Het begint zowaar een wekelijkse traditie te worden. Ditmaal werden de balletjes ons in de Limburgse fruitstreek geserveerd. Normaal zouden we met z’n zessen rond de tafel gezeten hebben, maar één koppel haakte af omdat ze helemaal uit het verre West-Vlaanderen moesten komen en het niet evident bleek een babysit te vinden. Meer balletjes voor ons, dus. Al heb ik het nu wel even gehad met balletjes. Geef mij toch maar een lekker stuk niet-gemalen vlees. Maar de moelleux, die was echt to die for! Met dank aan Jeroen Meus voor het recept en de gastvrouw voor de vakkundige uitvoering.

PS: Het nadeel van een groot huis is, dat al die grote kamers slecht opgewarmd geraken als de temperaturen diep onder nul duiken. En ik was vergeten een topje onder mijn kleedje aan te doen.