Deze ochtend kozen we een ontbijt met fruit en yoghurt, omdat we licht wilden ontbijten. Dit bleek een zware misrekening te zijn. We kregen een gigantische kom fruit voorgeschoteld die ik onmogelijk op kreeg. De yoghurt raakte ik zelfs amper aan. Wie wist dat fruit zo kon vullen?

In Cairns is alles op maat van de toeristen gemaakt. Boek je een uitstap, moet je je niet naar een bepaald punt van afspraak begeven, neen, ze komen je gewoon aan je hotel ophalen. Heel erg gemakkelijk. Dus wachtten we braaf in de zeteltjes van de lobby tot onze chauffeur voor de deur stopte. Een busrit later, met een kleine omweg omdat er nog laatkomers opgehaald dienden te worden, werden we afgezet aan het vertrekstation van de Kuranda Scenic Railway.

De Scenic Railway werd aangelegd om de mijnen in het noorden te ontsluiten. De bouw van de spoorweg was een huzarenstuk dat verschillende mensenlevens kostte. Het werk moest onder verschrikkelijke omstandigheden gebeuren en alle tunnels moesten met de hand uitgegraven worden. De ondergrond bevatte vaak grote zware stenen wat het werk er niet makkelijker op maakte. Verder diende er een brug gebouwd en moesten er aanzienlijke hoogteverschillen overwonnenworden.

Vandaag is deze spoorweg, die met bloed, zweet en tranen tot stand gekomen is, een populair toeristisch uitstapje. Omdat dit onze laatste uitstap van de vakantie was, hadden mijn vriend en ik besloten het ervan te nemen en niet als ordinaire reizigers in tweede klas te reizen, maar voluit voor Gold Class te gaan. Het scheelde echter geen haar of men had ons toch tussen het plebs laten plaatsnemen. 😉

De hostess aan de ingang wierp een achterdochtige blik op mij en verwees ons naar de andere wagons. Wij, nogal verbouwereerd: “But we’ve paid for Gold Class, please check our name on the list.” Natuurlijk stond onze naam niet op de lijst, maar gelukkig stond er wel dat twee passagiers van onze reisorganisator Gold Class betaald hadden. De reisorganisator had blijkbaar vergeten ons van speciale stickers te voorzien. Vandaar dat men dacht dat we niet in Gold Class thuishoorden. Tsss.

Na dit kleine akkefietje, was het genieten van de prachtige uitzichten, onderuitgezakt in comfortabele zeteltjes, nippend van een glaasje schuimwijn en genietend van enkele hapjes. We voelden ons de koning te rijk. Het was misschien wel duur, maar voor het laatste uitstapje vonden we dit geld goed besteed. Een beetje luxe heeft nog nooit iemand kwaad gedaan. 😉 

Beste onderdeel van de rit: de stop aan Barron Falls, prachtige watervallen vlakbij de spoorweg.