Het was een korte les Spaans vandaag. Na twee uur les, mochten we onderuitzakken (figuurlijk dan, want op die harde banken van de Leuvense aula’s zit je niet echt comfortabel) voor een Spaanse film.

Truman is het verhaal van een acteur met kanker in de terminale fase die op zoek gaat naar een nieuwe thuis voor zijn trouwe hond. Het klinkt cliché, maar de manier waarop deze film het thema van afscheid nemen en sterven behandelt, is verrassend verfrissend. De film heeft naar mijn aanvoelen een beetje onterecht als titel ‘Truman’, de naam van de hond, want in realiteit is het hoofdonderwerp de relatie tussen de acteur en zijn goede vriend, die uit Canada is overgevlogen om zijn stervende vriend te overtuigen zijn kankerbehandeling niet vroegtijdig te stoppen. Of toch niet?

De film wordt helemaal gedragen door hoofdrolspeler Ricardo Darín die werkelijk schittert als acteur Julián. Vanaf de eerste seconde grijpt hij je bij de keel met zijn vertolking die geen enkel moment sentimenteel wordt. Wat een klassebak! Hoewel het thema mij wat te zwaar viel na een moeilijke werkdag gevolgd door twee uren Spaans, heb ik toch genoten van deze film. Een ware verademing dat er nog zulke films gemaakt worden.

(En het Spaans was bijzonder goed verstaanbaar.)