Dat we de tafel die vlak onder het kersverse gat stond en die normaal tsjokvol drank en glaswerk staat, leeggemaakt hadden om onze drankvoorraad voor Nieuwjaar te inventariseren.
Een mens vraagt zich af of er in de bouw werkelijk alleen maar idioten werken. Een waar zitten die werfopzichters?
NOT.
Liggen we deze ochtend zalig onwetend in ons bed, worden we opeens ruw wakker gemaakt door het geluid van een boor, zo luid dat het wel leek alsof ze bij ons in de slaapkamer stonden te boren. Enige irritatie was ons deel, maar we trokken het kussen over ons hoofd en probeerden opnieuw de slaap te vatten. Wat niet lukte, dus stond ik maar op. Ik was nog geen vijf minuten uit bed of er werd luid op de deur gebonkt. Een bang voorgevoel overviel mij. Het gebons klonk dringend en voorspelde niet veel goeds.
En ja, nadat ik (in pyama, met mijn dikke confituurpotbrillenglazen op mijn neus en mijn haar nog helemaal in de war) de deur had open gedaan, stonden er twee werkmensen voor de deur. “Jah, euh mevrouw, wij denken dat we door uw muur geboord hebben.” Ikke: “Wablieft?””Ja, we dachten dat we dat toch beter kwamen zeggen.” Ik spoed mij naar de muur die al zoveel te verduren gehad heeft, de enige muur die ons nog scheidt van de buitenwereld en ja, er is een groot gat in ons pleisterwerk en een prachtig rond gat waardoor ik de blauwe lucht kan zien.
Reactie van de werkmensen: “Och, ‘t is maar een klein gaatje. Dat valt nog mee. Ja, kijk, we waren bezig met het bevestigen van een plastic afdeklaag om de binnenmuur tegen vocht te beschermen.” Zenuwachtig lachje. Ik kon er alleszins niet mee lachen. Mijn vriend (die nog poedelnaakt was op het moment dat de heren kwamen aankloppen) had ondertussen ergens wat kleren bijeengescharreld en kwam erbij staan. Mijn vriend kende de werkmensen nog van de opruimingswerken vlak na de instorting, maar echt hartelijk was het weerzien niet.
Wat doe je op zo’n moment? Ik had veel zin om de heren uit te kafferen. De zoveelste stommiteit op een rij. Wanneer eindigt het? Maar goed, dat zou ons niet veel verder gebracht hebben. We hebben onze gegevens opgegeven om door te geven aan de verzekering en nu maar hopen dat het euvel zo snel mogelijk hersteld wordt.
Ter uwer vermaak, een foto van het gat:
Prettige feesten, of zoiets.
Je had ons deze nacht rond kwart na vier eens moeten zien rondschieten om al die ballonnen van de leefruimte naar de reservekamer te verplaatsen. Kwestie van politiemannen, brandweer of bouwfirma’s ‘s morgens zonder al te veel schaamrood op de wangen te kunnen ontvangen. Ik verwacht mij nu aan hopen gekrakeel tussen de twee bouwfirma’s. Ik vermoed dat het de schuld is van de bouwfirma van hiernaast, de fameuze creatoren van het gat. Hopelijk wordt de schade snel hersteld.
Trouwens een dikke pluim voor de Leuvense politie. Zeer beleefd en correct en gisterennacht ongelooflijk snel ter plaatse.
En de zucht van opluchting was twee blokken verder hoorbaar.
Het onveiligheidsgevoel alhier is er niet bepaald op verbeterd.
In onze zijmuur. Foutje van de aannemer op de werf naast ons gebouw.
Niet bevordelijk voor het veiligheidsgevoel hier in ons appartementje.
In de deur, he! (Viezerikskes!) Ze zijn vandaag de deuren komen bijregelen en hebben dan maar in één moeite het gat in de deur van het toilet gerepareerd. ‘k Was er ondertussen al helemaal aan gewend geraakt. 😉