En na een zaterdag, volgt natuurlijk een zondag. Te veel gegeten, te veel gedronken en te weinig slaap, echt geweldig voelde ik me niet. Maar het uitgebreide ontbijt in het Grand Café in het gezelschap van de bruid en bruidegom maakte dat ik me meteen stukken beter voelde. Dat moest ook wel, want er wachtten nog familiale verplichtingen op ons. Een bezoekje aan mijn oma, altijd goed voor een moment van bezinning. Over een leven dat steeds verder uitdooft, langzaam vervaagt tot alle dagen er gelijk uitzien en er slechts het wachten op de dood overblijft. Terwijl de gezichten rondom haar geen enkele vorm van herkenning meer oproepen. Het contrast met het bezoekje aan de broer en schoonzus van mijn vriend die net de trotse ouders geworden waren van hun eerste zoon, kon moeilijk groter zijn.

Het was een goed gevuld weekend.