Terwijl de boel hier zo langzamerhand gestut raakt (‘k heb wel compassie met die werkmannen: het is bepaald onaangenaam weer om in te werken), wordt het hoog tijd dat ik jullie een kleine update geef.
In het ochtendlicht werd de ware omvang van de schade pas echt duidelijk. Waar we oorspronkelijk dachten dat slechts een stuk gevelsteen van de achtergevel ontbrak, bleken vier verdiepingen van de gemeenschappelijk muur met de buren naar beneden gekomen te zijn. Dezelfde muur waar ooit het gat in was, is niet meer. Gewoon in mekaar gestort. Ik dacht al dat het lawaai dat wij ‘s nachts gehoord hadden niet in overeenstemming was met een paar ontbrekende gevelstenen. Een geluk bij een ongeluk is dat het bovenste deel van de scheidingsmuur het niet begeven heeft, omdat er een steunbalk stak die de verdiepingen hoger dan het vierde droeg. Als die steunbalk er niet was geweest, denk ik dat de ravage niet te overzien was.
Enkele foto’s ter illustratie.
Het rood dat zichtbaar is op de foto is de binnenmuur, die dapper heeft standgehouden. Tegen die binnenmuur stond, met de nadruk op stond, de scheidingsmuur. De witte stukken zijn stukken isolatie tussen de beide muren. De reddende steunbalk zit bovenaan op de plek waar nog de meeste witte isolatiestukken zichtbaar zijn.
De schade aan de achtergevel bij daglicht. Het stuk dat ontbreekt is door de vallende zijgevel mee naar beneden gesleurd. Het loshangende stuk is ondertussen al verwijderd wegens veel te gevaarlijk om te laten hangen.
De gevallen muur en de werkmannen die druk bezig zijn puin te ruimen:
Een gedeelte van het al geruimde puin:
Ik ben deze ochtend dan toch nog naar de Russische les geweest. Ik kon niets bijdragen ter verbetering van de situatie en ik was toch al wakker. ‘t Was wel een spectaculaire reden om een uur te laat in de les aan te komen. 😉
Vanavond moesten we normaalgezien naar een verjaardagsfeestje, maar omdat we nu niet bepaald een goeie nachtrust gehad hebben, hebben we laten weten dat we niet komen. Kunnen we de boel hier ook een beetje in het oog houden. Al is het misschien veiliger om bij eventueel instortingsgevaar op een andere plaats te zijn.
De buitenmuur is niet meteen bepalend voor de stevigheid van het gebouw, maar ‘t is wel schrikbarend om te zien hoe flauw het geheel blijkbaar in elkaar werd geflanst.
Hopelijk keert de rust spoedig weer, maar dat zullen je waarschijnlijk holle woorden toeschijnen.
@menck: Weet ik hoor, maar ‘t is toch wel even slikken als je een ganse muur van vier verdiepingen op de grond ziet liggen. Er is ook nooit echt gevaar geweest. Maar een beetje dramatiseren mag, he.
jeetje wat een ravage!!!
[…] ik zeker nooit meer zal vergeten is het donderend geraas in het holst van de nacht veroorzaakt door onze instortende zijmuur en de daaropvolgende uurtjes op straat in gezelschap van politie en brandweer. Zo spectaculair dat […]
[…] we dachten dat we dat toch beter kwamen zeggen.” Ik spoed mij naar de muur die al zoveel te verduren gehad heeft, de enige muur die ons nog scheidt van de buitenwereld en ja, er is een groot gat in ons […]
[…] En dat is, ondanks het feit dat ik deze week al elke ochtend gewekt werd door geklop, geboor en het geluid van betonmolens, helemaal niet sarcastisch bedoeld. Ik kan niet wachten tot het moment is aangebroken dat de bouwwerf naast ons is omgetoverd tot een schitterend nieuw appartementsgebouw. En hopelijk metselen ze nu snel een tweede muurtje naast onze enige overgebleven zijmuur. […]
[…] is men, bijna twee jaar na de instorting, eindelijk begonnen aan de laatste herstellingen van onze achtergevel. Dat ik dit nog mag […]
[…] die we gehad hebben niet meer opnieuw uit de doeken doen, maar het hoogtepunt was toch wel de instorting van de zijmuur op 10 november 2007. Enfin ja, het duurde vervolgens nog enkele jaren voordat al de problemen met […]