing […]
[…] Die keer op het Muntplein […]