Eerst op bezoek in het rusthuis bij mijn bomma wiens geest zich steeds verder en verder terugtrekt op plekken waar we haar niet meer kunnen bereiken. Een rusthuis waar de stank van geleefde, deels vergeten levens en opgedroogde urine zich met elkaar vermengt. Een gesprek dat er geen is in een dialect dat ik nog amper kan verstaan. Gaat alles goed? Alles gaat goed en met u?

En daarna naar de kraamafdeling van een ziekenhuis, voor de tweede keer op babybezoek dit weekend. Een nieuw leven net begonnen en zo vol belofte. Wat zal hij later worden? De mogelijkheden zijn onbegrensd. Iedereen is vrolijk. Bubbels, kussen en trotse grootouders, zelf nog in de fleur van hun leven.

Vergeet geen suikerbonen mee te nemen.