Alweer een weekendje in mijn eentje moeten doorbrengen. Ik word nog een echte zeilweduwe! Enfin, niet dat ik de kans heb gehad om me eenzaam te voelen. De zaterdagochtend is altijd goed gevuld met de Spaanse les. Ben wel tevreden met de nieuwe leerkracht, al is haar enthousiasme soms een beetje vermoeiend, zo vroeg op de ochtend. De nadruk ligt in het vierde jaar op conversatie en ik heb echt het gevoel dat de Spaanse zinnen en werkwoordsvormen vlotter van mijn lippen vloeien.

Zaterdagnamiddag deed ik boodschappen en schafte ik me eindelijk een nieuwe portemonnée aan. Het lot is mij deze keer niet goed gezind geweest en ik  zal de hoop om mijn portemonnée met inhoud ooit nog terug te zien, definitief moeten laten varen. Tijd dus om de tot op de draad versleten portefeuille van mijn vriend die ik als tussenoplossing gebruikte, in te ruilen voor iets deftigs. Een mooi donkerrood exemplaar dat hopelijk wat langer bij mij zal blijven dan zijn gifgroene broertje.

Zondag werd ik rond het middaguur bij vrienden verwacht. Omdat mijn chauffeur zich op datzelfde moment ergens op de Noordzee bevond, moest het openbaar vervoer redding brengen. In het station vlakbij onze vrienden stopt op zondag echter slechts om de twee uur een trein. Ik was dus een uur te vroeg op de afspraak. Is me nog niet vaak overkomen. Onze vrienden waren zo vriendelijk om me van het station te komen afhalen en daar ook weer af te zetten na een erg fijne namiddag. Het eten was heerlijk en het was erg leuk om bij te praten met de twee aanwezige koppels en te spelen met de in totaal vier aanwezige kinderen. Erg leuk ook  om my girl L haar eerste zinnetjes te zien en horen lezen. Indrukwekkend hoeveel kinderen op zo’n korte tijd leren in het eerste studiejaar.

Zondagavond was het een blij weerzien met mijn door zon en wind getaande vriend. Helemaal vermoeid na een weekendje onder mannen. De zielepoot. 😉