Zondag lang in bed gelegen, maar niet goed geslapen. Ik steek de schuld op nét iets te veel drank zaterdagavond. Tegen de middag voelde ik me beter en vertrokken we naar de housewarming van een bevriend koppel. ‘t Was in Leuven te doen, altijd gemakkelijk als je met de fiets naar een feestje kan. We brachten (op verzoek) wat speciale biertjes mee en vlees voor op de barbecue. Eens daar leek het ruime aanbod aan quiches en rijstpap mij aantrekkelijker dan een stuk slecht gebakken vlees en bleef ons vlees onaangeroerd in de frigo liggen. We kenden buiten het koppel wiens huis gewarmd werd, niemand, maar gelukkig waren er onder de genodigden toffe en vlotte mensen en de bijna drie meter hoge zonnebloem op het balkon was een ideale gespreksopener. 😉
De housewarming zou nog tot ‘s avonds duren, maar we moesten al snel afscheid nemen om naar onze volgende afspraak te gaan: de familiebijeenkomst bij de oma en opa van mijn vriend. De achterkleinkinderen, die steeds talrijker worden, zogen naar goede gewoonte alle aandacht naar zich toe en voordat ik het wist, was ik verstoppertje aan het spelen met het oudste achterkleinkind. Al was het concept hem nog niet helemaal duidelijk. Want ik hoefde maar te vragen: “Waar zou B zich nu toch verstopt hebben?” en daar klonk een klein stemmetje uit een schuilplaats naar keuze: “Hier!” Super grappig.
Ja, dat is wel grappig. En zo honderd keer achter elkaar hoogstwaarschijnlijk, want die klein mannen weten niet van ophouden.
Inderdaad. En de verstopplaats was ook altijd dezelfde. Een uitdaging kon je het niet noemen.